Της Ρένας Δανατζή,
Και ποιος δεν καμάρωσε την 25η Μαρτίου την παρέλαση; Πολύ φτωχική συγκριτικά με αυτό που της άρμοζε λόγω κορωνοϊού, πολύ ιδιαίτερη όμως, με ακόμα πιο ιδιαίτερη σημασία. Περηφάνεια για τους ανθρώπους που την υπηρετούν καθημερινά και παρέλασαν με απόλυτη αφοσίωση σε μία διαφορετική παρέλαση από τις άλλες. Περηφάνεια για τους ανθρώπους που μας τίμησαν με την παρουσία τους, παρακολουθώντας όλα τα δρώμενα ένεκα της ημέρας. Περηφάνεια για το γεγονός ότι οι εικόνες αυτές ταξίδεψαν σε όλον τον πλανήτη, με δεκάδες χώρες να ντύνονται στα γαλανόλευκα, χαιρετίζοντας με αυτόν τον τρόπο την καθόλου ξεχασμένη επέτειο από την απαρχή μίας αυτοθυσίας που έμεινε στην ιστορία για το σθένος της.
Εντάξει, όπως πάντα υπήρξαν και αυτοί που έκριναν, σε άλλες περιπτώσεις πολύ στοχευμένα, σε άλλες εντελώς άδικα και άστοχα. Άλλοι βρήκαν την παρέλαση περιττή, άλλοι θεώρησαν τους καλεσμένους κακές επιλογές, άλλοι έμειναν στις αδικαιολόγητες απουσίες, άλλοι θεώρησαν πως πρόκειται για ένα εθνικιστικό παραλήρημα λόγω της συγκεκριμένης κυβέρνησης και πολλά πολλά ακόμα. Σαφώς, η συγκεκριμένη ημέρα δεν μπόρεσε να έχει την αίγλη που της άρμοζε λόγω της ιδιάζουσας κατάστασης, με την οποία είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, οφείλουμε να θεωρήσουμε ως δεδομένο εμπόδιο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αναφορικά με τους καλεσμένους, αλλά και όσους τοποθετήθηκαν ή όχι σχετικά με την επέτειο, μπορούμε να πούμε πως κάναμε ως χώρα ένα πολύ καλό τεστ για να δούμε ποιους συγκαταλέγουμε στη λίστα των φίλων –και ποιους όχι.
Αναφορικά με τη δική μου άποψη, μου έλλειψε μία κίνηση -ευγενείας περισσότερο- από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως ευχαριστώ σε όσους παρήλαυναν μπροστά της. Θα μπορούσε βάζοντας το χέρι στην καρδιά και σκύβοντας διακριτικά το κεφάλι να αποδώσει έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους ανθρώπους που εργάζονται υπηρετώντας το κράτος, στο οποίο τυχαίνει να είναι το ανώτατο πρόσωπο. Έχουν υπάρξει ομόλογοί της που ανταπεξήλθαν πολύ καλύτερα σε αντίστοιχες περιστάσεις. Με ενόχλησε, επίσης, ότι για μία ακόμα φορά σταθήκαμε στις λεπτομέρειες. Ποιος φόρεσε τι, πώς κοίταξαν τις κάμερες, γιατί έφαγαν από βραβευμένο σεφ, περιττά έξοδα, ανούσιες συναντήσεις και ούτω καθεξής.
Σαφώς και ως χώρα αποτύχαμε σε πολλά. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας σε πολλά επίπεδα. Όμως, δεν νομίζω ότι χωράει αμφισβήτηση στο γεγονός πως αυτή η επέτειος είναι σημαντική. Και όχι επειδή έχει να κάνει με εθνικά φρονήματα, αλλά επειδή η επιτυχία της κρύβεται στην ομοψυχία. Αποδείξαμε πως έχουμε ψυχή και πως ενωμένοι μπορούμε να καταφέρουμε τα ακατόρθωτα. Εκείνη η επανάσταση οφείλεται στο ότι ενώθηκαν άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές τάξεις και ο καθένας πρόσθεσε το δικό του λιθαράκι, ώστε σήμερα να αποτελούμε ανεξάρτητο κράτος και η εποχή εκείνη να έχει εμπνεύσει εκατοντάδες ανθρώπους της τέχνης ανά τον κόσμο, οι οποίοι υποκλίθηκαν αληθινά και ουσιαστικά στο μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. Σε τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο.
Αυτή την επέτειο «γιορτάσαμε» προ λίγο ημερών. Ας μείνουμε μία φορά, λοιπόν, σε όσα μας ενώνουν.
