Της Βάσιας Ζέρβα,
Οι καταγγελίες που έχουν έρθει στο φως οι οποίες φέρνουν στην δημοσιότητα τις αποτρόπαιες πράξεις του πρώην διευθυντή του Εθνικού θεάτρου Δημήτρη Λιγνάδη, έχουν μετατρέψει την πολιτική σκηνή της χώρας σε μια αρένα κομματικής αντιπαράθεσης, με κεντρικό πρόσωπο την υπουργό πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Η ίδια μάλιστα, μετά από αρκετές εβδομάδες σιωπής οι οποίες φούντωσαν περισσότερο την πολιτική φωτιά που έχει ξεσπάσει γύρω από το ζήτημα, προέβη σε δηλώσεις πριν μία εβδομάδα οι οποίες μάλλον έφεραν αντίθετα αποτελέσματα, με αντιδράσεις τόσο από την αντιπολίτευση, αλλά και τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Στην συνέντευξη της την προηγούμενη Παρασκευή η υπουργός έσπευσε να αποτινάξει την οποιαδήποτε ευθύνη περί του θέματος, λέγοντας μάλιστα μεταξύ άλλων πως τόσο η ίδια αλλά και ο πρωθυπουργός έπεσαν θύμα της βαθιάς υποκριτικής τέχνης του Δ. Λίγνάδη. «Από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι φήμες, η αντίδραση μου ήταν να μιλήσω μαζί του. Τον πιέσαμε πολύ να μας πει την αλήθεια. Μας εξαπάτησε, με εξαπάτησε. Με βαθιά υποκριτική τέχνη πιθανώς προσπάθησε να μας πείσει ότι δεν έχει σχέση με αυτά. Ότι οι φήμες δεν αφορούν αυτόν. Και ενώ οι φήμες πολλαπλασιάζονταν για την ανάρμοστη δράση του, αυτός εξακολουθούσε να επιμένει. Όταν παραιτήθηκε, ήταν μετά την συνέντευξη του Ν.Σ η οποία επέδρασε καταλυτικά», είπε χαρακτηριστικά. Η έκφραση όμως «βαθιά υποκριτική τέχνη» είναι ειρωνικό να χρησιμοποιείται από την κυρία Μενδώνη η οποία, όπως είναι εμφανές, σε μια ύστατη προσπάθεια της να απαλλάξει το όνομα της από αυτόν τον συσχετισμό και μέσα από την προσπάθεια ετεροκατεύθυνσης της κοινής γνώμης, προσπαθεί να πείσει για την δική της εξαπάτηση. Το θέμα, του οποίου η σοβαρότητα των διαστάσεων του καθώς και ο θεσμός που η κυρία Μενδώνη υπηρετεί, δεν συγχωρείται η πολυήμερη προσπάθεια σιωπηρής συγκάλυψης που επέρχεται του λόγου αυτού. Η εθελοτυφλία αυτή, λοιπόν, είναι που προσφέρει καταφύγιο στην διαστροφή η οποία ανταλλάσσει τα πολιτικά προνόμια πίσω από τις ισχυρές διασυνδέσεις και τις δοτές θέσεις εξουσίας, με τίμημα την αποσιώπηση του βασανισμού παιδιών. Πόσο περισσότερο μπορεί να ευτελισθεί ένα κράτος «δικαίου», όταν ένα τόσο σοβαρό θέμα του οποίου η μη επίγνωση θεωρείται αποδεδειγμένα αδύνατη, αντιμετωπίζεται ως μοχλός προσωπικής υπεκφυγής, αντί να αναληφθούν υπεύθυνα οι ευθύνες;
Η κυρία Μενδώνη, επιπλέον, στον λόγο της την προηγούμενη Παρασκευή αναφέρθηκε και στην απόδοση ευθυνών: «Πώς γίνεται να υπάρχει πολιτική ευθύνη όταν δεν γνωρίζαμε; Γιατί να υπάρχει πολιτική ευθύνη για την επιλογή κάποιου που δεν υπήρξε καμία αντίρρηση για την τοποθέτηση του, την εποχή που ανέλαβε; Η σημερινή πολιτική ηγεσία δεν γνώριζε τίποτα για αυτά όλα που αφορούν την προσωπική ζωή του Δημήτρη Λιγνάδη, τα οποία είναι καταδικαστέα και αποτρόπαια». Αυτή η άρνηση της οποιασδήποτε επίγνωσης, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στον χώρο του θεάτρου με τους περισσότερους να ζητούν την παραίτησή της. Όπως ξέσπασε χαρακτηριστικά η ηθοποιός Χριστίνα Θεοδωροπούλου: «επί 10 χρόνια ήταν στη Γενική Γραμματεία Πολιτισμού. Ξέρει καλύτερα από τον κάθε υπουργό που πέρασε από εκεί» συνέχισε, αναφέροντας πως: «Ο κ. Λιγνάδης μπορεί να είχε όλα τα άλλα, όμως όχι αυτό και δεν το μάθαμε τώρα τελευταία. Ο κ. Γεωργουσόπουλος, όταν ήταν διευθυντής της δραματικής σχολής του Εθνικού, τον απομάκρυνε για ανάρμοστη συμπεριφορά και εκείνη την εποχή η κ. Μενδώνη ήταν Γ.Γ Πολιτισμού. «Το δεν ήξερα τίποτα δεν ισχύει» υπογράμμισε και συνεχίζοντας κατέληξε πως: «Ακόμα και να υποθέσουμε ότι δεν γνώριζε, είναι απαράδεκτο και αυτό. Έπρεπε να έχει παραιτηθεί. Αντ’ αυτού δυστυχώς επιλέγει να κάνει μια συνέντευξη με στοιχεία πανικού». Ακόμη και ο καταξιωμένος σκηνοθέτης και ηθοποιός Θανάσης Παπαγεωργίου, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Κυρία Μενδώνη, αυτόν τον Πολιτισμό σας τον χαρίζω». Άρα πόσο βαθιά υποκριτικό, τελικά, είναι να παριστάνεις πως δεν γνωρίζεις τίποτα για μία κατάσταση, θεωρώντας πως όλοι οι άνθρωποι που σχετίζονται με τον χώρο, έχοντας επίγνωση της θέσης και της σχέσης σου με το εν λόγω πρόσωπο, θα αποφασίσουν να συγκαλύψουν και την δική σου ανάμειξη; Για πόσο, με αυτόν τον τρόπο, μπορείς να εξαπατήσεις την κοινή γνώμη μέσα από ισχυρισμούς για μια δική σου εξωπραγματική βάσει στοιχείων εξαπάτηση;
Μάλιστα χαρακτήρισε και τον κ. Λιγνάδη ως «Επικίνδυνος, αλλά αυτό προέκυψε τώρα». Κάτι τέτοιο προκάλεσε την αντίδραση του Δ. Λιγνάδη ο οποίος απάντησε σε συνέντευξή του στο OPEN: «Αν είμαι επικίνδυνος ή όχι άνθρωπος, είτε στη δουλειά μου είτε στη ζωή μου, αυτό νομίζω θα το αποφασίσουν άλλα θεσμικά όργανα. Αυτό λέει το κράτος δικαίου. Αυτό αποφασίζεται, δεν προαποφασίζεται». Ο χαρακτηρισμός αυτός από ένα πρόσωπο με δημόσιο αξίωμα χρωματίζει αρνητικά τον λόγο του, καθώς παρεμβαίνει στην δίκαιη και αντικειμενική του δίκη από τους αρμόδιους θεσμούς. Δείχνει όμως και την έλλειψη ψυχραιμίας η οποία οδηγεί αυτούς που έχουν ενοχή στο να μετακυλούν ευθύνες ως ύστατη προσπάθεια δημόσιας εξιλέωσης. Μάλιστα έσπευσε να υπερασπιστεί πως «Δεν είναι προσωπικός μου φίλος ο Λιγνάδης» και έκανε έκκληση: «Ας βρουν μια φωτογραφία, έναν μάρτυρα ότι κάναμε προσωπική παρέα με τον Δημήτρη Λιγνάδη. Δεν θα βρουν τίποτα». Η φωτογραφία μιλά από μόνη της:
Η απάντηση της κ. Μενδώνη αποτέλεσε θέμα βαθύτατης πολιτικής κατάκρισης από τα κόμματα, τα οποία έσπευσαν να καταδείξουν την πολιτική αποσιώπησης της υπουργού αλλά και της Νέας δημοκρατίας, μετατρέποντας το ζήτημα σε μία βαθιά κομματικά χρωματισμένη διαμάχη. Αρχικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε χαρακτηριστικά πως η κ. Μενδώνη «ανακάλυψε με 20 μέρες καθυστέρηση ότι ο κ. Λιγνάδης «είναι επικίνδυνος και πως την εξαπάτησε», συνεχίζοντας πως «Το μόνο που περιμέναμε σήμερα από την κ. Μενδώνη ήταν η παραίτηση και η απολογία της για τη συγκάλυψη. Η παραίτηση της πλέον δεν είναι αρκετή. Η μη παραίτηση της όμως είναι εξοργιστική» και «Η ευθύνη για την προσπάθεια συγκάλυψης βαραίνει στο ακέραιο τον κ. Μητσοτάκη, του οποίου προσωπική επιλογή ήταν ο κ. Λιγνάδης». Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ δήλωσε πως «Ο κ. Μητσοτάκης και η κ. Μενδώνη έσπασαν σήμερα κάθε ρεκόρ της υποκρισίας και θράσους. Προκαλούν την κοινή γνώμη. Αλήθεια ποιος διόρισε στο Εθνικό Θέατρο τον «επικίνδυνο», όπως ομολόγησαν κ. Λιγνάδη; Αλήθεια ποιος επί εβδομάδες προσπαθεί με κάθε τρόπο να συγκαλύψει την υπόθεση; Την απάντηση πλέον την γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες. Και για τα δύο ερωτήματα. Η κ. Μενδώνη, με εντολή του ίδιου του κ. Μητσοτάκη». Σχολιάζοντας την κατάσταση, το ΚΚΕ υπογράμμισε πως «Οι ευθύνες της υπουργού Πολιτισμού και κυρίως του πρωθυπουργού για την «υπόθεση Λιγνάδη» δεν κρύβονται ούτε παραγράφονται με καθυστερημένες δηλώσεις καταδίκης» .
Φτάνει όμως το σημείο που μετά την μετατροπή του θέματος σε πολιτική έριδα, η οποία μάλιστα συνεχίστηκε και αυτήν την εβδομάδα στο κοινοβούλιο, πρέπει να ερωτηθούμε τι θα ήταν αυτό το οποίο αξίζει πραγματικά να εστιάσουμε. Από την μία οι ειδεχθείς αυτές πράξεις που διαπράχθηκαν θα πρέπει να ρίχνουν φως και να προσφέρουν δικαιοσύνη και εξιλέωση στα θύματα, χωρίς να αποτελούν ένα προϊόν πολιτικής εκμετάλλευσης που εξυπηρετεί την πίεση της αντιπολίτευσης. Από την άλλη όμως δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο το μοτίβο με το οποίο φαίνεται πως λειτουργεί το ελληνικό κράτος, ανεξαρτήτως κόμματος, το οποίο εγείρει ερωτήματα για το μέγεθος της διαφθοράς και της προστατευτικότητας που παρέχει στις δομές του για αποτρόπαια ανωμαλία μέσα από πρόσωπα σε συνειδητά δοτές θέσεις εξουσίας. Μήπως είναι η εποχή που επιτάσσει μια ριζική αναγέννησης ενός κράτους, πιο δίκαιου, πιο διάφανου, το οποίο να στηρίζει τους πολίτες και να μην κλείνει τα αφτιά μπροστά σε πράξεις όπως ο βασανισμός αθώων ψυχών. Ίσως είναι καιρός για έναν συνολικό προβληματισμό.
