Του Νικηφόρου Παγώνη,
Όταν ακούμε τον όρο εκπτώσεις, ο νους μας οδηγείται σε κάποια προϊόντα. Για τους μεν είναι μία προνομιακή ευκαιρία αγορών, ενώ για τους δε είναι η υποτίμηση της αξίας ενός προϊόντος. Εκτός από την ύλη όμως, υπάρχουν και οι άνθρωποι, γεγονός που μας οδηγεί σε μία νοητή σύνδεση των εκπτώσεων με τις ανθρώπινες σχέσεις όλων των ειδών. Αλήθεια, έχουμε αναλογιστεί ποτέ τις «εκπτώσεις» που κάνουμε στην καθημερινή μας συνδιαλλαγή με άλλους ανθρώπους στην προσπάθεια ένταξής μας στη μάζα και στο «ανήκειν» κάπου; Πληθώρα εκπτώσεων που κάνουμε στην προσωπικότητά μας συνέχεια και δεν το αντιλαμβανόμαστε, αφού η μάζα και η αποδοχή της μας προσφέρει μία πρόσκαιρη χαρά και ικανοποίηση.
Έχουμε δαιμονοποιήσει τη μοναξιά και, στην προσπάθειά μας να την αποφύγουμε δια ροπάλου, οδηγούμαστε σε καταστάσεις που και οι ίδιοι ενδόμυχα δεν επιθυμούμε, ούτε επιδιώκουμε για εμάς. Μαθαίνουμε από μικρή ηλικία καθημερινά να έχουμε μια «τέλεια εικόνα», προκειμένου να είμαστε άτρωτοι και να μην δώσουμε σε κανέναν το δικαίωμα να μας διαβάλλει για κάτι. Προσπαθώντας, λοιπόν, να πράξουμε αυτό στο οποίο μας έχουν μυήσει, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να συγκρίνουμε τις δικές μας «σκοτεινές» εικόνες με τις πιο «φωτεινές» των άλλων. Εικόνες ανθρώπων με φαινομενικά αψεγάδιαστες ζωές, με έναν γεμάτο κύκλο ανθρώπων που όλοι έχουν ανιδιοτελή αγάπη για τους άλλους, δίχως να φαίνεται κάποιο προβληματικό σημείο. Επιδιώκουμε άρα το «μαζί» με έναν τρόπο ο οποίος είναι καταστροφικός για τη «μονάδα».
Αρκετές φορές, βρισκόμενοι με άλλους ανθρώπους που είναι είτε φίλοι, είτε συνεργάτες, είτε κάποιος ή κάποια σύντροφος, αδυνατούμε να τοποθετηθούμε ειλικρινώς για κάποιο ζήτημα, φοβόμαστε να εκφράσουμε μία άποψη που πιθανώς διαφέρει ή διστάζουμε να εκδηλώσουμε το πραγματικό μας συναίσθημα. Αυτό συμβαίνει διότι δεν θέλουμε να έρθουμε σε διαφωνία με το άλλο άτομο ή φοβόμαστε για την ενδεχόμενη αντίδρασή του, που πιθανώς θέσει σε ένα τέλος την επικοινωνία. Φτάνουμε σε ένα σημείο να υπεραναλύουμε στο μυαλό μας πιθανές καταστάσει,ς φοβούμενοι τις αντιδράσεις των άλλων και δεν εκφραζόμαστε, γεγονός που δεν βοηθά στην ομαλή έκβαση οποιασδήποτε ανθρώπινης επικοινωνίας. Κάνουμε επομένως μια «έκπτωση», προκειμένου να διασφαλίσουμε την ύπαρξη επικοινωνίας.
Στο ίδιο πλαίσιο, όσον αφορά την επικοινωνία, βλέπουμε άτομα να χάνουν τη βούληση και την αξιοπρέπειά τους βρισκόμενοι σε οποιουδήποτε είδους ανθρώπινη σχέση. Βλέπουμε άτομα των οποίων οι αξίες υποτιμώνται από άλλους, να μην αντιδρούν, υπό το φόβο του παραγκωνισμού από το σύνολο, συνεπώς και της μοναξιάς. Άτομα που σε μία συζήτηση η άποψή τους δεν λαμβάνεται υπόψιν, χλευάζονται για τα χαρακτηριστικά τους και δέχονται υποδείξεις ως προς ένα μοτίβο συμπεριφοράς και εμφάνισης που πρέπει να διαθέτουν για να είναι αποδεκτοί. Άτομα που αποδέχονται άκριτα κανόνες και πρότυπα, προσπαθώντας να αλλάξουν πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να είναι περήφανοι και να τα προτάξουν ως στοιχεία μοναδικότητας που διαθέτουν. Παρατηρείται, δηλαδή, η πιο επιβλαβής «έκπτωση» που μπορεί να κάνει ένα άτομο και αυτή είναι στην προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά του, προκειμένου να χρήζει ευρείας αποδοχής. Φυσικά, όσο θετικό και να φαίνεται βραχυπρόθεσμα το συναίσθημα του «ανήκειν», μακροπρόθεσμα θα είναι επιβλαβές για το άτομο, αφού θα έχει αλλάξει εντελώς προς τέρψιν των άλλων.
Το κλειδί της αποφυγής όλων αυτών των δυσάρεστων καταστάσεων βρίσκεται μέσα μας. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην συγκρίνουμε ποτέ τον εαυτό μας με κάποιο πρότυπο εμφάνισης και συμπεριφοράς που βλέπουμε σε πληθώρα σε κάποια ομάδα ανθρώπων. Εμείς και μόνο εμείς, ως αυτόνομοι και ξεχωριστοί άνθρωποι, μπορούμε να επωφεληθούμε από οποιοδήποτε χαρακτηριστικό μας και να το προτάξουμε ως κάτι για το οποίο είμαστε περήφανοι. Μόνο εάν απεμπλακούμε από τις δυσάρεστες σκέψεις για τον εαυτό μας, θα μπορέσουμε να έχουμε και υγιείς σχέσεις με τους άλλους. Θα καταφέρουμε να θέσουμε τον εαυτό μας στην ξεχωριστή και υψηλή θέση που του αξίζει, υπακούοντας στις δικές μας ανάγκες, τα δικά μας θέλω και έχοντας τις δικές μας αξίες και τα δικά μας ιδανικά για τη ζωή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η εικόνα που θα βγάλουμε προς τα έξω, θα είναι σαφώς μία βελτιωμένη και ποιοτικότερη εκδοχή του εαυτού μας, που σίγουρα θα μας βοηθήσει να γνωρίσουμε και τα αντίστοιχα άτομα, τα οποία δεν θα απαιτούν από εμάς να κάνουμε «εκπτώσεις» εαυτών για να είμαστε αποδεκτοί.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Κρίση ηθικών αξιών; Από πότε; eleftheria.gr, Διαθέσιμο εδώ
