Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Η Λουίζα του Γκουθμάν γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1613 και ήταν βασίλισσα της Πορτογαλίας. Πριν ανέλθει στον θρόνο, ήταν μια εκθαμβωτική Ισπανίδα ευγενής, που έλαβε το χρίσμα της βασίλισσας, όταν ο σύζυγός της, Ιωάννης Δ΄ της Πορτογαλίας, ανήλθε και εκείνος στον βασιλικό θρόνο της Πορτογαλίας, το 1640, μετά από μια μεγάλη εξέγερση των Πορτογάλων κατά του Ισπανικού κράτους.
Η Λουίζα είχε λάβει ενεργό δράση στην επανάσταση, καθώς οι υπέρμετρες φιλοδοξίες της και οι πολλές ικανότητές της την έβαλαν σε μια εξέχουσα θέση του επαναστατικού σχεδιασμού. Οργάνωσε και μελέτησε τα σχέδια της εξέγερσης, ενώ ενεπλάκη σε αυτή μέχρι και το τέλος. Ασκούσε μεγάλη και πολλές φορές καταλυτική επιρροή στον Ιωάννη Δ΄, ενώ φαινόταν να ήθελε να κάνει χρήση των βασιλικών αξιωμάτων της κάθε φορά που της δινόταν η ευκαιρία.
Έμεινε, όμως, και στην ιστορία για τον αιμοσταγή και αδιάλλακτο χαρακτήρα της. Μετά από ένα αποτυχημένο, αλλά και επικίνδυνο πραξικόπημα και μια απόπειρα δολοφονίας κατά του βασιλιά Ιωάννη Δ΄, διέταξε την δολοφονία όλων των ευγενών, σαν και τον ευγενή δούκα της Καμίνια, ο οποίος, σύμφωνα με τη Λουίζα ήταν ο ένοχος της απόπειρας δολοφονίας του βασιλιά. Όταν ο ανήλικος γιος της, Αλφόνσος ΣΤ΄, ανήλθε στον βασιλικό θρόνο, η Λουίζα έγινε επιβλέπουσα και αντιβασιλέας του. Όμως, λόγω μιας διανοητικής καθυστέρησης του νεαρού βασιλέα, η Λουίζα παρέμεινε αντιβασίλισσα και μετά την ενηλικίωσή του.
Έτσι, μέχρι το τέλος της ζωής της, συνέχισε να ορίζει τις εξελίξεις του κράτους της. Έκανε πολλές μυστικές διπλωματικές κινήσεις και εξασφάλισε την Πορτογαλική ανεξαρτησία, μετά τη συμφωνία με τη Μεγάλη Βρετανία. Όμως, το τέλος της ήταν άδοξο. Ο ίδιος ο γιος της πείστηκε από διάφορες αυλικές φήμες, πως η μητέρα του ήθελε να τον ανατρέψει, με αποτέλεσμα η Λουίζα να κλειστεί σε μοναστήρι, με εντολή του γιου της. Πέθανε, σαν σήμερα, στις 27 Φεβρουαρίου 1666.
