Της Νικολέττας Ανδρεοπούλου,
Η Τζίνα Μπαχάουερ ήταν Ελληνίδα πιανίστρια, με καταγωγή από την Αυστρία, που διέπρεψε στη διεθνή σκηνή για το μουσικό της ταλέντο.
Η Τζίνα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1913 και από πολύ μικρή εκδήλωσε μια κλίση για τη μουσική. Μετά την παρακολούθηση του ρεσιτάλ πιάνου του πιανίστα Εμίλ φον Σάουερ, η μικρή Τζίνα ζήτησε από τους γονείς της να τη γράψουν στα μαθήματα πιάνου και σε ηλικία πέντε ετών αποφάσισε να γίνει πιανίστρια. Άρχισε τις σπουδές της με τον Πολωνό πιανίστα Βάλντεμαρ Φρήμαν στο Ωδείο Αθηνών, αποφοιτώντας με δίπλωμα και διακρίσεις. Στα δεκαεννέα της χρόνια, αναχώρησε για το Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές με τον Άλφρεντ Κορτώ στην Εθνική Σχολή Μουσικής του Παρισιού, ενώ ήδη είχε στο βιογραφικό της σημαντικές συνεργασίες και διακρίσεις. Στόχος της ήταν να λάβει γνώσεις από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου και να εξελίξει το ταλέντο της.
Πρωτοεμφανίστηκε σε συναυλία με ορχήστρα το 1930. Το 1933, απέσπασε το Μετάλλιο της Τιμής στο Διεθνή Διαγωνισμό της Βιέννης. Στην Ελλάδα άρχισε την καριέρα της το 1935, σε συναυλία υπό το Δημήτρη Μητρόπουλο και το 1937, στο Παρίσι, σε συναυλία υπό τον Πιερ Μοντέ. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έζησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, με το σύζυγό της, Ιωάννη Χριστοδούλου, δίνοντας 630 συναυλίες για τις συμμαχικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής. Με τα ταξίδια και τα κονσέρτα σε όλο το κόσμο, η Τζίνα ήταν γνωστή για το ταλέντο και την ιδιαίτερη της εμφάνιση.
Μετά το τέλος του πολέμου, η Τζίνα πήγε στο Λονδίνο και συνεργάστηκε με το βιολιστή και διευθυντή ορχήστρας, Άλεκ Σέρμαν, τον οποίο, μάλιστα, λίγο αργότερα παντρεύτηκε. Ο Σέρμαν άφησε την καριέρα του για χάρη της, ώστε να προωθήσει τη δική της, ως μάνατζερ. Μια γυναίκα εκλεπτυσμένη, επιβλητική, με κατάμαυρα μαλλιά και έντονο βλέμμα, η Τζίνα ήταν καθηλωτική. Όταν ξεκινούσε να παίζει πιάνο, όλοι έμεναν άφωνοι. Ήταν τόσο εντυπωσιακή, παρόλο που δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα όμορφη.
