Της Έλενας Αυτζίδου,
Ένα από τα διασημότερα μνημεία της ασιατικής ηπείρου αποτελεί η Απαγορευμένη Πόλη στο κέντρο του Πεκίνου. Το ξύλινο συγκρότημα παλατιών, που αποτελούσε κατοικία των δυναστειών Μινγκ και Τσινγκ, θεωρείται από το 1987 μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το μνημείο κατασκευάστηκε σε μόλις 14 χρόνια, μεταξύ του 1406 και 1420, και στέγασε συνολικά 24 αυτοκράτορες σε περίοδο πέντε αιώνων.
Το όνομά της, που αναφέρεται και ως Πορφυρή Απαγορευμένη Πόλη, είναι βγαλμένο από την κινεζική παράδοση και, συγκεκριμένα, την κινεζική κοσμολογία και αυτοκρατορική ιδεολογία. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις παραδοσιακές κινεζικές δοξασίες, το Πορφυρό Παλάτι αποτελούσε τον χώρο κατοικίας του ουράνιου αυτοκράτορα και βρισκόταν στο κεντρικό τμήμα των ουρανών. Με τη σειρά του, ο εκάστοτε Κινέζος αυτοκράτορας, ως Γιος του Ουρανού, κατοικούσε στο επίγειο Πορφυρό Παλάτι, αυτό δηλαδή που βλέπουμε με την επίσκεψη στο Πεκίνο. Παράλληλα, το επίθετο «απαγορευμένη» απορρέει από την αποκλειστικότητα του παλατιού, που απαγόρευε την είσοδο στους απλούς ανθρώπους. Η αλλαγή του ονόματος σε Απαγορευμένη Πόλη έλαβε χώρα στα μέσα της περιόδου της δυναστείας των Μινγκ και, έκτοτε, είναι η πιο διαδεδομένη μορφή.
Η Απαγορευμένη Πόλη καλύπτει συνολικά 720.000 τετραγωνικά μέτρα και διαθέτει 8.700 δωμάτια και αίθουσες! Το μεγαλύτερο από τα κτίρια ονομάζεται Αίθουσα της Ανώτατης Αρμονίας, όπου πραγματοποιούνταν σημαντικές τελετές, μία εκ των οποίων και η ενθρόνιση του αυτοκράτορα. Επιπλέον, περιτριγυρίζεται από έναν τοίχο που ανέρχεται στα 10 μέτρα ύψος και μία τάφρο πλάτους 52 μέτρων. Διαθέτει επίσης τέσσερις πύλες και πύργους.
Το τεράστιο αυτό οίκημα περιλαμβάνει την ιστορική πλατεία Τιενανμέν, ένα μπροστινό γήπεδο που χρησίμευε για τη διακυβέρνηση, όπως επίσης την αγορά στην πίσω πλευρά, αλλά και ναούς και βωμούς στη δεξιά και αριστερή μεριά του. Η διάταξή του αποτελεί προϊόν της φεουδαρχικής ιεραρχίας και διαθέτει δέκα διαφορετικά στυλ στέγης, που το καθένα αντανακλούσε τη λειτουργία του. Υπάρχει έντονη παρουσία χρωμάτων σε όλο το αυτοκρατορικό συγκρότημα, με τις μεγάλες αίθουσες να κοσμούνται από χρυσά πλακάκια και τα δωμάτια των πριγκίπων με πράσινα.
Στους κήπους, από την άλλη, κυριαρχούν χρώματα όπως το μωβ, το μπλε και το μαύρο, και οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν τους διακοσμητικούς τοίχους, όπως και το ποτάμι του Χρυσού Νερού, σε σχήμα ελικοειδούς τόξου, με τις πέντε μαρμάρινες γέφυρες που αντιπροσωπεύουν τις πέντε Κομφουκιανές αρετές (ευσέβεια, τιμιότητα, συμφωνία, αλήθεια και σοφία). Και ας μην ξεχνάμε την εντυπωσιακή οροφή του παλατιού, γεμάτη σύμβολα όπως δράκοι, λιοντάρια και θαλάσσια άλογα, και τη διττή σημασία τους: δεν έχουν μόνο ως στόχο την αισθητική μεγαλοπρέπεια, αλλά ταυτόχρονα δρουν και ως σύμβολα, αποτυπώνοντας την ευημερία, τη δύναμη και την προστασία.
Η Απαγορευμένη Πόλη αποτέλεσε εγχείρημα του Zhu Di, φεουδάρχη του Πεκίνου, ο οποίος, όταν ανήλθε στον θρόνο, διέταξε την κατασκευή της πόλης, ύστερα από τη μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Ναντζίνγκ στο Πεκίνο. Η πόλη αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες τόσο κατά τη διάρκεια κατασκευής της όσο και αργότερα, όταν δύο πυρκαγιές κατέστρεψαν διάφορα κομμάτια της. Μάλιστα, το 1644, σχεδόν καταστράφηκε μετά την εισβολή και κατάληψη του Πεκίνου από τον στρατό του Li Zicheng. Εντούτοις, ο στρατός των Τσινγκ ανέλαβε την ανοικοδόμησή της και μέσα στους επόμενους αιώνες ακολούθησαν επεκτάσεις τόσο στα κτίσματα όσο και στους κήπους, οξύνοντας την εντυπωσιακή της όψη.
Στη νεότερη ιστορία του, το αυτοκρατορικό συγκρότημα γνώρισε διαμάχες και βομβαρδισμούς μετά το πραξικόπημα και την έξωση του αυτοκράτορα Puyi, ο οποίος συνέχισε να εκδίδει διατάγματα, καθιστώντας την πόλη «κράτος εν κράτει», παρά την πτώση της δυναστείας Τσινγκ, μετά την επανάσταση του Xinhai, που έλαβε χώρα το 1911. Λίγα χρόνια αργότερα, στη διάρκεια του Β΄ Σινοϊαπωνικού Πολέμου, η πόλη βρέθηκε και πάλι σε κίνδυνο λόγω των λεηλασιών που σημειώθηκαν από την ιαπωνική πλευρά. Γι’ αυτόν τον λόγο, μάλιστα, πολλά από τα σημαντικότερα αντικείμενά της μεταφέρθηκαν στη Ναντζίνγκ, ώστε να εξασφαλιστεί η διάσωσή τους.
Η πόλη παρέμεινε για 500 χρόνια το πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο της αυτοκρατορίας, έως το 1924, που σηματοδοτήθηκε το τέλος της αυτοκρατορικής παρουσίας στην Κίνα. Πλέον, λειτουργεί ως μουσείο, ενώ έχει χρησιμοποιηθεί και ως κινηματογραφικό σετ για την ταινία «Ο τελευταίος αυτοκράτορας» του σκηνοθέτη Bernardo Bertolucci.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Απαγορευμένη Πόλη, το μεγαλύτερο ανάκτορο του κόσμου! Πεκίνο, versustravel.eu, διαθέσιμο εδώ
- Απαγορευμένη Πόλη, thechinajourney.com, διαθέσιμο εδώ
