Της Ραφαέλας – Γεωργίας Τσιμτσιλή,
Η Ρετζίν Κρεσπέν ήταν Γαλλίδα ερμηνεύτρια της όπερας γαλλικών, γερμανικών και ιταλικών ρεπερτορίων. Διέθετε μια μεγαλοπρεπή φιγούρα, φωνή και προσωπικότητα, που την έκαναν μία από τις σπουδαίες τραγουδίστριες της διεθνούς σκηνής.
Η Κρεσπέν γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1927, στην Μασσαλία της Γαλλίας. Σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στην πόλη Νιμ, όπου και άνοιξαν κατάστημα παπουτσιών. Ο πατέρας της δεν την άφηνε να ασχοληθεί με το τραγούδι και την πίεζε να σπουδάσει φαρμακοποιός, ενώ ο αλκοολισμός της μητέρας της την σημάδεψε στην πορεία της ζωής της. Σε ηλικία 16 ετών και αφού δεν κατάφερε να πάρει το πτυχίο “Baccalaureat”, με σκοπό να γίνει φαρμακοποιός, έλαβε την πολυπόθητη γονική έγκριση για να ξεκινήσει τις σπουδές της στην μουσική.
Έπειτα, κατάφερε και μπήκε στο Ωδείο του Παρισιού και το 1950 κέρδισε το πρώτο της βραβείο για την ερμηνεία της στην όπερα. Το 1949, έκανε το ντεμπούτο της στην σκηνή ως Σάρλοτ στην όπερα του Wether στην πόλη Ρενς της Γαλλίας. Το 1952, αποφάσισε να εμφανιστεί στις γαλλικές επαρχίες, όπου ανέπτυξε το ταλέντο της και επέκτεινε το ρεπερτόριό της. Γνώρισε επιτυχία ερμηνεύοντας χαρακτήρες από έργα του Σαίξπηρ και του Τζουζέπε Βέρντι και το 1958, ο Βίλαντ Βάγκνερ την προσκάλεσε να συμμετέχει στην όπερα «Πάρσιφαλ» για το φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ.
Το 1959, η Κρεσπέν ξεκίνησε την διεθνή της καριέρα ερμηνεύοντας τόσο στην Σκάλα του Μιλάνου, όσο και στην Κρατική Όπερα της Βιέννης. Εμφανίστηκε, επίσης, στην Λυρική Όπερα του Σικάγου, το 1962 και στην Μητροπολτική Όπερα (Met) της Νέας Υόρκης από τα τέλη του 1962 και κάθε χρόνο από τότε μέχρι το 1981 με ρόλους, όπως Έλσα, Κάρμεν, Σαρλότ κ.α. Το 1987, εμφανίστηκε για τελευταία φορά στην Met στην όπερα «Διάλογοι των Καρμελιτών».
Το 1969, βρέθηκε στο Φεστιβάλ του Πάσχα του Σάλτσμπουργκ για να τραγουδήσει ως η πριγκίπισσα “Brünnhilde” στην όπερα Βαλκυρία. Η ανάληψη αυτού του επίπονου ρόλου επηρέασε σημαντικά την φωνή της, με αποτέλεσμα, να αλλάξει ρεπερτόριο και από σοπράνο να γίνει μέτζο-σοπράνο. Δίδασκε από το 1974 έως το 1994 στο Ωδείο του Παρισιού και παράλληλα παρέδιδε μαθήματα σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1989, ήταν το έτος της αποχώρησής της από τη σκηνή της όπερας.
Παρόλο που ξεπέρασε τις επιθέσεις του καρκίνου το 1978 και το 1984, ο θάνατός της, στις 5 Ιουλίου 2007, προκλήθηκε τελικά από καρκίνο του ήπατος.
