Της Χριστίνας Βερβέρη,
Την Πέμπτη 18 Μαρτίου του 2021, η γαλλική Γερουσία με 214 ψήφους υπέρ και 121 κατά πέρασε το άρθρο 25 του νόμου για την ασφάλεια της κυβέρνησης Μακρόν, που επιτρέπει στους αστυνομικούς εκτός υπηρεσίας -τόσο της εθνικής όσο και της τοπικής αστυνομίας- να φέρουν το υπηρεσιακό τους όπλο μαζί τους σε δημόσιους χώρους, όπως είναι τα σχολεία, τα θέατρα, τα πάρκα και τα εμπορικά κέντρα, προβληματίζοντας για ακόμα μια φορά την κοινή γνώμη και τις πολιτικές δυνάμεις.
Η αλήθεια είναι ότι η δυνατότητα της κατοχής του όπλου εκτός υπηρεσίας υπάρχει νόμιμα στη Γαλλία από το 2016, με την διαφορά, ωστόσο, να έγκειται στο γεγονός ότι αυτή έρχεται μετά από αίτημα του κατόχου στην υπηρεσία για παραχώρηση της σχετικής άδειας, σε αντίθεση με τώρα που είναι ελεύθερος να το έχει όπου και όποτε θέλει. Ακόμα, μάλιστα, δεν έχει ξεκαθαριστεί εάν οι υπεύθυνοι ασφαλείας του εκάστοτε δημόσιου χώρου έχουν το δικαίωμα να απαγορέψουν την είσοδο του αστυνομικού εκτός υπηρεσίας που έχει στην κατοχή του όπλο, κάτι το οποίο αποτελεί πρόβλημα, γιατί με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά, νομιμοποιείται να το χρησιμοποιήσει. Έτσι, ενδέχεται να υπάρξει σύγχυση αρμοδιοτήτων, καθώς η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η ασφάλεια του χώρου έχει κάθε δικαίωμα να απαγορέψει την είσοδο του εν λόγω ατόμου στον χώρο. Αυτό, φυσικά, αφορά χώρους όπως θέατρα, μέγαρα μουσικής και εμπορικά κέντρα, τα οποία έχουν την δική τους επίσημη ασφάλεια, ενώ δεν έχει γίνει λόγος ακόμη για το τι θα συμβαίνει σε πάρκα, σχολεία κ.α. όπου παραδοσιακά και σε καθημερινή βάση δεν υπάρχει ασφάλεια, καθώς δεν θεωρείται απαραίτητη.
Οπότε εδώ εγείρονται δύο σημαντικά ερωτήματα: πρώτον, σε ένα περιστατικό όπου θα χρειαστεί η επέμβαση της ασφάλειας σε ένα εμπορικό κέντρο, ποιος, εν τέλει, θα φέρει την ευθύνη και όλα τα παρεπόμενα της προστασίας των ατόμων εάν επέμβουν τόσο η ασφάλεια όσο και ο αστυνομικός εκτός υπηρεσίας, και δεύτερον, εφόσον είναι στην ευχέρεια του, ποιος είναι ο λόγος να οπλοφορεί κάποιος εάν δεν χρησιμοποιήσει το όπλο για την προστασία του συνόλου; Επιπλέον, προκύπτουν και άλλα ερωτήματα: ακόμα και αν επέμβει ο εκάστοτε αστυνομικός εκτός υπηρεσίας, αυτή η πράξη του θα θεωρηθεί πράξη που θα χρήζει επιβράβευσης; Και αν αποτύχει προκαλώντας μεγαλύτερη ζημία στο να σώσει την εν λόγω κατάσταση, θα επέλθει η σχετική τιμωρία; Θα αντιμετωπιστεί ως επαγγελματίας ή ως ένας απλός πολίτης; Θα ακολουθηθεί κριτική για την απόφασή του να μην επέμβει ενώ μπορούσε; Όλα αυτά αποτελούν εύλογα ερωτήματα στα οποία η γαλλική κυβέρνηση πρέπει να δώσει σαφείς απαντήσεις και να θέσει ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο τόσο για την απόδοση των ευθυνών όσο και την προστασία των ίδιων των αστυνομικών από τις παραπάνω περιπτώσεις.
Επιπρόσθετα, συνεχίζοντας τον παραπάνω συνειρμό, προκύπτουν και άλλα ερωτήματα: τι θα συμβεί στην περίπτωση που ο εν λόγω αστυνομικός θέλει απλά να παρακολουθήσει μία παράσταση και του αποτραπεί η είσοδος λόγω του επαγγέλματος; Έπειτα, πώς θα αισθάνεται κάποιος εάν δίπλα του, σε μια θεατρική παράσταση ή σε ένα γήπεδο, βρίσκεται ένας άνθρωπος με πολιτικά που φέρει όπλο; Θα νιώσει ασφάλεια ή θα τρομοκρατηθεί, εφόσον δεν μπορεί να διακρίνει άμεσα εάν πρόκειται για εκπαιδευμένο άτομο; Και ας σκεφτεί κανείς και το σενάριο στο οποίο το εν λόγω άτομο, όντας -το τονίζω- εκτός υπηρεσίας, ουσιαστικά βρίσκεται σε στιγμή χαλάρωσης και περισσότερης ελευθερίας, αποδεσμευμένος από την επαγγελματική του ιδιότητα, οπότε είναι ευάλωτος στο να καταναλώσει αλκοόλ, να ενοχληθεί υπέρμετρα με κάτι κ.α. Τι θα γίνει εάν αυτός ο άνθρωπος βγει εκτός ορίων σε μια στιγμή χαλάρωσης και έχει στην κατοχή του ένα όπλο ή, ακόμα χειρότερα, το εν λόγω όπλο χαθεί ή κλαπεί πάνω σε μια στιγμή αδυναμίας;
Όπως είναι λογικό, οι Γάλλοι αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι αυτό το μέτρο έχει ως στόχο την μεγαλύτερη ασφάλεια των πολιτών σε περιπτώσεις τρομοκρατικών επιθέσεων, όπως αυτή του Bataclan το 2015, και επιμένουν πως η χρήση τους παραμένει εξαιρετικά περιορισμένη και σε καμία περίπτωση δεν προσομοιάζει την ελευθερία χρήσης που υπάρχει στις Η.Π.Α. Εντούτοις, τι μπορεί να κάνει ένας αστυνομικός εκτός υπηρεσίας με ένα υπηρεσιακό όπλο μπροστά σε βαριά οπλισμένους εξτρεμιστές; Ακόμα και το επιχείρημα το οποίο υποστηρίζει ότι κάποιοι αξιωματικοί της αστυνομίας δεν μπορούν παρά να επέμβουν για την χαρά του επαγγέλματος και την προστασία του πολίτη, μάλλον σαθρό μοιάζει, καθώς ο ελεύθερος χρόνος και η αποστασιοποίηση από το άγχος της εργασίας έχουν πολύ σημαντικό ρόλο και βελτιώνουν την απόδοση κατά την εργασία, για αυτό και θα πρέπει να διαχωρίζονται. Ωστόσο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας τέτοιος άνθρωπος, που έχει λάβει την σχετική εκπαίδευση, δύναται να επέμβει και να αποτρέψει ένα γεγονός κάνοντας χρήση άλλων μεθόδων και όχι μόνο υπό την απειλή του όπλου.
Η Anne-Sophie Simpere, υπεύθυνη υπεράσπισης στη Διεθνή Αμνηστία της Γαλλίας, δήλωσε ότι «όλα τα μέτρα που διευκολύνουν περαιτέρω τη μεταφορά όπλων είναι οπισθοδρομικά» και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Όσο και αν έχει προκαλέσει τριγμούς και σκέψεις, το άρθρο 25 του νόμου περί ασφάλειας έχει πια περάσει και το μόνο που απομένει είναι η εφαρμογή του για να διαφανούν τα αποτελέσματα του και αν όντως έχει θετική συμβολή στην κοινωνία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- France passes Article 25 of security law allowing off-duty officers to carry weapons, republicworld.com, διαθέσιμο εδώ
- France’s Senate approves the right of police to carry weapons off duty, france24.com, διαθέσιμο εδώ
- France: New security law risks dystopian surveillance state, Amnesty International, διαθέσιμο εδώ
