Της Έφης Κούσιου,
«Η Έλενορ είχε δίκιο. Ποτέ δεν φαινόταν ωραία. Έμοιαζε όμως με έργο τέχνης και η τέχνη δεν είναι υποχρεωτικό να φαίνεται ωραία, πρέπει όμως να σε κάνει να νιώσεις κάτι.»
Όπως, λοιπόν, τα έργα τέχνης, έτσι και το συγκεκριμένο βιβλίο θα σας κάνει να νιώσετε έντονα συναισθήματα τόσο για τους χαρακτήρες όσο και για το τέλος. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μια ρεαλιστική ιστορία δύο μαθητών γυμνασίου, ονόματι Έλενορ και Πάρκ, στη δεκαετία του ’80, οι οποίοι σιγά σιγά μέσα από τις καθημερινές τους συναντήσεις στο σχολικό λεωφορείο αλλά και από μία σειρά κόμικ και τραγουδιών αρχίζουν να ερωτεύονται ο ένας τον άλλον. Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά – για την ακρίβεια, ήταν ακριβώς το αντίθετο. Η σχέση τους είναι τόσο όμορφα γραμμένη, χιουμοριστική κατά καιρούς και γεμάτη δυσκολίες, καθώς η Έλενορ αντιμετωπίζει προβλήματα τόσο στο σχολείο όσο και στο ίδιο της το σπίτι, γεγονός που την φέρνει σε αμήχανη θέση, αφού ο Πάρκ έχει την «τέλεια» οικογένεια. Ερωτεύονται με έναν τρόπο μοναδικό, όπως ερωτεύεσαι για πρώτη φορά, όταν είσαι 16 ετών και δεν έχεις τίποτα να χάσεις, αλλά ταυτόχρονα μπορεί και να χάσεις «τα πάντα». Είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι αυτοί οι δύο δεν ζουν και δεν αναπνέουν κάπου εκεί έξω.
Ο Παρκ είναι το παιδί ντυμένο στα μαύρα με τα ακουστικά μόνιμα στο κεφάλι του. Λατρεύει τη μουσική και τα κόμικς και «αγωνίζεται» να είναι Κορεάτης-Αμερικανός στην πόλη τους. Η αλληλεπίδρασή του με την Έλενορ ξεκινά με το να μοιράζονται μια θέση στο σχολικό λεωφορείο, να παρακολουθούν ήσυχα ο ένας τον άλλον, να μοιράζονται κόμικς, μουσική, ένα τηλεφώνημα και πολλά άλλα.
Οι μουσικές προτιμήσεις των κεντρικών χαρακτήρων και οι αναφορές στην ποπ κουλτούρα επισημαίνουν τη δεκαετία στην οποία αναφέρεται η ιστορία. Είναι γραμμένη σε διπλή αφήγηση, εναλλάσσοντας ανάμεσα στην οπτική του Παρκ και της Έλενορ, αλλά στο τρίτο πρόσωπο. Αυτός ήταν ένας συναρπαστικός τρόπος να καταφέρετε να μπείτε μέσα στο μυαλό της Έλενορ και του Πάρκ, αλλά παράλληλα να κρατήσετε αρκετή απόσταση, έτσι ώστε να υπάρχει ένας αέρας μυστηρίου γύρω από αυτό που κάθε χαρακτήρας σκεφτόταν κάθε δευτερόλεπτο. Επιπλέον, αυτό που βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ήταν ότι πολλά από τα προβλήματα που αναφέρονται (τόσο για την εφηβεία όσο και για την οικογένειά τους) είναι πολύ παρόμοια με τα προβλήματα των σημερινών νέων. Το βιβλίο παρουσιάζει με έναν πολύ καλά μελετημένο και αποτελεσματικό τρόπο την ιδέα ότι, ενώ πολλά υλιστικά πράγματα κατάφεραν και άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου, η ανθρώπινη φύση, δυστυχώς, δεν άλλαξε. Και, παρ’ όλο που το βιβλίο απευθύνεται σε νεότερους κυρίως ενήλικες, αισθάνομαι ότι μετέφερε βαθύτερα μηνύματα.
Όσον αφορά τη συγγραφέα, Ρέινμποου Ρόουελ (Rainbow Rowell), γεννήθηκε στην Αμερική και ήταν αρθρογράφος-δημιουργός διαφημίσεων στο Omaha World-Herald από το 1995 έως το 2012. Αργότερα, άρχισε να εργάζεται σε ένα διαφημιστικό γραφείο και να γράφει ως χόμπι αυτό που θα γινόταν μετέπειτα το πρώτο της δημοσιευμένο μυθιστόρημα, “Attachments”. Το 2013, δημοσίευσε το βιβλίο “Fangirl” και εν συνεχεία το “Eleanor & Park”, τα οποία ονομάστηκαν από το New York Times ως δύο από τις καλύτερες μυθοπλασίες της χρονιάς. Το “Eleanor & Park” επιλέχθηκε, επίσης, από την Amazon ως ένα από τα 10 καλύτερα βιβλία του 2013 και ως η καλύτερη μυθοπλασία του ιστοτόπου φιλαναγνωσίας Goodreads για νεαρούς ενήλικες.
Συνολικά, λοιπόν, πρόκειται για ένα υπέροχο μυθιστόρημα, εξαιρετικά εθιστικό, όπου οι χαρακτήρες είναι πάνω από όλα «αληθινοί». Η σχέση τους ήταν ενδιαφέρουσα και πολύ ρεαλιστική – μια λαμπρή απεικόνιση της αμηχανίας, αλλά και της αγνότητας της πρώτης αγάπης. Οι σκηνές, ο διάλογος και οι σκέψεις των πρωταγωνιστών είναι τρυφερές, συγκινητικές, κομψές, χωρίς ποτέ να μετατρέπονται σε κλισέ. Και, όπως είπε και ο διάσημος συγγραφέας Τζον Γκριν: «Η ιστορία δεν θα σας κάνει μόνο να θυμηθείτε πώς είναι να είστε νέοι και ερωτευμένοι με ένα κορίτσι/αγόρι αλλά ταυτόχρονα νέοι και ερωτευμένοι με ένα βιβλίο!».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Rainbow Rowell, Wikipedia, διαθέσιμο εδώ.
