Του Άγγελου Μαρίνου
«Ως πότε παλικάρια, θα πηγαίνουμε ΙΕΚ, βαρεμένοι σαν στραβάδια, για δύο χρόνια και;»
Αυτό θα έπρεπε να είναι το μότο της νέας γενιάς, που δεν έδωσε 4 χρόνια της ζωής της στο πανεπιστήμιο, για να τα δώσει σε άλλους κρατικούς θεσμούς, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Ένα σωρό δουλείες και εισόδημα που χάνεται από ανθρώπους όπου θα μπορούσαν να τα παράγουν. Πρόσφατα είχα έναν φίλο που επιδίωξε να πάει στο ΙΕΚ για να μπορεί να εργάζεται στο τομέα της προστασίας προσώπων. Έπρεπε να κάτσει 2 χρόνια πριν μπορεί να εργαστεί. Περιττό να πω, ότι έφυγε μετά τους 2 πρώτους μήνες. Η γνώση που παρέχεται είναι ελλειμματική, τα μαθήματα βαρετά και πολλές φόρες αποτελούν προστιθέμενες σάλτσες απλά για να μπορεί να δικαιολογηθεί η διάρκεια των 2 ετών. Όλα αυτά, για να μην υπάρχει ανταγωνιστική πίεση στο επάγγελμα (ας κρατήσουμε σιγή για την ιδιωτική εκπαίδευση, η οποία είναι απλά the way to go σε αυτούς τους τομείς όπου δεν χρειάζεται η οποιαδήποτε εξειδίκευση).
Για τον ίδιο λόγο που σαν κοινωνία λοιπόν αρνούμαστε και concept όπως airbnb και Uber, καταλήξαμε και σε αυτά τα ΙΕΚ. Για τον προστατευτισμό. Γιατί θαρρούμε ότι πρέπει οι αγορές να είναι περιορισμένα ανταγωνιστικές ώστε να προστατεύεται η εργασία, με αποτέλεσμα να χάνουμε λεφτά κυριολεκτικά από το ίδιο μας το χέρι.
Για να μην είμαι και εντελώς μονόπλευρος, κάποια από τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Παραδείγματος χάρη, ας πιάσουμε την uber. Είναι όντως άδικο για τους ταξιτζήδες να φορολογούνται ενώ οι φίλοι uberίοι μπορούν να τη σκαπουλάρουν. Αλλά αγαπητοί, μη κοροϊδευόμαστε, ο λόγος που τα uber πρέπει να πολεμηθούν και να νικηθούν, είναι επειδή είναι ένα πολύ καλύτερο και ανταγωνιστικό μοντέλο. Είναι ένα μοντέλο που βασίζεται πλήρως στη τεχνολογία, με πολύ αποδοτικότερες συνθήκες για τον/την οδηγό, καθότι δεν απαιτείται να στήνονται πουθενά και να περιμένουν σε σειρές, αλλά αντ’ αυτού χρειάζεται να περιμένουν στα μοντέρνα δωμάτια του κυβερνοχώρου.
Σε αντίθεση με τα ταξί, το να εργάζεσαι στην uber είναι ανοιχτό επάγγελμα. Στράφι λοιπόν όλες οι προσπάθειες να προστατευθεί το κατεστημένο της εργασίας των ταξί. Επομένως, ο προστατευτισμός της κοινωνίας θα πεθάνει, για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχει πλέον μία ενισχυμένη εγχώρια ομάδα, αυτή του καθημερινού πολίτη, ο οποίος αναγνωρίζει ότι δεν υπάρχει λόγος να αρνούμαστε εισόδημα σε κάποιον επειδή τα ταξί έχουν καταφέρει αγκαζέ με το κράτος να κλείσουν αυτή την αγορά. Κάποτε ίσως και να ήταν καίρια πολιτική, δεν μου αρέσει να γράφω για το παρελθόν σαν να είναι ίδιο με το μέλλον. Σήμερα όμως, αποτελεί αυτοτρικλοποδιά, και θα μπορούσαμε να κερδίζουμε παραπάνω.
Η airbnb, αποτελεί παραπλήσια ιστορία. Οι χαμένοι είναι τα ξενοδοχεία, ιδίως τα φθηνά. Εάν ενστερνιζόμασταν σαν χώρα την airbnb και την προωθούσαμε αναλόγως, αυτό θα ανέβαζε και το τουριστικό προφίλ της χώρας ακόμα παραπάνω. Ακόμα και το εισόδημα που παράγεται από αυτόν τον τομέα της οικονομίας, θα μπορούσε να μετακυλήσει άμεσα στα νοικοκυριά που διαφορετικά δεν θα κέρδιζαν δεκάρα τσακιστή από την θερινή μορφή της χώρας τους. Εννοείται πως το κράτος οφείλει και πάλι να αναλάβει κάποιους ρόλους. Οφείλει να διαδώσει αυτή τη νέα μόδα και τον τρόπο εξάσκησης της στις γενιές όπου η εξοικείωση με τη τεχνολογία πάσχει. Ωστόσο, δεδομένου ότι χρειάζονται 5 λεπτά το πολύ για να εξηγήσεις πως δουλεύει η airbnb, πιστεύω ότι αυτή είναι μία δουλεία που ακόμα και το ελληνικό κράτος μπορεί να πραγματοποιήσει.
Ποια είναι η πρώτη ευκαιρία που είδε το υπουργείο οικονομικών στο φαινόμενο airbnb;
Μα η φορολογία φυσικά!!!
Μη να είδε τις αξίες των ακινήτων να ανεβαίνουν το υπουργείο , κακήν κακώς να προλάβει να φορολογήσει μην τυχών και χάσει έσοδα. Εννοείται βέβαια, ότι το μόνο που επιτυγχάνεται με αυτή την πράξη, είναι η περαιτέρω επιβάρυνση των πολιτών, καθιστώντας το εισόδημα που παράγεται μέσω της airbnb ως κτήμα του κράτους, καθώς και την έμμεση μείωση της αξίας των ακινήτων εντός δύο μηνών.
Θα βάλω τα χεράκια μου να βγάλω τα ματάκια μου, αλλά τουλάχιστον θα βγαίνει ο προϋπολογισμός και εφέτος.
Οι μόνοι που χαίρονται είναι οι ιδιοκτήτες των φτηνών ξενοδοχείων και η κρατικολάγνοι. Οι πρώτοι τουλάχιστον έχουν και κάποιο δίκιο.
Αυτό το δίκιο των πρώτων όμως, πηγάζει από την ανταγωνιστικότητα της airbnb, καθότι οι ευθύνες είναι πολύ περιορισμένες, σε αντίθεση με τα ξενοδοχεία. Η λύση θα ήταν να μειωθούν οι φορολογικές υποχρεώσεις των ξενοδοχείων, αλλά προφανώς, αυτό δεν εξασφαλίζει την επιβίωση τους. Επομένως η αποδοχή αυτού του νέου κατεστημένου αποτελεί και πάλι θάνατο ενός υπαρκτού κρατικού προστατευτισμού. Άμα περιμένουμε από τον Σύριζα ή την επερχόμενη ‘’κεντροδεξιά’’ κυβέρνηση να αναλάβει τέτοιες καίριες τομές στην ελληνική γραφειοκρατία, ζήτω που καήκαμε.
Η προσαρμογή της κοινωνίας σε αυτές τις μεταβολές δεν είναι εύκολη δουλεία, και σε περίπτωση που γίνονταν προσπάθειες προσαρμογής, θα έπρεπε να δείξουμε κατανόηση στην οποιαδήποτε κυβέρνηση για τυχών λάθη και δυσκολίες.
Ωστόσο, αυτό που για άλλη μία φορά βλέπουμε είναι πολιτικό τυχοδιωκτισμό ελαφρά τη καρδία, καθώς και ανύπαρκτο σθένος.
Ίσως τα πράγματα να φάνταζαν καλύτερα εάν ο επερχόμενος έδειχνε ανδρεία στις δηλώσεις του περί οικονομίας, αλλά μέχρι στιγμής έχει επιλέξει την πατροπαράδοτη ελληνική μέθοδο.
Δυστυχώς αγαπητοί, θα πρέπει να την βγάλουμε με ΙΕΚ που μόνο σκοπό έχουν την καθυστέρηση ανεξάρτητα του πιο είναι το επάγγελμα, οπισθοδρομικές πολιτικές στη μεταφορά και στη στέγαση, για αρκετό καιρό ακόμα.
Καλή αντοχή.
Γεννηθείς το 1996 στη Κομοτηνή, είναι φοιτητής του Οικονομικού Τμήματος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, με κατεύθυνση στην οικονομική ανάλυση. Διαθέτοντας ακόρεστο ενδιαφέρον για τα πολιτικά, αρθρογραφεί στην κατηγορία των Οικονομικών του OffLine Post.
