Του Νίκου Βασιλόπουλου,
Οι κάλπες της 26ης Μαΐου έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, όχι μόνο λόγω του αυξημένου κινδύνου «μπερδέματος», καθώς θα στηθούν τέσσερις κάλπες, αλλά και λόγω του ότι για πρώτη φορά οι 17χρονοι καλούνται στις κάλπες, για πρώτη φορά δηλαδή δια της ψήφου τους να δείξουν σε ποια κατεύθυνση θέλουν να οδηγηθούν τα πράγματα στη χώρα. Το δικαίωμα που λαμβάνουν 100 χιλιάδες νέοι αυτής της ηλικιακής ομάδας θεωρείται ένα ζήτημα που ταλανίζει μεγάλο πλήθος συμπολιτών μας.
Το ερώτημα που τίθεται συνήθως λέει: είναι έτοιμοι να αναλάβουν τέτοια ευθύνη; Μία πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι μόλις το 30% των 17χρονων γνωρίζουν ότι έχουν δικαίωμα ψήφου ενώ το 45% δεν γνωρίζουν καν τους υποψήφιους ευρωβουλευτές. Σε αυτά τα απογοητευτικά στοιχεία, βέβαια, δεν φέρουν οι νέοι ψηφοφόροι την απόλυτη ευθύνη, το αντίθετο μάλιστα. Ευθύνεται ένα σύστημα που δεν βοηθά στην ενημέρωση τους, που δεν προβαίνει σε δράσεις ενημέρωσης για τις εκλογές στα σχολεία. Είτε λόγω φόβου για χαρακτηρισμό, είτε λόγω μη συναίνεσης όλων των φορέων.
Ωστόσο, το θετικό της υπόθεσης είναι ότι στην ίδια έρευνα το 85% των ερωτηθέντων 17χρονων δηλώνει αποφασισμένο να πάει στις κάλπες και αυτό δείχνει ότι οι νεώτερες ηλικιακά ομάδες έχουν αντιληφθεί κάτι, για το οποίο ένα μεγάλο κομμάτι επιλέγει να εθελοτυφλεί: πως αν δεν πάνε οι ίδιοι στις κάλπες θα πάνε οι Χρυσαυγίτες και οι φορείς ακραίων αντιλήψεων, προκαλώντας σωρεία (αρνητικών) εκπλήξεων.
Αναφορικά, με το πολιτικό αισθητήριο των δεκαεπτάριδων, αν και κατά πόσο δηλαδή μπορούν να αναληφθούν τις προτάσεις που αποσκοπούν στην χειραγώγηση τους, δεν είναι κρυφό ότι ζούμε στην εποχή των fake news και της προπαγάνδας. Είναι έτσι φυσιολογικό όχι μόνο οι νέοι, αλλά και το σύνολο της κοινωνίας να παρασυρθεί.
Μπορούμε να προσθέσουμε, εντούτοις, ότι οι 17χρονοι προσθέτουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκλογική παράμετρο καθώς είναι ο “άγνωστος Χ” αυτών των εκλογών, με τις δημοσκοπικές εταιρείες να μην μπορούν εύκολα να ανιχνεύσουν τις τάσεις τους. Είναι επίσης δυνατόν να αναφερθεί, ότι μια μάζα ψηφοφόρων που διαμορφώνουν πολιτική άποψη σε αυτή την ηλικία, ενδεχομένως λόγω και της εφηβικής ορμής να έχει μία έπαρση και μία ανεξέλεγκτη τάση προς αλλαγή απόψεων, ακόμη και την ύστατη στιγμή.
Κλείνοντας, τα θέματα τα οποία είναι πιο κοντά στους 17χρονους όπως η παιδεία, εν μέρει, η οικονομία και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αυτά που θα παίξουν και τον πιο καθοριστικό ρολό στη εκλογική τους επιλογή.
Είναι πρωτοετής φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ενώ ασχολείται ενεργά με το φοιτητικό κίνημα και αποτελεί μέλος του Κινήματος Μαθητών.
