Του Δημοσθένη Καμσή,
Ο φετινός πασίγνωστος ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού, που κάθε χρόνο μας γοητεύει με τις χαριτωμένες, και κάποιες φορές ελκυστικές ποπ και όχι μόνο μουσικές, και μας καθηλώνει με αφορμή το ενδιαφέρον που υπάρχει για να δούμε ποια ευρωπαϊκή (και όχι μόνο) χώρα θα βγει τελικώς νικήτρια στο τέλος, είχε να μας δείξει φέτος ένα διαφορετικό πρόσωπο. Όχι,δεν άλλαξε ο τρόπος του παιχνιδιού, η το ότι ο νικητής βγαίνει με διαφορετικό τρόπο. Στον ορίζοντα υπήρξε όμως ένα σοβαρό κοινωνικοπολιτικό ζήτημα. Ένα ζήτημα πολέμου. Ένα ζήτημα που κανονικά θα έπρεπε να ξεπερνάει τα όρια του όλου διαγωνισμού, και θα έπρεπε να θεωρείται πιο σημαντικό από την διεξαγωγή του. ‘Ένα ζήτημα στο οποίο υπάρχει έντονη συναισθηματική φόρτιση από μία μερίδα του πλανήτη και απ΄την άλλη ένα άλλος μέρος μένει απλά…στην απάθεια.
Το ζήτημα φυσικά, δεν είναι άλλο από τις πολεμικές εκστρατείες και αιματηρές επιθέσεις που γίνονται από το Ισραηλινό κράτος κατά του κράτους της Παλαιστίνης.Οι επιθέσεις, αυτές δεν αποτελούν βέβαια κάτι πρόσφατο-κάτι καινούριο. Παρόλο που η ”κόντρα” μεταξύ των 2 κρατών υπάρχει από τις αρχές του 20ου αιώνα,τα πράγματα τα τελευταία χρόνια τείνουν να γίνονται όλο και πιο βίαια, άσχετα αν στο ενδιάμεσο υπήρξαν κάποιες συμβάσεις σταδιακών περιπτώσεων ειρήνης.
Οι συρράξεις έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι τα 2 κράτη διεκδικούν ένα κομμάτι Γης, αυτό της λωρίδας της Γάζας αλλά και ευρύτερων περιοχών. Οι βομβιστικές επιθέσεις που έχουν λάβει χώρα κατά των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς, έχουν πραγματικά τραγικά αποτελέσματα.: Τεράστιο ποσοστό νεκρών και κατεστραμμένων σπιτιών αλλά και ολόκληρων πόλεων είναι τα βασικά. Φυσικά και τα θύματα είναι αθώος κόσμος,όπως φυσικά συμβαίνει σε όλες τις πολεμικές εκστρατείες. Και δεν νομίζω ότι οι Εβραίοι έχουν σκοπό να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς μέχρι να πετάξουν οι Παλαιστίνοι ”λευκή πετσέτα” ‘η ακόμα και μέχρι να τους εξαλείψουν τελείως.Αυτή λοιπόν εν συντομία η αποτύπωση του είναι το τι περίπου συμβαίνει σε εκείνες τις περιοχές εν έτη 2019….
Σε άλλα νέα στο κράτος του Ισραήλ διεξήχθη πριν από λίγες μέρες η Eurovision 2019. Ένας καλοσυνάτος διαγωνισμός τραγουδιού που έρχεται να ”σκεπάσει”την ”μαύρη” και σκοτεινή πλευρά του Ισραηλινού κράτους, αντικαθιστώντας την με το popular τηλεοπτικό σόου, που γεμίζει χαρά, ενθουσιασμό, ευχαρίστηση αλλά κυρίως γιορτινό κλίμα σε όλο τον ευρωπαϊκό κόσμο. Έρχεται πραγματικά σε αντίθεση με το τι αληθινό πρόσωπο του Ισραήλ. Δείχνει μια χαρούμενη και ελκυστική οπτική αυτού του κράτους. Δεν είναι όμως έτσι. Και δεν γνωρίζω ειλικρινά, εάν ο μέσος Ευρωπαίος έχει ιδέα για το τι πραγματικά συμβαίνει όσον αφορά αυτό το πολεμικό γεγονός. Αν δεν τον γνωρίζει σημαίνει , πως βρίσκεται σε μία ”χειμερία νάρκη” και κάποτε πρέπει να ξυπνήσει.Υποστηρίζει κανονικά τον διαγωνισμό,χαίρεται με αυτό, και έχει πλήρη άγνοια των γεγονότων.Αν υπάρχει από την άλλη όμως αυτός,που γνωρίζει τα γεγνονότα και συνεχίζει να είναι υπέρ του διαγωνισμού ο οποίος διεξάγεται στο συγκεκριμένο έδαφος,έχουμε να κάνουμε με περίπτωση ανθρώπινης αναισθησίας.Διότι προσωπικά δεν θεωρώ πως είναι δυνατόν να υπάρχει κάποιος ο οποίος έχει πλήρη έγνοια των γεγονότων, και τίθεται υπέρ της όλης κατάστασης. Εκτός και αν τίθεται υπέρ του Ισραηλινού κράτους και των πολεμικών εκστρατειών, πράγμα παράλογο. Αυτός όμως που απλά κλείνει τα αυτιά και τα μάτια του σε όσα συμβαίνουν, και τα ανοίγει πρόθυμα για να δει τον διαγωνισμό,τον τάσσει αυτόματα σε αναίσθητο ον. Και νομίζω πως οι διοργανωτές, αλλά και όσοι κατάφεραν και κρύβονται πίσω από την διοργάνωση της Eurovision, πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τον διαγωνισμό, χωρίς να υπάρχουν σημαντικά ποσοστά μείωσης τηλεθέασης.
Και εντάξει Eurovision όλοι μας έχουμε δει.Μεγαλώσαμε με αυτό. Την ελκυστικότητα του την ξέρουμε. Αποτελεί μία διοργάνωση παρόμοια με το Euro, όπου ποδοσφαιρικές ομάδες αναταγωνίζονται η μία την άλλη και στο τέλος αναμένουμε την νικήτρια.Και στις 2 περιπτώσεις υπάρχει το φαινόμενο των διοργανώσεων που ελκύουν τον κόσμο και τον καθηλώνουν στον καναπέ του.Κάθε χρόνο ένα βράδυ του Σαββάτου του Μαΐου, παρέες και οικογένειες βρίσκονται μαζί στο σαλόνι του σπιτιού τους για να παρακολουθήσουν αυτό το γεγονός. Ένα γεγονός το οποίο είναι φτιαγμένο για να καθηλώνει κόσμο.Και το έχει πετύχει πολύ καλά. Με τις ξεχωριστές ερμηνείες των αντιπροσώπων-τραγουδιστών της κάθε χώρας και τον έξυπνο τρόπο διεξαγωγής του.Φέτος όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.Δεν γνωρίζω αν κάποιες χώρες πήραν την πρωτοβουλία να μην συμμετάσχουν στην φετινή ”γιορτή”. Γνωρίζω όμως πως μία από αυτές,η οποία καλώς η κακώς συμμετείχε στον διαγωνισμό,κράτησε μία πολύ καλή στάση.Μία στάση αντίστασης θα μπορούσαμε να την πούμε,την οποία δεν νομίζω πως περιμέναμε να τη δούμε.Πόσο μάλλον όταν σε έναν τέτοιο επίσημο διαγωνισμό δεν είναι εφικτό να πράξεις και πολλά πράγματα.
Έχουμε φτάσει στην γνωστή ώρα που η κάθε ευρωπαϊκή χώρα απονέμει τις βαθμολογίες της για την κάθε χώρα που συμμετείχε στον διαγωνισμό. Την στιγμή λοιπόν που κάποια χώρα απένειμε τους 12 πόντους στην Ισλανδία, η κάμερα δείχνει την Ισλανδική ομάδα που εκείνη την στιγμή, βγάζουν 2 σημαίες σε σχήμα κασκόλ με τα χρώματα της Παλαιστίνης που πάνω έγραφαν’‘Palestine”. Μία κίνηση που σίγουρα θα προκάλεσε αντιδράσεις. Και θετικές και αρνητικές. Το θέμα είναι το θάρρος και η τόλμη και το ρίσκο που κατάφερε να πάρει η Ισλανδική ομάδα, καθώς δεν νομίζω πως οι συνέπειες θα είναι θετικές για αυτούς στην πορεία. Αξίζει όμως να αναφερθεί πως αξίζουν έναν τεράστιο σεβασμό για αυτής τους την κίνηση. Όχι μόνο από μένα αλλά και από οποιονδήποτε τον οποίον τον έχει ευαισθητοποιήσει η όλη κατάσταση.΄
Ένα άλλο επίσης διαφορετικό-θα μπορούσαμε να πούμε-γεγονός είναι το μουσικό σόου που παρουσίασε η γνωστή pop τραγουδίστρια Μadonna. Παρουσίασε ένα show το οποίο παρεπιμπτόντως δεν εντυπωσίασε καθόλου το κοινό για τα δεδομένα της Madonna.Αυτό όμως είναι τελείως άσχετο.Προς το τέλος του show στις πλάτες 2 χορευτών από αυτούς που συμμετείχαν στο show της Madonna και ήταν αγκαλιασμένοι, υπήρχαν δύο σημαίες: του Ισραήλ και της Παλαιστίνης.Ένα ξεκάθαρο ειρηνιστικό μήνυμα που ήθελε να περάσει η πασίγνωστη τραγουδίστρια, το οποίο επίσης κέρδισε τον σεβασμό μου. Στα διεθνή μέσα αναφέρεται πως οι διοργανωτές εξοργίστηκαν, καθώς στις πρόβες αυτές οι δύο σημαίες δεν υπήρχαν. Οπότε και η ίδια η Madonna πήρε ένα ενδεχόμενο ρίσκο στο να πάρει την απόφαση να παρουσιάσει αυτό το συγκεκριμένο γεγονός.
Εν κατακλείδι, σκέφτομαι τι θα ήταν προτιμότερο, δηλαδή αν η Ισλανδία και η Μadonna έπρεπε να προβούν σε αυτές τις πράξεις, αντί να μην συμμετέχουν καθόλου στον διαγωνισμό.Από την άλλη όμως μου έρχεται και μία άλλη σκέψη.Στο ότι αυτές οι πράξεις ίσως αποτελούν περισσότερο πράξεις αντίστασης. Δείξανε τόλμη αλλά και κυρίως χαρακτήρα. Αποτελούν 2 γεγονότα τα οποία προβλήθηκαν σε όλο τον κόσμο και σόκαραν. Ίσως λοιπόν αυτές οι πράξεις να αποτελούν ένα πιο ισχυρό σοκ από την πλήρη αποχή.
Ο Δημοσθένης Καμσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997. Αποφοίτησε από το 3ο Γενικό Λύκειο Παλαιού Φαλήρου το 2015 και την ίδια χρονιά, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Πολτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, στην Μυτιλήνη. Σήμερα βρίσκεται στο 4ο και τελευταίο έτος των σπουδών του. Τον Ιούλιο του 2018, εν όψει της θερινής πρακτικής άσκησης της σχολής του, εργάστηκε στο athinorama.gr, όπου αρθρογραφούσε σχετικά με τα πολιτιστικά δρώμενα της Αθήνας.
