Της Καλλιόπης Τσιπλαντώνη,
Η Όντρεϊ Χέπμπορν γεννήθηκε ως Όντρεϊ Καθλήν Ράστον, στις 4 Μαΐου 1929, σε μια περιοχή των Βρυξελλών, στο Βέλγιο. Η μητέρα της, η βαρόνη Έλλα φαν Χέεμστρα, ήταν Ολλανδή ευγενής γυναίκα, ενώ ο τραπεζίτης πατέρας της, Τζόζεφ Βίκτορ Άντονι Ράστον, τσεχοσλοβακικής καταγωγής, γεννήθηκε στη Βοημία.
Ήταν Βρετανίδα ηθοποιός, από τις πιο γνωστές διεθνώς του μεταπολεμικού κινηματογράφου. Μάλιστα, έλαβε βραβείο Όσκαρ, Τόνυ, Έμμυ και Γκράμι, ενώ συμμετείχε σε πολλές παραγωγές του κινηματογράφου, του θεάτρου και σε παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ. Γεγονός είναι ότι παραμένει ένα από τα λιγοστά άτομα που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα βραβεία.
Αποτέλεσε σύμβολο της μόδας παγκοσμίως, καθώς το στιλ της ήταν περίφημης κομψότητας. Επίσης, ονομάστηκε στο περιοδικό People’s ως μία από τους 50 πιο όμορφους ανθρώπους στον κόσμο.
Μετά το διαζύγιο των γονιών της, η Όντρεϊ πήγε στο Λονδίνο. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές.
Μετά την απελευθέρωση, επέστρεψε στο Λονδίνο και ξεκίνησε μια καριέρα ως μοντέλο, με το ψευδώνυμο «Όντρεϊ Χέπμπορν». Φάνηκε να έχει βρει τη θέση της στη ζωή, όταν παραγωγοί ταινιών άρχισαν να δείχνουν έντονο ενδιαφέρον και έτσι άρχισε να παίζει μικρούς ρόλους σ΄ ευρωπαϊκές ταινίες. Αργότερα, κατευθύνθηκε προς την Αμερική, για να δοκιμάσει την τύχη της εκεί. Η Όντρεϊ κέρδισε άμεσα θέση στις Η.Π.Α., με τον ρόλο της στην ταινία Διακοπές στη Ρώμη (1953). Αυτή η ταινία αποδείχθηκε μεγάλη επιτυχία και κέρδισε το Όσκαρ ως η καλύτερη ηθοποιός. Γενικά, έλαβε πολλές υποψηφιότητες για Όσκαρ, ενώ σημείωσε αρκετές εμπορικές επιτυχίες, όπως Διακοπές στη Ρώμη, Σαμπρίνα, Ωραία μου Κυρία κ.ά. Η τελευταία της ταινία ήταν το Για πάντα, το 1989.
Επιπλέον, η Μέριλιν Μονρόε δεν ήταν η μόνη που τραγούδησε “Happy Birthday, Mr. President”. Στα τελευταία γενέθλια του Προέδρου Τζον Κέννεντυ, στις 29 Μαΐου 1963, η Χέπμπορν, η αγαπημένη ηθοποιός του Προέδρου, τού τραγούδησε “Happy Birthday, dear Jack”.
Στη διάρκεια της ζωής της, παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε δύο παιδιά. Το ένα από τον πρώτο της γάμο, με τον Αμερικανό ηθοποιό, Μελ Φέρερ, και το άλλο από τον δεύτερο, με τον ψυχίατρο Αντρέα Ντότι, ιταλικής καταγωγής.
Το 1988, έγινε ειδική πρέσβειρα στο Ταμείο της UNICEF των Ηνωμένων Εθνών, βοηθώντας τα παιδιά στη Λατινική Αμερική και την Αφρική, μια θέση που διατήρησε μέχρι τον θάνατό της. Τιμήθηκε, μάλιστα, με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της.
Η διάσημη ηθοποιός πέθανε στις 20 Ιανουαρίου 1993, σε ηλικία 63 ετών, στο χωριό Τολοσένα της Ελβετίας, από καρκίνο. Η κομψότητα και το στιλ της έχουν μείνει ανεξίτηλα στην ιστορία του κινηματογράφου και τα έργα της υμνούνται μέχρι και σήμερα.
