Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Το μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης πέρασε μέσα στον 20ο αιώνα δια πυρός και σιδήρου μέχρι να αποκτήσει την ανεξαρτησία της. Ωστόσο, ακόμα και τώρα η πληγή της εισβολής του 1974 από την Τουρκία είναι ανοιχτή, καθώς είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη του 37% της νήσου. Από τότε μέχρι τις μέρες μας έχουν χυθεί τόνοι μελανιού για την ιστορία και την εξέλιξη της Κύπρου μέσα σε αυτές τις δεκαετίες.
Την πολύπαθη αυτή πορεία του νησιού αναλύει ο Αλέξης Ηρακλείδης στο νέο του βιβλίο που κυκλοφόρησε φέτος από τις Εκδόσεις Θεμέλιο και φέρει τον τίτλο Το Κυπριακό πρόβλημα: 50+1 ερωτήσεις και απαντήσεις. Ο συγγραφέας γεννήθηκε μεν στην Αλεξάνδρεια η καταγωγή του δε ανάγεται από τους δύο παππούδες του στη Μόρφου και την Πάφο. Είναι ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, ενώ έχει διδάξει σε πολλά πανεπιστήμια τόσο της Ελλάδας και της Κύπρου (Πάντειο, Δημοκρίτειο, Πανεπιστήμιο Κύπρου) όσο και της Τουρκίας (Bilgi και Bogazici). Παράλληλα, υπηρέτησε στη θέση του εμπειρογνώμονα πάνω στις μειονότητες και τα ανθρωπιστικά ζητήματα για το Υπουργείο Εξωτερικών. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε πως έχει γράψει δύο ακόμα βιβλία για το Κυπριακό, καθώς και επιστημονικά άρθρα και κεφαλαία σε συλλογικούς τόμους (στα ελληνικά και τα αγγλικά).
Το εν λόγω πόνημά του τώρα αποτελείται από εννέα κεφάλαια, στα οποία εμπεριέχονται ερωτήματα και οι απαντήσεις τους καλύπτοντας μια μακρά περίοδο αρχής γενομένης από την δεκαετία του ´40 μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα, προσφαίροντας στον αναγνώστη μια πλήρη και κατανοητή εικόνα γύρω από το ζήτημα. Έτσι, λοιπόν, όπως αναφέρει και ο Ηρακλείδης οι βασικοί στόχοι του έργου είναι τρεις αρχικά η ανάδειξη τον βασικών λόγω για τους οποίους αναπτύχθηκε η διένεξη ανάμεσα στις πλευρές που ζούσαν στο νησί και τελικά δεν μπόρεσαν να οδηγήσουν στην επίλυση του ζητήματος παρόλο που είχαν δοθεί ευκαιρίες σε διάφορες περιόδους. Επιπλέον, επιδίωξή του είναι να σκιαγραφήσει με νηφάλιο τρόπο το πλαίσιο που επικρατούσε δίχως ωραιοποίηση, ηρωοποίησης και δαιμονοποίηση κάποια πλευράς. Μέσα από αυτές τις δύο πλευρές οδηγούμαστε στον τρίτο βασικό άξονα κατά τον οποίο θα προκύψει η αυτογνωσία και το κλίμα αυτογνωσίας που προκύπτει.
Ανάμεσα, λοιπόν, στα άλλα διερευνώνται και οι εθνοτικές ομάδες οι οποίες βρίσκονται στο νησί, η στάση που κράτησαν οι εγγυήτριες δυνάμεις ανά τις δεκαετίες, οι ευκαιρίες και συνομιλίες που διενεργήθηκαν κατά καιρούς, όπως για παράδειγμα η Συνθήκη της Ζυρίχης και του Λονδίνου, τα λεγόμενα 13 σημεία του Μακαρίου, οι λύσεις του ΟΗΕ και άλλα. Μέσα από όλη αυτή την έρευνα αναδεικνύονται και οι προοπτικές που υπάρχουν για την επίλυσης του Κυπριακού και τα πλάνα που έχουν αναδειχθεί ανά τα χρόνια. Τέλος, το ερώτημα με το οποίο ολοκληρώνεται το έργο είναι οι μύθοι και οι αντιλήψεις που έχουν δημιουργηθεί γύρω από το Κυπριακό Ζήτημα και το πως μπορούν να εξαλειφθούν.
Μέσα από τις σελίδες του έργου δίνεται στον αναγνώστη μια νηφάλια και πλήρη εικόνα για την πορεία, που είχε το Κυπριακό μέσα στις δεκαετίες με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σήμερα.
