Της Μαρίας Τάκη,
Έχουν γραφτεί τα πάντα για την αγάπη, από ποιήματα και συνθήματα σε τοίχους, μέχρι συγγράμματα και τραγούδια. Λέξη χιλιοτραγουδημένη και χιλιοειπωμένη. Κι όμως, κανείς δεν μπορεί να την προσδιορίσει μονομιάς, αν του ζητηθεί. Άλλοι τη θεωρούν κατάσταση, άλλοι δικαίωμα, άλλοι συναίσθημα, άλλοι επιλογή. Τίποτε από τα παραπάνω δεν μπορεί να είναι λάθος, γιατί κανείς δεν βρίσκεται στο μυαλό του εκάστοτε ατόμου που φέρει την εκάστοτε άποψη, και τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί θέσφατο, γιατί η εκφορά διαφορετικής γνώμης είναι δικαίωμα. Υπό μια σοβαρή προϋπόθεση: την επικοινωνία της διαφωνίας με ευγένεια, πολιτισμό και σεβασμό.
Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, η Σοφία Κουρτίδου, τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια, επικοινώνησε μέσω της πλατφόρμας του Youtube τη δική της γνώμη για τη μορφή της αγάπης. Το τραγούδι της με τίτλο «Η αγάπη δεν έχει μόνο ένα χρώμα» μετρά κάτι λιγότερο από 200.000 προβολές και τα σχόλια που έπονται αυτού είναι βουτηγμένα στη γλυκύτητα και την αποδοχή. Το βίντεο κλιπ δε, με animation που ακολουθούν το νόημα των στίχων, είναι μεταφρασμένο και στη νοηματική, προκειμένου να είναι προσιτό και στον κωφό πληθυσμό.
Ζώντας σε μια χώρα στην οποία, ας είμαστε ειλικρινείς, ένα σεβαστό ποσοστό κατά βάση νέων ανθρώπων προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να αποκοπεί από τη θρησκοληψία, τον παρωπιδισμό και τις κοινωνικές αγκυλώσεις, με σκοπό να πλησιάσει ακόμη περισσότερο την έννοια και την ουσία της αγάπης (η οποία και προφανώς δεν διανοούμαι ότι υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να αποτελείται από τις παραπάνω έννοιες), το τραγούδι της Σοφίας Κουρτίδου είναι μια όαση χαράς και ελπίδας.
Γιατί μετουσιώνει την ουσία της αγάπης, που είναι η ελευθερία, σε λέξεις, πλάθοντας μια ερωτική ιστορία στην οποία δυο άνθρωποι είναι ‘εκεί’ με ό,τι αυτό κι αν συνεπάγεται και δεν ντρέπονται να το φωνάξουν, αλλά αντιθέτως το επιθυμούν. Γιατί νιώθουν οικεία και ο άλλος άνθρωπος είναι το σπίτι τους, γιατί τα όμορφα γιορτάζονται, όπως τους αξίζει και τα δύσκολα φαντάζουν πιο μικρά και διαχειρίσιμα, αφού τους βρίσκουν μαζί, γιατί η αγάπη, όπως λέει και η Σοφία, δεν έχει φρένα.
Δεν μπορείς να βάλεις εμπόδια στην αγάπη, ακόμη κι αν αυτή δεν έχει τη μορφή που έχεις συνηθίσει να βλέπεις γύρω σου, αλλά εμφανίζεται ως κάτι παράξενο και περίεργο που δεν μπορείς να διαχειριστείς. Το ότι δεν υπάρχει σε μεγάλη ποσότητα ή το ότι δεν συναντάται παντού γύρω μας, όμως, δεν την καθιστά λιγότερο αληθινή. Την καθιστά διαφορετική. Και το διαφορετικό συνήθως σοκάρει, όχι γιατί είναι κακό, αλλά γιατί βρίσκεται εκτός του βεληνεκούς των πραγμάτων που ξέρουμε και κατέχουμε, άρα μας είναι γνώριμα και ήμερα. Όμως το διαφορετικό, όπως και όλες οι εμπειρίες μας, χρειάζονται χρόνο και ευκαιρίες για να μας δείξουν τι πραγματικά είναι, για να εξοικειωθούμε μαζί τους. Και το δόσιμο της ευκαιρίας εξαρτάται από εμάς, γιατί αν αγαπάς, οφείλεις να δώσεις χώρο στον άνθρωπο να ξεδιπλώσει τον εαυτό του χωρίς να φοβάται ότι θα κριθεί, χωρίς να μετρά λόγια κινήσεις και βλέμματα, χωρίς να νιώθει κατώτερος, επειδή είναι διαφορετικός. Είναι ήδη διαφορετικός, κι αυτό σε μια κοινωνία που οδεύει και πορεύεται μέσα από πλειοψηφίες και «νόρμες», είναι ήδη αρκετό βάρος, πίστεψε με. Η αγάπη, όμως, δεν είναι βάρος, δεν μπορεί να είναι. Κι αυτό γιατί η ένωση, η συντροφικότητα και η αγκαλιά είναι αληθινά, μόνο αν είναι ανιδιοτελή. Και η ανιδιοτέλεια εμπεριέχεται στην αγάπη, διότι διαφορετικά δεν είναι αγάπη. Είναι φόβος.
Ναι. Σκέφτομαι εδώ και αρκετό καιρό πως το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, όπως αναγράφεται στα λεξικά. Γιατί είναι λέξη τραχιά και άγρια. Το αντίθετο της αγάπης είναι ο φόβος. Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που μας έχει μάθει να φοβόμαστε το διαφορετικό, το έξω από εμάς, το αλλόκοτο. Πόσο μάλλον να παραδεχτούμε ότι ανήκουμε εμείς στην πλευρά της μειοψηφίας που προσπαθεί να αποδείξει τα αυτονόητα, όπως το ότι είναι ισότιμη και της αξίζει να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Η αγάπη είναι γενετικό μας δικαίωμα και η εκφορά της μπορεί να είναι τόσο μοναδική όσο και ο κάθε άνθρωπος σε αυτή τη Γη. Κι ίσως αν σταματήσουμε να φοβόμαστε, να καταφέρουμε να αγκαλιάσουμε αυτό που δεν αγγίζαμε, γιατί θα καταλάβουμε ότι στην τελική είναι κομμάτι μας κι εμείς λειψοί χωρίς αυτό. Γιατί αν κοιτάξεις γύρω σου, θα βρεις όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Σκέψου την καθημερινότητα σου χωρίς ένα από αυτά. Δεν θα ήταν πιο φτωχή μονομιάς;
Η αγάπη χρειάζεται όλα τα χρώματα.
Και είναι διαφορετική, όπως όλοι μας.
Η αγάπη δεν έχει μόνο ένα χρώμα.
Γιατί είναι όλα τα χρώματα μαζί!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Το τραγούδι μπορείτε να ακούσετε σε αυτό το βίντεο.
