Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η δημοσιοποίηση της επιστολής ενός στελέχους των My Market προς το προσωπικό της επιχείρησης με την οποία τους προέτρεπε να χαμογελούν κατά την επαφή τους με τους πελάτες, με το επιχείρημα ότι πρέπει να μακαρίζουν την τύχη τους για το γεγονός ότι μέσω της εργασίας τους κερδίζουν 300 ευρώ τον μήνα, μπορεί να εξόργισε τo σύνολο -σχεδόν- όσων υπέπεσε στην αντίληψή τους, σίγουρα όμως δεν σόκαρε αυτούς τουλάχιστον που ζουν τη σκληρή πραγματικότητα της Ελλάδας του 2019.
Απλώς, λόγω της έκτασης που έλαβε το συγκεκριμένο περιστατικό μέσω του διαδικτύου για ακόμη μία φορά εξευτελίστηκαν οι διάφοροι ταγοί της «προόδου». Από την μία όσοι πανηγυρίζουν για την έξοδο από τα μνημόνια είτε επειδή αφελώς το πιστεύουν είτε διότι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία είτε γλείφοντας τον Τσίπρα, προσμένοντας κάποιο αντάλλαγμα. Από την άλλη, τα διάφορα golden boys του Μητσοτάκη που νομίζουν ότι θα διοικήσουν την Ελλάδα όπως οι CEO’s τις πολυεθνικές.
Ξεγυμνώθηκε λοιπόν για ακόμη μία φορά η ρητορική του ψευτοπροοδευτικού μετώπου, το οποίο και θεμελιωνόταν στην εθνικά ζημιογόνο Συμφωνία των Πρεσπών και στα «δικαιωματίστικα» νομοσχέδια. Κουβέντα από τους Πρεσπολάγνους και τους «γεφυροποιούς» για μείζονα ζητήματα όπως αυτό των εργασιακών σχέσεων, μιας και τα κριτήρια σύγκλισης των «προοδευτικών» δυνάμεων είναι η διαρκής υποχωρητικότητα στα εθνικά ζητήματα προκειμένου να ξορκίσουν τον μπαμπούλα του εθνικισμού και η ικανοποίηση κάθε πιθανού και απίθανου αιτήματος οποιασδήποτε ακραίας μειοψηφίας απλά και μόνο για να πιστωθούν παράσημα προοδευτικότητας από τους ιεροεξεταστές της πολιτικής ορθότητας. Μπορεί ο εργαζόμενος να καλείται να ζήσει με το 10ευρο την ημέρα αλλά για την παρακμιακή ιντελιγκέντσια πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος διότι θα ζήσει σε μία χώρα η οποία είναι και πολύ large χαρίζοντας όνομα, γλώσσα, εθνότητα και έργα τέχνης σε προσφορά! Μπορεί να μην έχει να ταΐσει τα παιδιά του αλλά θα πρέπει να κοιμάται ήσυχος μιας και αυτά μπορεί να κληρωθούν σημαιοφόροι στο σχολείο ή μπορεί ακόμη στα 15 τους να διορθώσουν (sic) και το φύλο τους! Άσε που πρέπει να αισθάνεται και ανακουφισμένος διότι δε θα πληρώνει απευθείας τη μισθοδοσία του κλήρου αλλά δια της επιχορηγήσεως!
Έχασαν τη λαλιά τους επίσης οι θιασώτες της άποψης ότι η αγορά έχει όλες τις λύσεις στα προβλήματα και έτσι θα έρθει η «πρόοδος». Κάτι ψευτο-φιλελευθεροι των οποίων ο φιλελευθερισμός τελειώνει εκεί που αρχίζει ο κρατικός κορβανάς. Κάποιοι οι οποία μπορεί να αντιπολιτεύονται πρόσκαιρα τον Τσίπρα αλλά κατ΄ουσίαν δε διαφωνούν και ιδιαίτερα στο τι συνιστά «πρόοδο»: Τα εθνικά ζητήματα τα οποία τα θεωρούν πασέ στην εποχή της παγκοσμιοποίησης όσο και στον δικαιωματισμό μιας και δεν μπορούν αλλιώς να αισθανθούν κοσμοπολίτες παρά μόνον ξεπατικώνοντας πρόχειρα ότι θεωρούν ευρωπαϊκό και μοντέρνο προκειμένου να εκπολιτίσουν τους χαχόλους.
Αυτός ο βιασμός των εννοιών αποτελεί το έσχατο σημείο παρακμής του πολιτικού συστήματος το οποίο χάνει και τα τελευταία αποθέματα αξιοπιστίας που του είχαν απομείνει. Απαιτείται επειγόντως να υπάρξει πολιτική ηγεσία η οποία θα επιστρέψει στην έννοια της προόδου το πραγματικό της νόημα. Που θα εκπονήσει γνήσια προοδευτικό σχέδιο για τα πραγματικά σημαντικά ζητήματα όπως η σχέση εκπαίδευσης –εργασίας –αμοιβής, το σύστημα ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η κατοχύρωση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης και πολλά άλλα. Προοδευτικές πολιτικές ουσίας και όχι εντυπωσιασμού, ενός ακραία μειοψηφικού ακροατηρίου ή θωπείας, του υπέρμετρου εγώ διαφόρων ψευτο-διανοούμενων. Το πεδίο υπάρχει, είναι η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που επιθυμεί τα αυτονόητα και τα φυσιολογικά προκειμένου να προοδεύσει: να ζει αξιοπρεπώς σε μία υπερήφανη χώρα.
Ηγέτης υπάρχει;
Γεννήθηκε το 1989 στη Λαμία και έζησε μέχρι τα 18 μου χρόνια στον Άγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Νομικά στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, εργαζόμενος παράλληλα τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, πάνω στα αντικείμενα των σπουδών του. Αρθρογραφεί για θέματα πολιτικής επικαιρότητας.
