Του Γιάννη Μυταυτσή,
Την προηγούμενη εβδομάδα η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά, σύμφωνα με το άρθρο 17 του Κανονισμού της Βουλής, ορίζει νέους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του κόμματος, τους Κώστα Σκανδαλίδη και Μιχάλη Κατρίνη. Σαφώς, η απόφαση της Προέδρου δεν αμφισβητείται, από τη στιγμή που κατέχει το δικαίωμα της προσωπικής επιλογής. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον νέο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, τον Κώστα Σκανδαλίδη για το έργο του στη χώρα και την πίστη του στη παράταξη. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αμφισβητήσει και τον Μιχάλη Κατρίνη για την στρατιωτική προσήλωση του στο ΠΑΣΟΚ και τις διαρκείς προσπάθειες του στην εκλογική του περιφέρεια, την Ηλεία. Δεν αμφισβητείται βέβαια ούτε το έργο και η δουλειά του Ανδρέα Λοβέρδου τα πεντέμισι χρόνια που κατείχε τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, αλλά και την δουλειά του όταν ασκούσε εξουσία.
Παρά τις διαφωνίες που ίσως υπάρχουν μεταξύ των βουλευτών -χαρακτηριστικό των δημοκρατικών κομμάτων – η πορεία στο κόμμα – ιδίως των προαναφερθέντων- είναι αδιαμφησβήτητη. Ωστόσο, θα πρέπει να αναρωτηθούμε στο Κίνημα Αλλαγής, μήπως οδηγούμαστε για άλλη μια φορά σε εσωστρέφεια; Για ποιο λόγο να γίνει η αντικατάσταση του Ανδρέα Λοβέρδου τη συγκεκριμένη στιγμή; Μήπως, δίνουμε για ακόμη μια φορά πάτημα στον ΣΥΡΙΖΑ; Από τα παραπάνω ερωτήματα θα επιλέξω να αναφερθώ στο ζήτημα της εσωστρέφειας, διότι ένα κόμμα σαν το Κίνημα Αλλαγής που προσπαθεί συνεχώς να αναγεννηθεί από τις στάχτες του δεν γίνεται να επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος. Όπως πολύ σωστά είπε ο ευρωβουλευτής, Νίκος Ανδρουλάκης, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και στον Παύλο Τσίμα «Δεν βλέπω το λόγο όταν ένας αντίπαλος χώρος, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, βυθίζεται στην εσωστρέφεια να στρέφουμε τον προβολέα της δημοσιότητας προς τη δική μας πλευρά». Η δε βουλευτής Δράμας, Χαρά Κεφαλίδου, είπε χαρακτηριστικά «Δίνουμε λάθος μηνύματα», ενώ η Εύα Καϊλή θεώρησε «ακατανόητη» την απόφαση της προέδρου.
Τα λάθη και η εσωστρέφεια θα έπρεπε να εκλείπουν από ένα κόμμα του 8%, όμως είναι φυσιολογικό να υπάρχουν σε ένα κόμμα, όπως το ΠΑΣΟΚ που μέχρι το 2009 διεκδικούσε τη διοίκηση της χώρας και ξαφνικά διεκδικεί την 3η θέση στην αντιπολίτευση. Ωστόσο, αν δεν διώξουμε τώρα σύντροφοι από πάνω μας το προσκόμματα του παρελθόντος, αν δεν κατανοήσουμε τα λάθη μας και δεν τα διορθώσουμε άμεσα θα είμαστε αναγκασμένοι να βρισκόμαστε μεταξύ εσωστρέφειας και απομόνωσης από την κοινωνία.
Ως χώρος οφείλουμε να κατανοήσουμε τον ρόλο μας, να αντιμετωπίσουμε με κριτική αντιπολίτευση τον ιδεολογικό μας αντίπαλο (Νέα Δημοκρατία) και να αποδείξουμε στον υπαρξιακό μας αντίπαλο (ΣΥΡΙΖΑ) και, ιδίως στους ψηφοφόρους του, ότι ήμασταν και είμαστε η παράταξη της ευθύνης διαχρονικά στη χώρα. Δεν εμφανιστήκαμε τυχαία, αλλά πάντα πορευόμασταν προγραμματικά για την χώρα και τους πολίτες. Όμως, για να πάμε μπροστά πρέπει να διορθωθούμε, να μιλήσουμε προγραμματικά, να επαναφέρουμε στην επιφάνεια τις ιδέες μας για τον πολίτη, γιατί το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα του λαού και αυτόν τον ρόλο οφείλει να επιτελέσει σήμερα το Κίνημα Αλλαγής, να γίνει το Κίνημα του λαού και όχι να απομονώνεται στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη.
