Του Ανδρέα Βλάχου,
Σε αυτό το απλοϊκό θρίλερ με πρωταγωνιστές τον Bill Skarsgard και τον Anthony Hopkins, ένας μικροεγκληματίας πέφτει θύμα της παγίδας ενός εκδικητή.
Όταν συναντάμε για πρώτη φορά τον Eddie (Bill Skarsgard), έναν πρόσφατα διαζευγμένο πατέρα, εκλιπαρεί ένα μηχανικό να του δώσει λίγες μέρες ακόμα για να πληρώσει τον λογαριασμό. Δεν υπάρχει παγίδα. Και χωρίς αυτοκίνητο. Απελπισμένος, ο Eddie διαρρηγνύει ένα κομψό σπορ όχημα, ελπίζοντας να βάλει ενέχυρο ό,τι πολύτιμο βρει. Εδώ, μέσα στο όχημα, διαδραματίζεται το μεγαλύτερο μέρος του Locked.
Σε σκηνοθεσία του Yarovesky, αυτό το ευτράπελο θρίλερ είναι μια διασκευή της αργεντίνικης ταινίας 4×4, που διαδραματίζεται σε μια μεγάλη αμερικανική πόλη, όπου το ταξικό χάσμα είναι έντονο και τα μικροεγκλήματα είναι πολλά. Το S.U.V. αποκαλύπτεται γρήγορα ότι είναι μια παγίδα που στήθηκε από τον William (Anthony Hopkins), ένα διαταραγμένο εκδικητή στα πρότυπα του Τζίγκσοου της σειράς Saw, ο οποίος ξεσπά εναντίον όσων θεωρεί ότι έχουν παραβιάσει το κοινωνικό συμβόλαιο.
Ο Yarovesky (“Brightburn”, “Nightbooks”) κάνει αξιοθαύμαστη δουλειά με τα γυρίσματα στο στενό χώρο του SUV. Ο κινηματογραφιστής Michael Dallatorre (“Studio 666“) αξίζει επίσης τα εύσημα γι’ αυτό. Η δουλειά της κάμερας μιμείται το κλιμακούμενο άγχος του Eddie και λειτουργεί εξαιρετικά καλά, ανεβάζοντας την ένταση με δημιουργικές γωνίες, μοντάζ και κίνηση. Ο Skarsgård κάνει εξαιρετική δουλειά, δείχνοντας τα περιορισμένα, αλλά εμφανή στρώματα του Eddie. Ο χαρακτήρας του είναι λίγο μπερδεμένος, τόσο στην οθόνη όσο και στη σελίδα, αλλά καταφέρνει να ξεπεράσει τα κλισέ στερεότυπα, ως επί το πλείστον. Αν και μόλις και μετά βίας κάτι περισσότερο από μια καρικατούρα, ο Skarsgård κάνει τον Eddie ενδιαφέροντα, κάτι που πρέπει να επαινεθεί, επειδή πρόκειται για μια σχεδόν εξ ολοκλήρου σωματική ερμηνεία. Οι διάλογοι και οι ανταλλαγές που έχουμε είναι ένα τεράστιο μέρος του προβλήματος αυτής της ταινίας. Πέρα από αυτό, η ταινία δεν είναι ποτέ βαρετή. Ακόμα και με όλα τα ελαττώματά της, το κοινό με το οποίο είδαμε αυτή την ταινία ήταν απασχολημένο καθ’ όλη τη διάρκεια, γελούσε με τις κοροϊδίες του Hopkins και αντιδρούσε με ευθυμία στη βία που συμβαίνει, καθώς η κατάσταση του Eddie γίνεται όλο και πιο δύσκολη.
Τα διαπιστευτήρια του Hanibal Lecter του Hopkins —και η προτίμηση του Γουίλιαμ στην κλασική μουσική— του προσδίδουν επίσης έναν απειλητικά εκλεπτυσμένο αέρα που παίζει με την τραχιά εξωτερική εμφάνιση του Έντι, υπογραμμίζοντας την αδέξια γραμμή της ταινίας «πλούσιοι εναντίον φτωχών».
Ο Hopkins περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας εκτός οθόνης, μιλώντας στο θύμα του μέσω των ηχείων του αυτοκινήτου και κάνοντάς του τηλεχειρισμό μέσω συσκευών στα καθίσματα. Αγωνιζόμενος να βρει διέξοδο, ο Eddie κάποια στιγμή πυροβολεί με ένα όπλο τα αλεξίσφαιρα παράθυρα, με αποτέλεσμα μια σφαίρα να τον χτυπήσει στο πόδι. Ο William παρατηρεί με ευχαρίστηση την κατάπτωση του νεότερου άνδρα από τη σκοπιά μιας κάμερας παρακολούθησης, αυξάνοντας σταδιακά τον σαδισμό.
Παρόλα αυτά, η βίαιη διασκέδαση και τα παιχνίδια δεν είναι αρκετά ευρηματικά για να ξεπεράσουν το ενιαίο σκηνικό και τα στενά δερμάτινα καθίσματα. Οι ηθοποιοί αντέχουν, ακόμα κι αν το σενάριο απλώς περνάει από τις κινήσεις — το αυτοκίνητο ως φυλακή μπορεί στην αρχή να σας φανεί σαν μια νέα μαρμελάδα κι όμως σίγουρα τα έχετε ξαναδεί όλα αυτά.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Locked, imdb.com, διαθέσιμο εδώ
