της Κατερίνας Σφακιανάκη,
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου (The Natural History Museum of London) αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά ορόσημα σε παγκόσμια κλίμακα. Βρίσκεται στο South Kensington κοντά στα μουσεία Victoria and Albert Museum και Science Museum. Έως το 1881 τα ευρήματα και οι συλλογές που σχετίζονταν με τη φυσική ιστορία βρίσκονταν στο Βρετανικό Μουσείο. Ωστόσο, υπό την εποπτεία του Richard Owen μεταφέρθηκαν τα δείγματα στις τρέχουσες εγκαταστάσεις. Μέχρι εκείνη τη χρονιά τα δύο αυτά μουσεία λειτουργούσαν συμπληρωματικά και υπήρχε κοινή διοίκηση. Την αυτοτέλεια και την ανεξαρτησία του απέκτησε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας το 1963, ύστερα από κοινοβουλευτική απόφαση.
Οι εγκαταστάσεις είναι πράγματι εντυπωσιακές τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Εκ πρώτης όψεως, ξεχωρίζουν για τον προσεγμένο και λεπτομερή σχεδιασμό τους καθώς και για την Βικτωριανή-Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική τους. Φυσικά, το πιο εντυπωσιακό κομμάτι βρίσκεται εσωτερικά, αν αναλογιστεί κανείς ότι περιλαμβάνονται περισσότερα από 70 εκατομμύρια ευρήματα στις πολλαπλές πτέρυγες του μουσείου. Τα κυριότερα τμήματα είναι πέντε: Βοτανικής, Εντομολογίας, Ορυκτολογίας, Παλαιοντολογίας και Ζωολογίας.
Μπαίνοντας κανείς στο Μουσείο από την είσοδο Queen’s Gate, μένει σίγουρα έκπληκτος από τα εκθέματα που αφορούν τους δεινόσαυρους. Ο επισκέπτης είναι σε θέση να ανακαλύψει όλα τα είδη των δεινοσαύρων, να μάθει πώς έμοιαζαν και πότε έζησαν. Την εμπειρία του ενισχύουν φωτογραφίες, βίντεο, χειροτεχνίες και διαδραστικές παρουσιάσεις που προβάλλονται σε μεγάλες οθόνες. Το δυτικό μέρος του μουσείου, που βρίσκεται κοντά στην είσοδο, περιλαμβάνει δείγματα από θηλαστικά και ασπόνδυλα τόσο της στεριάς όσο και της θάλασσας. Το πιο εντυπωσιακό έκθεμα είναι εκείνο της γαλάζιας φάλαινας μήκους 25,2 μέτρων που είναι τοποθετημένο στο επίκεντρο του θεαματικού χώρου. Το μουσείο ονόμασε τον σκελετό της φάλαινας Hope ως σύμβολο της δύναμης της ανθρωπότητας να δημιουργήσει ένα βιώσιμο μέλλον.
Αναντίλεκτα, αξιοσημείωτος χώρος του μουσείου είναι εκείνος που παρουσιάζει τη βιολογία του ανθρώπου, ο οποίος προσφέρει γνώσεις σχετικά με την έκκριση ορμονών, την αντίληψη, τη μνήμη και τη λειτουργία του εγκεφάλου στο σώμα μας. Επιπρόσθετα, μελετά το ταξίδι της αναπαραγωγής, της γέννησης και της ανάπτυξης, δίνοντας την ευκαιρία να ακούσει κανείς πώς συμπεριφέρεται ένα μωρό στη μήτρα με τη βοήθεια της τεχνολογίας.
Όσο προχωρά κανείς προς την ανατολική μεριά του μουσείου αντικρίζει το τμήμα εντομολογίας, στο οποίο βρίσκονται δείγματα από σκορπιούς, αράχνες, ακρίδες και άλλα συγγενικά έντομα. Ο επισκέπτης καλείται να παρατηρήσει τον τρόπο επικοινωνίας, αναπαραγωγής και επιβίωσής τους και να αντιληφθεί μέσα από βίντεο και προσομοιώσεις την ανατομία τους.
Συνεχίζοντας την ξενάγηση, ξεκινά η ανακάλυψη των θαλάσσιων ερπετών που κυριαρχούσαν στη γη κατά την εποχή των δεινοσαύρων. Μερικά δείγματα από ιχθυόσαυρους και ιουρασικούς κροκόδειλους δίνουν αφορμή για την υπόθεση πως κατά την προϊστορική εποχή ζούσαν στις θάλασσές μας «θαλάσσιοι δράκοι». Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί πως οι παραπάνω έρευνες αποτελούν έργο της πρωτοπόρου παλαιοντολόγου Mary Anning στις αρχές του 1800 σε συνεργασία με τον αδελφό της.
Το τελευταίο τμήμα -όσον αφορά τη ζωολογία- είναι εκείνο των πτηνών. Υπάρχουν ευρήματα από πτηνά που έζησαν το 1883 και από αβγά όλων των μεγεθών. Είναι πράγματι εντυπωσιακές οι πληροφορίες που λαμβάνουμε σχετικά με τα είδη που έχουν εξαφανιστεί από τον πλανήτη λόγω ανθρώπινων ή φυσικών παρεμβάσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εξαφάνιση του passenger pigeon (είδος περιστεριού), του οποίου ο πληθυσμός ανέρχοταν σε ένα δισεκατομμύριο.
Το ανατολικότερο τμήμα του πρώτου ορόφου σχετίζεται με την ανθρώπινη εξέλιξη από την παλαιολιθική εποχή μέχρι σήμερα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια οι εξελίξεις στον κλάδο της παλαιοντολογίας είναι τόσο ραγδαίες, ώστε να μας κάνουν να κατανοήσουμε την εξέλιξη των αρχαίων συγγενών μας. Ήδη γνωρίζουμε περισσότερα από 20 είδη ανθρωποειδών, που ανήκουν στο οικογενειακό μας δέντρο.
Ανεβαίνοντας στον πρώτο και τον δεύτερο όροφο συναντάμε ευρήματα που σχετίζονται με την γη μας και τα φυσικά φαινόμενα. Ειδικότερα, υπάρχουν δείγματα από ορυκτά όπως ρουμπίνια, διαμάντια, ζαφείρια και συλλογές πολύτιμων δακτυλιδιών. Επιπρόσθετα, έχει κανείς τη δυνατότητα να ανακαλύψει τις αλλαγές που επήλθαν στη γη με τον σχηματισμό των ηπείρων και την επίδραση που έχει ασκηθεί από ηφαιστειακές εκρήξεις και σεισμούς στη μορφολογία του εδάφους. Υπάρχει επίσης μία ιδιαίτερη συλλογή από μετεωρίτες που έχουν χτυπήσει τη γη, η οποία περιλαμβάνει τον μεγαλύτερο μετεωρίτη που έχει πέσει ποτέ στη Γη από τον Άρη.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί πως το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου δεν είναι ξεχωριστό μόνο για την μεγάλη ποικιλία και την εξαιρετική ποιότητα των ευρημάτων που διαθέτει. Περιλαμβάνει επίσης μεγάλους κήπους, αίθουσες εκδηλώσεων, γιγαντοοθόνες και χώρους ξεκούρασης των επισκεπτών. Δεν είναι τυχαίο, πως λαμβάνουν χώρα πολλές δραστηριότητες όπως μαθήματα Yoga, εκθέσεις και παρουσιάσεις. Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά μουσεία φυσικής ιστορίας παγκοσμίως και ξεχωρίζει για την δυνατότητα διαδραστικής μάθησης που προσφέρει. Η γνώση και η εμπειρία δεν επέρχονται με τον συνήθη τρόπο, αλλά μέσα από προσομοιωτές. Κλασικά παραδείγματα είναι οι προσομοιώσεις σεισμού, τα τεστ μνήμης, τα ακουστικά ερεθίσματα και οι ψηφιακές αναπαραστάσεις. Είναι συνεπώς, μια πολύ καλή ευκαιρία να ανακαλύψει κανείς μέσω της επίσκεψής του στο Ηνωμένο Βασίλειο την ιστορία του πλανήτη, την εξέλιξη των ειδών και του ανθρώπου.
Ενδεικτικές Πηγές
- National History Museum. Διαθέσιμο εδώ.
- National History Museum of London. Encyclopaedia Britannica. Διαθέσιμο εδώ.
- National History Museum. VisitLondon.com. Διαθέσιμο εδώ.
