Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η διαδικασία re–branding του Αλέξη Τσίπρα βρίσκεται εν εξελίξει. Ο πρώην Πρωθυπουργός και πρώην Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α επιχειρεί να επανεφεύρει την πολιτική του περσόνα προκειμένου να επανακάμψει στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Οι πιστοί του, τον αναμένουν σαν μεσσία της Αριστεράς. Οι αντι-συσπειρώσεις που προκαλεί το ενδεχόμενο της εκ νέου ενεργοποίησής τους, ισχυρές και αναπόφευκτες. Στο τέλος της ημέρας, όμως, ουδείς μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα.
Ο Τσίπρας αποχώρησε τόσο από την πρωθυπουργία της χώρας όσο και από την ηγεσία του κόμματός του ως πολλαπλώς, συνεχόμενα και συντριπτικά ηττημένος. Προ του διπλού καταποντισμού των βουλευτικών εκλογών του 2023, είχε ηττηθεί στις δημοτικές, περιφερειακές, ευρωπαϊκές κι εθνικές (κατά σειρά) κάλπες του 2019. Από το 2016 μέχρι και το 2023 υπολειπόταν σταθερά των βασικών του αντιπάλων, ΝΔ και Κυριάκου Μητσοτάκη, σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Από το 2015 που κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές μέχρι και το 2023 που αποχώρησε από την αρχηγία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, η εκλογική δύναμη του τελευταίου διαρκώς μειωνόταν, ενώ το κόμμα βαθμιαία κατακερματιζόταν συνεπεία διασπάσεων (ΛΑ.Ε, ΜεΡΑ25, Πλεύση Ελευθερίας).
Τα οργανωτικά αποτελέσματα αποτελούν απότοκο της πολιτικής ήττας και της ηθικής απαξίωσης που υπέστη ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α υπό τον Τσίπρα. Η «Πρώτη φορά Αριστερά» είχε τελικά ακροδεξιά συνιστώσα τους ΑΝ.ΕΛ. και κρυφή συνιστώσα του καραμανλικούς. Το σκίσιμο του Μνημονίου «μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο» έγινε τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο, μετά από ένα δημοψήφισμα– παρωδία, το αποτέλεσμα του οποίου άλλαξε το ίδιο βράδυ. Το «θα βαράμε τα νταούλια και θα χορεύουν οι εκλογές» και το «θα συμφωνήσει η Μέρκελ και θα είναι μέρα – μεσημέρι» έγινε κλείσιμο των τραπεζών και έλεγχος των αναλήψεων προκειμένου η χώρα να μη βρεθεί, κατόπιν άτακτης χρεοκοπίας, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης κι Ευρωζώνης, μια ώρα αρχύτερα. Η επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης έγινε κόψιμο και του ΕΚΑΣ. Η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, αύξηση του ΕΝΦΙΑ.
Ο ακροδεξιός και πατριδοκάπηλος φερετζές του Καμμένου δεν μπορούσε να κρύψει την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια στο Υπερταμείο ούτε φυσικά να εξωραΐσει την, εθνικά επιζήμια, Συμφωνία των Πρεσπών, με τη δικαίωση του συνόλου της σκοπιανής προπαγάνδας. Ο άνθρωπος του «το ευρώ δεν είναι φετίχ», του «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή», των λατινοαμερικάνικων και ρωσικών εναλλακτικών αναζητήσεων χρηματοδότησης, ο πάλαι ποτέ ηγέτης των αντι-αμερικανικών και αντι-νατοϊκών κινητοποιήσεων, έγινε το αγαπημένο παιδί, ο πιο πιστός και αποτελεσματικός συνεργάτης των ΗΠΑ και των γερμανοκρατούμενων Βρυξελλών. Επέβαλε στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ως διάδοχό του, τον Στέφανο Κασσελάκη, έναν απίθανο αλεξιπτωτιστή της πολιτικής μόνο και μόνο γιατί τον θεωρούσε χειραγωγήσιμο από τον ίδιο, ιδανική παρένθεση — με τις ευλογίες και του αμερικανικού παράγοντα— μέχρι να επιστρέψει. Αποτέλεσμα, να δώσει τη χαριστική βολή στο κόμμα του, με μία ακόμη διάσπαση κατόπιν εσωκομματικού πραξικοπήματος. Όλα τα ανωτέρω πιστοποιούν ότι επί πολλά, συνεχόμενα έτη ο Τσίπρας αποδοκιμάζεται από τον ελληνικό λαό κι εν τέλει η παρουσία του λειτουργεί βλαπτικά για το πολιτικό του χώρο. Ως τι λοιπόν θέλει να επιστρέψει κι από κι ως που οι φανατικοί του τον παρουσιάζουν σαν μοναδική λύση για να φύγει ο Μητσοτάκης;
Ο Τσίπρας επενδύει σε δύο πυλώνες, έναν του εσωτερικού κι έναν του εξωτερικού τοπίου της Ελλάδας. Στο εσωτερικό, βλέπει ότι ουδείς εξ’ όσων φιλοδοξούν να ηγηθούν της λεγομένης Κεντροαριστεράς, έχει καταφέρει να πλασαριστεί ως αντίπαλον δέος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Ανδρουλάκης και το ΠΑ.ΣΟ.Κ σαν να παθαίνουν υψοφοβία κάθε φορά που ανεβαίνουν ψηλά στις δημοσκοπήσεις και ζαλισμένοι χύνουν την καρδάρα με το γάλα. Ο Φάμελλος ξέρει κι ο ίδιος ότι αποτελεί προσωρινή λύση, ίσα για να μη διαλυθεί τελείως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ο Βαρουφάκης παλεύει να μείνει στη Βουλή. Ο Κασσελάκης ξεφούσκωσε, ο Χαρίτσης οριακά ανιχνεύεται στις δημοσκοπήσεις. Η Κωνσταντοπούλου έχει κάνει μεγάλο δημοσκοπικό άλμα, αλλά ο ακραία προσωποπαγής και μονοθεματικός χαρακτήρας του κόμματός σε συνδυασμό με την αυταρχική και συγκρουσιακή της προσωπικότητα περιορίζουν σαφώς τους όποιους ορίζοντές της μακροπρόθεσμα.
Ο Τσίπρας, λοιπόν, βλέπει το κενό και θεωρεί ότι μπορεί να το καλύψει. Υπενθυμίζοντας στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και στις διασπάσεις του, ότι ήταν αυτός που κατάφερε από τελευταίο κοινοβουλευτικό κόμμα το 2009, να τον κάνει αξιωματική αντιπολίτευση το 2012 και κυβέρνηση το 2015. Επενδύοντας στο κυβερνητικό DNA του ΠΑ.ΣΟ.Κ, το οποίο έχει μείνει εκτός εξουσίας για δέκα συναπτά έτη και βλέπει ότι παρά τη ραγδαία φθορά της ΝΔ και τη διάλυση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, αδυνατεί να διεκδικήσει με αξιώσεις την πρώτη θέση στις εκλογές. Ως κυνικός τακτικιστής, ο Τσίπρας ποντάρει, λοιπόν, αφενός στην απελπισία και στα κατώτερα ένστικτα των ανωτέρω ενώ φυσικά υποτιμά βάναυσα την κοινή γνώμη, για την οποία θεωρεί ότι έχει μνήμη χρυσόψαρου. Ποντάρει, επίσης, στο γεγονός ότι υπάρχουν ισχυροί οικονομικοί παράγοντες οι οποίοι έχουν έρθει σε ρήξη με τον Μητσοτάκη και είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν οικονομικά κι επικοινωνιακά ένα νέο κόμμα υπό τον ίδιο μιας και μέχρι στιγμής δεν βλέπουν κάτι άλλο που να μπορεί να απειλήσει σοβαρά τη σημερινή κυβέρνηση.
Στο δε εξωτερικό, ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται την ανάγκη Αμερικανών κι Ευρωπαίων να δημιουργήσουν ένα ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο θα κυριαρχείται από ένα νέο δικομματισμό. Από έναν Κεντροδεξιό κι έναν Κεντροαριστερό φορέα που θα εναλλάσσονται στην εξουσία χωρίς να να έχουν ουσιαστικές διαφορές σε μεγάλα εθνικά ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, της οικονομικής αρχιτεκτονικής, της κοινωνικής ατζέντας. Έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του με το Υπερταμείο και τη Συμφωνία των Πρεσπών και αναμένει αυτά να εκτιμηθούν, μεταφραζόμενα σε πολύπλευρη εξωτερική βοήθεια για τον τα σχέδιά του.
Διόλου τυχαία η προαναγγελία των μελλοντικών του κινήσεων από μεγαλοστέλεχος ΜΜΕ. Διόλου τυχαία η εκκίνηση της προσπάθειας πολιτικής του αναβάπτισης από τις ΗΠΑ και το Χάρβαρντ το κατεξοχήν ακαδημαϊκό λίκνο των κατεστημένων αμερικανικών ελίτ. Διόλου παράξενες επίσης, και οι αντι-συσπειρώσεις που προκαλεί με την Κωνσταντοπούλου έτοιμη να απασφαλίσει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ να κλίνει την πόρτα της συνεργασίας. Το καινούργιο περιτύλιγμα είναι δύσκολο να κρύψει το φθαρμένο προϊόν…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η «επιστροφή Τσίπρα» και η επικίνδυνη βιασύνη, ethnos.gr, διαθέσιμο εδώ
- Αλέξης Τσίπρας: Το Χάρβαρντ, τo rebranding και τα σενάρια επιστροφής, iefimerida.gr, διαθέσιμο εδώ
