Του Βασίλη Χρίστογλου,
Το πραξικόπημα την 21η του Απρίλη δεν σόκαρε μόνο την ελληνική κοινωνία αλλά και την ίδια τη διεθνή κοινότητα. Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν ήταν μία χώρα ξένη σε δικτατορικά καθεστώτα (1925,1936), το πραξικόπημα των συνταγματαρχών προβλημάτισε και εξόργισε τη διεθνή κοινότητα.
Το 1961 η ελληνική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή θα υπέγραφε τη Συμφωνία Σύνδεσης μεταξύ Ελλάδος και ΕΟΚ. Αυτό θα σήμανε και την αρχή της σταδιακής εισόδου της χώρας στη οικονομική κοινότητα. Η είσοδος αυτή όμως θα διακοπεί λόγω του πραξικοπήματος αλλά και του γεγονότος πως η ΕΟΚ, που πρέσβευε τις ιδέες της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου, δεν θα μπορούσε να δεχτεί μία χώρα που αδυνατούσε να ακολουθήσει τις θεμελιώδεις αξίες της. Την ίδια πορεία θα ακολουθήσει και το Συμβούλιο της Ευρώπης που παρά το γεγονός ότι στην αρχή η στάση του διστακτική, οι χώρες της Σκανδιναβίας (Δανία, Νορβηγία, Σουηδία) έμειναν αληθινές στις αρχές που πρέσβευε και πίεσε με συμμάχους την Ιταλία και τις Κάτω Χώρες για την απομάκρυνση της Ελλάδας από το Συμβούλιο. Σταδιακά η Ελλάδα άρχισε να απομονώνεται από την Ευρώπη έχοντας ελάχιστες επαφές εκείνο τον καιρό με την Κύπρο.
Η αντίδραση των ΗΠΑ ήταν τελείως διαφορετική. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες δυτικές δυνάμεις, η κυβέρνηση των Αμερικάνων κράτησε μία πιο ουδέτερη στάση στο όλο ζήτημα. Παρά τις πιέσεις που υπήρχαν από πλευράς δυτικών δυνάμεων για την απομάκρυνση της Ελλάδας από τη Βορειοατλαντική συμμαχία (NATO), η αμερικανική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να διανοηθεί να πέσει η Ελλάδα στα δίχτυα της Σοβιετικής Ένωσης και για αυτό το απέτρεψε. Μην ξεχνάμε πως εκείνη την εποχή, ο κόσμος περνούσε την πιο έντονη φάση του Ψυχρού Πολέμου.
Η πιο φιλική σχέση των ΗΠΑ με την δικτατορία επηρέασε και την ελληνική κοινή γνώμη και είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του αντιαμερικανικού αισθήματος. Στην εξορία ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέφερε πως η Ελλάδα βρίσκεται υπό αμερικανική κατοχή και κατηγορούσε έμμεσα ότι η ΗΠΑ υποκίνησαν και οργάνωσαν το πραξικόπημα. Αν και μέχρι το 1969 οι ΗΠΑ κράτησαν αποστάσεις από την Ελλάδα, με αποκορύφωμα το εμπάργκο όπλων το 1967, η κυβέρνηση Νίξον άρχισε να αλλάζει την αντιμετώπιση της. Αποκορύφωμα ήταν η επίσκεψη του ελληνικής καταγωγής αντιπροέδρου των ΗΠΑ Spyro Agnew. Ο ίδιος επισκέφτηκε τους Γαργαλιανούς της Μεσσηνίας, τόπος καταγωγής του πατέρα του.
Η επίσκεψη αυτή χρησιμοποιήθηκε από τα προπαγανδικά μέσα της Χούντας με σκοπό να αναδείξει την στήριξη των ΗΠΑ προς στην Ελλάδα. Η επίσκεψη αυτή ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για τους δικτάτορες καθώς η εξωτερική πολιτική είχε δεχτεί μεγάλο πλήγμα λόγω της απομόνωσης από τις χώρες της δύσης. Θα μπορούσε όμως να θεωρήσει κανείς ότι η τύχη ήταν με το μέρος του καθεστώτος, καθώς αν δεν υπήρχε η ένταση στην Μέση Ανατολή και η απαίτηση του Καντάφι να απομακρυνθούν Αμερικάνικες και Βρετανικές βάσεις ίσως ποτέ δεν θα έστρεφαν τα μάτια τους οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα.
Η μαύρη επταετία χαρακτηρίστηκε ως μια επταετία απομόνωσης για την Ελλάδα. Μια επταετία που καλό είναι να μας θυμίζει πως η απουσία της δημοκρατίας δεν επηρεάζει μόνο κοινωνικά μια χώρα αλλά και πολιτικά.
