Της Βαλασιάδου Σπυριδούλας,
Κυριακή 19η Μαϊου, λίγες ημέρες πριν εκπνεύσει ο τελευταίος ανοιξιάτικος μήνας, προ των πυλών των Ευρωπαϊκών Εκλογών, και οι εξελίξεις στη διεθνή πολιτική σκηνή “τρέχουν” με γοργούς ρυθμούς. Το παιχνίδι διεκδίκησης μίας ισχυρής θέσης συνεχίζεαι αδιάκοπα και οι δρώντες χαράσσουν τη πολιτική τους με γνόμωνα τα συμφέοντά τους.
Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρατζίπ Ταγίπ Ερντογάν, υπερασπίζεται σθεναρά για μία ακόμα φορά τη συμφωνία περί αγοράς του αμυτνικού συστήματος S-400, δηλώνοντας την επακόλουθη κατασκευή αμυντικών συστημάτων S-500 από κοινού με τον Ρώσο “σύμμαχό” τους. Τονίζει μάλιστα πως δεν τίθεται ζήτημα από την αμερικανική πλευρά περί μη παράδοσης των αεροσκαφών F-35, δεδομένης της συνεργασίας τους στο πρόγραμμα παραγωγής των μαχητικών αυτών της Lockheed Martin Corp. Παρατηρείται, λοιπόν, το Τουρκικό κράτος σε μία προσπάθεια σύνδεσης των εθνικών συμφερόντων του με τις υπερδυνάμεις του συστήματος, αποσκοπώντας στη μεγιστοποίηση των ιδίων οφελών. Μήπως κινείται ριψοκίνδυνα μεταξύ των παραδοσιακά αντίπαλων πόλων ή μήπως η πολιτική της Τουρκίας σηματοδοτεί ανακοτανομή των συμφερόντων διεθνώς και των επακόλουθων “συμμαχικών” αλλαγών;
Καθώς η Τουρκία κινείται δυναμικά μεταξύ των ισχυρών δρώντων αποβλέποντας στη μελλοντικιή της αναβάθμιση, η Ευρωπαϊκή ήπειρος βάλλεται πολιτικά, καθιστώντας εμφανή τα πολιτικά ελλείμματα και αδιέξοδα που την εμποδίζουν να αναπτυχθεί. Πιο συγκεκριμένα, στην Αυστρία, έπειτα από την αποκάλυψη του “σκανδάλου της ‘Ιμπιζας” με πρωταγωνιστή τον αντικαγκελάριο της χώρας, Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, ο οποίος παραιτήθηκε από τη θέση του, ο Αυστριακός καγκελάριος και αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος Σεμπάστιαν Κουρτς, κατήγγειλε την κυβερνητική συνεργασία με το ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων και προκήρυξε πρόωρες εκλογές. Η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, κάλεσε τους ευρωπαίους πολίτες να αντισταθούν στα «ρεύματα που θέλουν να καταστρέψουν την Ευρώπη» και στους «διαθέσιμους προς πώλησιν πολιτικούς», θέτοντας στον πυρήνα των ευρπαϊκών ζητημάτων την αντιμετώπιση των εσωτερικών και εξωτερικών αντιπάλων του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Η «υπόθεση της Ίμπιζα» δημοσιοποιήιηκε από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, του “Der Spiegel” και της “Suddeutsche Zeitung”, καθώς έκαναν λόγο για ένα βίντεο που ελήφθη με κρυφή κάμερα και καταγράφει τον Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε να διαπραγματεύεται με πρόσωπο που εκτιμάται πως συνδέεται με Ρώσο ολιγάρχη, ως προς την πιθανότητα οικονομικής υποστήριξης ώστε να εξασφαλιστεί η πρόσβαση της ρωσικής πλευράς σε δημόσιες συμβάσεις στην Αυστρία καθώς και η διείσδυσή της στον αυστριακό Τύπο.
Η ευρωπαϊκή “περίμετρος” αποτελούσε ανέκαθεν πόλο έλξης για τη Ρωσία -ας θυμηθούμε και τη γεωπολιτική θεωρία του Spykman- η οποία προσπαθεί με όλα τα πολτικά μέσα που διαθέτει να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Το ζήτημα που ανακύπτει είναι το εξής: “η εξίσωση κόστους – οφέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αρνητικό ή θετικό αποτέλσμα από μία πιο στενή και ενεργή ρωσική επιροή;“. Η αλληλεπίδραση των δρώντων είναι έντονη και η αλληλεξάρτηση των συμεφρόντων τους αδιαμφισβήτητη. Η Ε.Ε δύναται να διακρίνει τις ευκαιρίες και τις απειλές που παρουσιάζονται στο διάβα της ώστε να κατορθώσει να διαδραματίσει τον ρόλο μίας πραγματικά ισχυρής δύναμης με “ενιαία” πολτική ταυτότητα; Το να στοχοποιείται το ρωσικό κράτος ως στρατηγικός αντίπαλος και να διαιωνίζεται μία απαρχαιωμένη αίσθηση εχθρότητας, ίσως να δυσκολεύει το έργο της ενοποίησης. Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως η ύπαρξη ενός κοινού εχθρού λειτουργεί θετικά προς τη συσπείρωση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η συσπείρωση έγκειται στο “κοινό συμφέρον”, το οποίο βάλλεται κυρίως εσωτερικά -ευθύνες φέρουν τόσο οι θεσμοί όσο και τα κράτη/μέλη. Η ανάδυση αυτών των εσωτερικών προβλημάτων πυροδοτείται από την ανάμειξη εξωτερικών επιδράσεων, καθιστώντας τα κωλύμματα ανυπέρβλητα. Γιατί να μην εκμεταλλευτεί με ορθολογικό τρόπο και προς το ευρωπαϊκό όφελος αυτή η “ανάμειξη”;
Δημοσκόπηση που πραγματοποίησε το “YouGov”, υπό την αναμονή της νέας ψηφοφορίας που θα πραγματοποιηθεί στο κοινοβούλιο για την συμφωνία της Μέι σχετικά με το Brexit (στις αρχές Ιουνίου), μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα για λογαριασμό της εφημερίδας “The Times’, καταδεικνύει ότι ποσοστό 39% των μελών του Συντηρητικού Κόμματος στην Βρετανία υποστηρίζουν ότι ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου και πρώην υπουργός Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον, θα ήταν η καλύτερη επιλογή διαδοχής της Τερέζας Μέι στην βρετανική πρωθυπουργία.
Οι ΗΠΑ από τη δική τους πλευρά αποφάσισαν να τερματίσουν στη 17η Μαΐου την “προνομειακή” μεταχείριση της Τουρκίας για την εισαγωγή στη χώρα ορισμένων προϊόντων χωρίς δασμούς. Κατά την άποψη του Ντόναλντ Τραμπ και του (USTR) Aμερικανού αντιπροσώπου για το Εμπόριο, Ρόμπερτ Λάιτχαϊζερ, η Τουρκία δεν δικαιούται πλέον να επωφελείται από το πρόγραμμα, αυτό διότι «είναι επαρκώς ανεπτυγμένη οικονομικά». Πολλά δηλαή τουρκικά εξαγόμενα προϊόντα που διατίθενται αδασμολόγητα στην αμερικανική αγορά, πλέον θα υπόκεινται σε δασμούς. Μία κίνηση αντιποίνων από την αμερικανική σκοπιά έναντι της τουρκικής αλλαζονείας;
Αναφερόμενη στην ανθρωπιστική κρίση της Βενεζουέλας, το υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας, έχοντας αναλάβει το ρόλο του “διαμεσολαβητή” μεταξύ των δύο αντίπαλων πόλων, ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι οι συνομιλίες βρίσκονται σε μια «διερευνητική φάση». Η άφιξη εκπρόσωπων των δύο πλευρών στη σκανδιναβική χώρα σηματοδεοτεί μια νέα προσέγγιση για τον τερματισμό της πολιτικής κρίσης. «Η Νορβηγία ανακοινώνει ότι έχει διεξάγει προκαταρκτικές επαφές με εκπροσώπους των κυρίων πολιτικών παραγόντων της Βενεζουέλας στο πλαίσιο μιας διερευνητικής φάσης», υπογράμμισε το νορβηγικό ΥΠΕΞ. Ο βουλευτής της αντιπολίτευσης Στάλιν Γκονζάλες και δύο σύμβουλοι εκπροσωπούν την πλευρά Γκουαϊδό στις συνομιλίες αυτές, ενώ ο υπουργός Πληροφοριών Χόρχε Ροντρίγκες και ο κυβερνήτης της Πολιτείας Μιράντα Χέκτορ Ροντρίγκες επισκέφθηκαν το Όσλο εκ μέρους της κυβέρνησης. Η κάθε πολιτική ομάδα είχε ξεχωριστές συναντήσεις με Νορβηγούς διαμεσολαβητές, αλλά δεν έχει υπάρξει καμία συνάντηση μεταξύ των εκπροσώπων της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Βέβαια δεν έχει καταστεί ακόμα σαφές εάν θα συνεχιστεί η πρωτοβουλία αυτή διαμεσολάβησης ή αν θα βρεθεί εναλλακτικός τρόπος επίλυσης της κρίσης. Ας ελπίσουμε πως η ίαση ης κρίσης θα επέλθει σύντομα και θα έχει ανθρωπιστικό πρόσημο, υπέρ του βασανισμένου λαού.
Ολοκληρώνοντας, πώς να μην γίνει αναφορά στη σημερινή Ημέρα Μνήμης (19η Μαϊου) της Γεννοκτονίας των Ποντίων το 1919. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων παραμένει ασαφής. Με βεβαιότητα ξεπέρασαν τις 200.000, ενώ σύμφωνα με ακτιβιστές για τη διεθνή αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας, ξεπέρασε τις 353.000. Η Βουλή των Ελλήνων, κατόπιν εισήγησης του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994 και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Εκτός από την Ελλάδα, τη Γενοκτονία των Ποντίων αναγνωρίζουν επίσημα η Κύπρος, η Αρμενία, η Σουηδία, ορισμένες ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας, οκτώ πολιτείες των ΗΠΑ, η βουλή της πολιτείας της Νότιας Αυστραλίας, η Αυστρία, η Ολλανδία, και η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
Τα θέλγητρα της ισχύος σαγηνεύουν τους φιλόδοξους ηγέτες των κρατών που διψούν για εξουσία και αδιαφορούν για τους ανθρώπους. Πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα και ποιοι θα αναδειχθούν νικητές; Οψόμεθα..
