Μετρήσεις, συμπεράσματα και μια (κεντρο)αριστερή Αντιπολίτευση, προσπαθώντας να βρει τα χαμένα της βήματα

Του Γιώργου Γιαννούλη,

Με μεγάλη πλέον συχνότητα εμφανίζονται οι δημοσκοπήσεις τις τελευταίες ημέρες. Η κυβερνώσα παράταξη παραμένει στην πρώτη θέση με εμφανείς διαρροές προς όλους, κυρίως στα δεξιά και το κέντρο. Στην Αντιπολίτευση, η Ζωή (Κωνσταντοπούλου)… τραβάει την ανηφόρα… Θα παίξει κάποιον ρόλο ή είναι κάτι παροδικό; Τι γίνεται με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τη Νέα Αριστερά; Τι συμβαίνει από τα δεξιά (Ελληνική Λύση, Φωνή Λογικής, Νίκη);

Αρχικά, η Νέα Δημοκρατία διατηρεί με άνεση την πρωτιά. Αν και με λαβωμένο το ποσοστό της, κανείς δεν «απειλεί» τη θέση της. Κι αυτό, γιατί, μεταξύ άλλων, δεν υπάρχει ισχυρή Αντιπολίτευση με σοβαρές προτάσεις διακυβέρνησης. Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να εμφανίζουν δεύτερη την Πλεύση Ελευθερίας, αλλά θα παγιωθεί σε αυτήν; Πρόσφατη έρευνα της MRB της έδωσε 17,8%. Η εκτόξευση, κατά πολλούς, οφείλεται στην επαναφορά της υπόθεσης των Τεμπών στην επικαιρότητα. Είναι αλήθεια ότι αν το κόμμα δεν παρουσιάσει πρόγραμμα και περισσότερα στελέχη, δεν αποκλείεται να ξεφουσκώσει. Η σοβαρή πολιτική δεν είναι “one woman show”, όπως έχει αφεθεί να παρουσιάζεται το συγκεκριμένο κόμμα. Φυσικά, χρειάζεται και μια δυναμική γυναικεία φωνή στη Βουλή, στην εξουσία, αλλά όχι χωρίς πειστικά επιχειρήματα και θέσεις. Η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, λοιπόν, ενεργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει πει μεταξύ άλλων, ότι πράγματι χρειάζεται συγκρότηση προγράμματος του κόμματος και αυτό αναμένεται να γίνει και να παρουσιαστεί το επόμενο διάστημα. Ας περιμένουμε, λοιπόν, κι εμείς για να κρίνουμε εν συνόλω. Μέχρι σήμερα, αυτό που καταλαβαίνει κανείς, είναι ότι η Πλεύση λαμβάνει ψήφο διαμαρτυρίας, δυσαρέσκειας, θυμού. Με αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί να παγιωθεί στη δεύτερη θέση, εκτός αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. συνεχίσει τις καθοδικές του τάσεις…

Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., λοιπόν, το οποίο έχει τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, εντελώς συγκυριακά, δεν φαίνεται να αξιοποιούν αυτήν την ευκαιρία. Ας μην ξεχνάμε, δηλαδή, ότι, ακόμη και στις Ευρωεκλογές του προηγούμενου έτους, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έλαβε τη δεύτερη θέση. Στη συνέχεια, η συγκυρία της αποχώρησης των βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είτε προς το κόμμα Κασσελάκη είτε προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ., έριξε το κόμμα στην τρίτη θέση. Έτσι, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε μια καλή ευκαιρία να συμπεριφερθεί σαν μελλοντικό κυβερνητικό κόμμα. Μπορούσε να κάνει αυτό που δεν έκανε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τιμωρήθηκε τόσο το 2023 όσο και το 2024 με τις μεγάλες ήττες από τη Νέα Δημοκρατία. Μέχρι σήμερα δεν το κάνει. Απεναντίας, φαίνεται ότι «ζήλεψαν» την τρικυμία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και άρχισαν τις εσωκομματικές τριβές. Εκτός αυτού, οι παλινωδίες των στελεχών για τη στρατηγική και τις θέσεις, δείχνουν μια εικόνα σύγχυσης που το καθηλώνουν πέριξ του 12-13%. Η έλλειψη ουσιαστικής ξεκάθαρης επικοινωνίας, έκανε την Πλεύση Ελευθερίας να τους προσπερνά. Τι κι αν από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αμφισβητούσαν αυτό το κλίμα που φαινόταν από τις πρώτες έρευνες πριν από λίγο καιρό, αυτό φάνηκε να καταγράφεται όλο και περισσότερο. Και δεν ευθύνονται τα μέσα που δημοσιεύουν τις δημοσκοπήσεις, αλλά η πολιτική που ασκεί το συγκεκριμένο κόμμα…

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, είχαμε και συνεδρίαση της Νέας Αριστεράς στον απόηχο των χαμηλών «πτήσεων» που εμφανίζει. Η απόφασή τους είναι ότι δεν πρέπει να κάνουν βιαστικές κινήσεις. Το λαϊκό μέτωπο πρέπει να γίνει, αλλά όχι ως ΣΥ.ΡΙΖ.Α.— Νέα Αριστερά. Πριν λίγες εβδομάδες υπήρξαν χαμόγελα, όταν κατέγραψαν λίγο περισσότερο από 3%. Γενικώς, κινούνται κάπως καλύτερα από πέρσι, αλλά όχι ικανοποιητικά. Το εύρος τους είναι 1,5%-2,5% σε αρκετές έρευνες. Η Νέα Αριστερά είχε —ίσως να έχει ακόμα— την ευκαιρία να μιλήσει στην Κοινωνία, άμεσα, με επιχειρήματα. Όχι να γίνει μια δεύτερη «Λαϊκή Ενότητα» που ξεκίνησε το 2015 με 25 βουλευτές από την τότε διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, έφτασε στο 2,9% και κατέληξε στο 0,3%… Κι αυτό γιατί ο δογματισμός με τη δραχμή και άλλες προβληματικές προτάσεις, δεν θα έβγαζαν πουθενά. Άλλη χαρακτηριστική τους πρόταση, ήταν η εκλογική συνεργασία με το Κ.Κ.Ε. Μα, όταν συνεχώς, εναγωνίως «κυνηγάς» μια συνεργασία, αντιγράφοντας την οπτική και τα επιχειρήματα άλλου κόμματος, ο κόσμος θα επιλέξει το αυθεντικό!

Ας επιστρέψουμε, όμως, στη Νέα Αριστερά της οποίας η ηγεσία, μέχρι πρότινος, θα μπορούσε να δώσει ελπίδα για κανονική Αντιπολίτευση. Το σύνθημα «Η πολιτική επιστρέφει» έγινε ποτέ πράξη; Κάποιοι θα ήθελαν την Έφη Αχτσιόγλου στην ηγεσία. Ενδεχομένως, να μπορούσε να επικοινωνήσει καλύτερα τις θέσεις του κόμματος. Βέβαια, δεν πρέπει να υπάρχει προσωπολατρία στην πολιτική! Έχουν σημασία οι προτάσεις, αλλά και ο τρόπος επικοινωνίας. Η τωρινή ηγεσία δεν έχει καταφέρει να πείσει ότι μπορεί να ηγηθεί ενός μετώπου στην (κεντρο)αριστερά. Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα, διότι αν γίνουν παρακολούθημα, ο κόσμος θα προτιμήσει το «πρωτότυπο» (όπως έγινε παλαιότερα).

Μήπως ο κόσμος έχει μπερδευτεί και θεωρεί αποκλειστικό λόγο διάσπασης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. την εισροή των “kasselistas” (τα πρόσωπα) στο κόμμα; Πολλοί απαντούν αρνητικά. Οι διαφορές ήταν/είναι πολιτικές. Άρα, δεν υπάρχει λόγος για συγκόλληση κορυφής ή βεβιασμένες κινήσεις, όπως δήλωσε και η κυρία Αχτσιόγλου στους Δελφούς. Ακόμη, η Σία Αναγνωστοπούλου, επεσήμανε στο Ραδιόφωνο των Παραπολιτικών ότι «οι συγκολλήσεις είναι στις περισσότερες περιπτώσεις καταδικασμένες σε αποτυχία». Και, μάλλον, έχει δίκιο. Χρειάζεται προσοχή, πρόγραμμα και καθαρές θέσεις για να απευθυνθείς στην κοινωνία. Παρά, λοιπόν, το πολιτικό flirt της ηγεσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προς τη Νέα Αριστερά συγκόλληση δεν γίνεται. Το στυλ Κασσελάκη που ενόχλησε, είχε στήριξη/ανοχή κάποιων. Οι παλινωδίες έχουν στείλει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στο 6-7% και δεν μιλάμε σοβαρά για άθροισμα ποσοστών στην πολιτική. Είναι επιεικώς ανόητη κίνηση να μαζευτούν τα ίδια πρόσωπα, χωρίς κοινό πεδίο συζήτησης και προτάσεις… Η Νέα Αριστερά κρατά το 2,5% (έρευνα Metron Analysis). Και λέει «ΟΧΙ» σε έναν παλιό ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με απλή συνένωση συνιστωσών.

Για την πολιτική ιστορία, αξιοσημείωτο είναι ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. του 2023 που έχασε με 20% διαφορά από τη Ν.Δ. και 14 μονάδες της δύναμης που είχε το 2019 (31-17%), όντας στην αντιπολίτευση 4 χρόνια, δέχεται κριτική ότι δεν έκανε αυτοκριτική! Μόνο trolls ενεργοποιήθηκαν, για να κάνουν «πύρινες» αναρτήσεις κατά στελεχών, να μιλούν για δήθεν υπονομευτές (και μετά για «αποστάτες»)… Και οι δημόσιες καταγγελίες για τη δράση τους, για τοξικότητα, δολοφονία χαρακτήρων με τη σιωπή/ανοχή της ηγεσίας; Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο οι ανώνυμοι με τις χυδαίες επιθέσεις. Και σε επίπεδο κόμματος, όποιοι έλεγαν για ζητήματα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δήθεν υπονόμευαν την πολιτική που, όμως, αποδεδειγμένα απέτυχε… Έχουν ευθύνη και άνθρωποι που μπορούσαν να περιορίσουν την κατηφόρα, αλλά σιώπησαν και συνεχίζουν τη σιωπή της ανοχής… Φυσικά, σε ένα κόμμα επιτρέπεται (και επιβάλλεται) να γίνονται συζητήσεις. Αλλιώς, υπάρχει πρόβλημα στη λειτουργία του. Στο τέλος, ακολουθείται μια γραμμή (όποια διαμορφωθεί).

Στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, η Ελληνική Λύση έχει αυξήσει το ποσοστό της σε σύγκριση με τις εκλογές, αλλά είναι οριακά στο διψήφιο, ενώ στην πρόθεση ψήφου καταγράφει μονοψήφια ποσοστά. Η Φωνή Λογικής από το ποσοστιαίο 8% που κατέγραφε, έχει πέσει στο 3-4%. Ωστόσο, εξακολουθεί να μπαίνει στη Βουλή και να δημιουργεί θέμα στο πρώτο κόμμα ως προς την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Η Νίκη, τέλος, με το γνωστό της πολιτικό ύφος παραμένει καθηλωμένη στο 3%, ενώ σύμφωνα με πιο πρόσφατες μετρήσεις, κινείται περί του 2-2,5%.

Ακόμη, στα πιο αριστερά, καταγράφεται προσφάτως μια άνοδος του ΜΕΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη, που έμεινε εκτός Βουλής για 0,5%. Μπορεί να επιστρέψει; Δύσκολο αν δεν αναδιαρθρώσει το πρόγραμμά του και δεν παρουσιάσει στελέχη. Ας μην χαλαρώνουν με το δημοσκοπικό 3%, γιατί και στις Ευρωεκλογές ήταν στο όριο, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ως προς το κόμμα Κασσελάκη, συνεχίζει τη δημοσκοπική κατηφόρα με τις τελευταίες μετρήσεις να το δείχνουν εκτός Βουλής ή πέριξ του ορίου εισόδου…

Η ανασύνθεση μιας δημοκρατικής μετριοπαθούς κεντρώας ή και αριστερής Αντιπολίτευσης είναι πιο επιβεβλημένη από ποτέ, ώστε να μην πέσει η χώρα στα χέρια της Ακροδεξιάς. Δεν πρέπει η αντίθετη στη Νέα Δημοκρατία έκφραση να είναι ο επικίνδυνος λαϊκισμός. Τα κόμματα έχουν ευθύνη. Βλέπουμε τι γίνεται στην Ευρώπη (μεταξύ άλλων, Γερμανία-AFD, Γαλλία-Λεπέν). Είναι απαραίτητο να μην αφήνεται περιθώριο στην υπερσυντηρητική ή την άκρα-δεξιά. Δεν συμφέρει ούτε την κοινωνία, να μην υπάρχει σοβαρή εναλλακτική δημοκρατική πρόταση. Είναι ανάγκη, οι πολίτες να έχουν επιλογή, πέραν της κεντροδεξιάς έκφρασης, ώστε να γίνεται παραγωγικός δημοκρατικός διάλογος χωρίς «κορώνες», τοξικότητα, μίσος, ακραίες δηλώσεις. Να συζητάμε, να αντιπαρατιθέμεθα, να συμφωνούμε, να διαφωνούμε δημοκρατικά!

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ