Του Βασίλη Καραγκούνη,
Σε λιγότερο από δυο εβδομάδες εκατομμύρια πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα σταθούμε πάνω από τις κάλπες και θα καθορίσουμε δια της ψήφου μας την πορεία του κοινού μας οίκου. Θα αναλογιστούμε κατά πόσο είμαστε ευχαριστημένοι με τη μέχρι τώρα λειτουργία της Ένωσης, κατά πόσο αυτή αντιμετωπίζει τα υπάρχοντα προβλήματα, όσο και τα προβλήματα που θα την απασχολήσουν τα επόμενα πέντε χρόνια. Σε ένα διεθνές περιβάλλον ασταθές, γεμάτο από απρόβλεπτους παίχτες στη σκακιέρα χρειαζόμαστε μια αξιόπιστη και αποφασιστική ευρωπαϊκή πολιτική και ηγεσία.
Οι κίνδυνοι του διεθνούς συστήματος είναι λίγο πολύ γνωστοί με όλα τα πιθανά σενάρια να βρίσκονται υπό εξέταση. Ωστόσο ο κίνδυνος για την Ε.Ε. δεν είναι εξωτερικός μόνο, είναι κυρίως εσωτερικός. Το κοινό μας μέλλον καθίσταται αβέβαιο και υπό αμφισβήτηση από δυνάμεις που ευαγγελίζονται μια καλύτερη Ευρώπη, θέλοντας όμως να μας γυρίσουν πίσω, στις πιο σκοτεινές και μαύρες ημέρες της. Αυτό το μόρφωμα δυνάμεων έχει ως κύριους εκφραστές την ακροδεξιά, τους λαϊκιστές και μερικές δυνάμεις της αριστεράς. Είναι οι ίδιοι που πριν κάποια χρόνια πέτυχαν την πρώτη τους μεγάλη νίκη με την υπερψήφιση του BREXIT. Ένα αποτέλεσμα, που οι υποσχέσεις των υποστηρικτών του αναιρέθηκαν την επομένη της ετυμηγορίας του βρετανικού λαού, βυθίζοντας παράλληλα τη χώρα τους σε μια πολιτική και κυβερνητική κρίση χωρίς προηγούμενο.
Η επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν των εθνών κρατών και της ακατανίκητης εθνικής κυριαρχίας προκαλεί τις ιαχές των οπαδών της ευρωπαϊκής λαϊκιστικής ακροδεξιάς. Αρέσκονται στον όρο «εθνική κυριαρχία» όλοι όσοι επιθυμούν να πουλούν με το τσουβάλι έννοιες και όρους όπως «πατρίδα», «έθνος», «ιστορία». Προσπερνούν όμως μια μικρή λεπτομέρεια όλοι αυτοί. Η εθνική κυριαρχία χωρίς τα κατάλληλα μέσα πραγμάτωσης και άσκησης της, είναι σαν μια καραμπίνα, που πυροβολεί με άσφαιρα φυσίγγια.
Τα επόμενα πέντε χρόνια το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η νέα Επιτροπή καθώς και όλα τα πρόσωπα που θα υπηρετήσουν στις θεσμικές θέσεις της Ε.Ε. ,θα βρεθούν μπροστά σε σειρά ζητημάτων που θα επηρεάσουν ή και θα καθορίσουν την ενότητα και τη συνοχή της Ένωσης. Η πορεία του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και τις αλλαγές που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της ανεργίας, σε συνδυασμό με την επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης. Η κλιματική αλλαγή, η προστασία του περιβάλλοντος και η στροφή της ευρωπαϊκής οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής σε καθαρές μορφές ενέργειας. Η αντιμετώπιση του ελλείμματος δημοκρατίας στην λειτουργία της Ε.Ε. και η προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Ακόμη η Ένωση θα πρέπει να αναπτύξει δράσεις για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα αποτελεσματικότερα. Η Ρωσική διείσδυση στα Βαλκάνια, η Τουρκική προκλητικότητα και η επίλυση του Κυπριακού. Η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού και η πορεία προς τη βαθύτερη ενοποίηση. Όπως επίσης και η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του προέδρου Trump και οι συνέπειες του εμπορικού του πολέμου με την Κίνα στην οικονομία της Ε.Ε.
Τα παραπάνω και πολλά ακόμη οφείλουμε να τα σκεφτούμε καλά μέχρι τις 26 Μαΐου. Στην Ελλάδα όμως οι ευρωεκλογές θα γίνουν και πάλι ένας ημιτελικός των εθνικών εκλογών. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχουν ξεδιπλώσει τις προεκλογικές τους εκστρατείες, έχοντας ως επίκεντρο την ελληνική πολιτική πραγματικότητα με μερικές δόσεις ευρωπαϊκής ατζέντας. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται στον υποψήφιο του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος κ. Βέμπερ χαρακτηρίζοντας τον ως ακροδεξιό και ανθέλληνα. Ξεχνάει βέβαια ο κ. Τσίπρας πως επί τέσσερα χρόνια συγκυβερνούσε με το αδελφό κόμμα της Μαρίν Λε Πεν και πως η κ. Μέρκελ, ανήκει στο ίδιο κόμμα με τον κ. Βέμπερ. Φαίνεται πως ο κ. Τσίπρας να έχει επιλεκτική μνήμη με τους Γερμανούς πολιτικούς. Κάπως τα έχουν μπερδέψει λίγο εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η αλήθεια.
Στον αντίποδα η ΝΔ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον εκφραστή του λαϊκισμού στην Ευρώπη, παρέα με πολλές δόσεις Μαδούρο, επαναφέροντας και η ίδια την συζήτηση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Και οι δύο προσπαθούν να παίξουν τα ρέστα τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το παλιό που απέρχεται. Με γερές δόσεις λαϊκισμού προσπαθεί να εξαγοράσει την ψήφο του ελληνικού λαού μοιράζοντας επιδόματα σύνταξης την ίδια στη στιγμή που επί διακυβέρνησης του έχει φορτώσει στις πλάτες του λαού ένα αχρείαστο μνημόνιο. Έχοντας στραγγαλίσει την οικονομία με τα υπερπλεονάσματα. Τα οποία αντί να τα χρησιμοποιήσει για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τα μοιράζει προεκλογικά μήπως και καταφέρει να διασώσει κάτι.
Η ΝΔ από την άλλη παρουσιάζεται ως ο σωτήρας της χώρας, χωρίς ένα ίχνος αυτοκριτικής, έχοντας ένα πρόεδρο που επιδίδεται στα επικοινωνιακά φάουλ καθημερινώς, περιμένει την εξουσία να έρθει στα χέρια της σαν ώριμο φρούτο. Είναι φανερό πλέον σε όλους πως η κόντρα Τσίπρα – Μητσοτάκη έχει ευτελίσει το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον πόλωσης είναι θετικό πως δυνάμεις όπως το Κίνημα Αλλαγής, έχουν επιλέξει να δώσουν σε αυτές τις εκλογές την ευρωπαϊκή τους διάσταση. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως και στο ΚΙΝΑΛ βάλλουν κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ για την ελληνική πολιτική σκηνή. Το μεγαλύτερο όμως μέρος της καμπάνιας του κόμματος έχει ως άξονα το πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ίσως τελικά το Κίνημα Αλλαγής να αποτελέσει την έκπληξη των ευρωεκλογών, γιατί όχι μόνο θα καταφέρει να επαναπατρίσει μερίδα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά γιατί θα πείσει τον ελληνικό λαό για ένα άλλο δρόμο σε Ευρώπη και Ελλάδα μακριά από τις αντιλήψεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Το μόνο σίγουρο είναι πως στις 26 του Μάη ψηφίζουμε για την Ευρώπη μας και πρέπει όλοι να αποφασίσουμε εάν θα πάμε μπροστά ή εάν θα μείνουμε στάσιμοι με ορατό τον κίνδυνο επιστροφής στο παρελθόν.
Είναι πτυχιούχος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από τις αρχές του τρέχοντος έτους συνεχίζει τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει αποφοιτήσει από το Μουσικό Σχολείο Αγρινίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά. Ασχολείται με την μουσική, παίζοντας τρομπέτα και πιάνο, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του διαβάζει οικονομία, ιστορία και πολιτική.
