Της Άννας Νικολάου,
Έχοντας διεκδικήσει των πρώτη θέση για το μακροβιότερο αμερικανικό μιούζικαλ του Broadway, το Chicago φιλοξενήθηκε από το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 5 Μαρτίου 2025. Βασισμένο στο θεατρικό έργο της Maurine Dallas Watkins, Chicago (1926), ο John Kander και ο Fred Ebb, σε συνεργασία με τον χορογράφο Bob Fosse, δημιούργησαν, το 1975, αυτόν τον σταθμό στην ιστορία των Broadway μιούζικαλ. Το έργο πηγαίνει πίσω στη δεκαετία του 1920, στην πόλη του Σικάγο, την εποχή της τζαζ. Θίγει το διαχρονικό ζήτημα της διαφθοράς, αναφορικά με την απονομή της δικαιοσύνης, καθώς και την αντιμετώπιση εγκληματιών, ως πηγή διασκέδασης και θεάματος.
Σε μια πόλη, λοιπόν, που την κυβερνά η τζαζ και το αλκοόλ, οι θεατές ακολουθούν την ιστορία της Roxie Hart, μια χορεύτρια πρόθυμη να κάνει το οτιδήποτε, ώστε να διεκδικήσει μια θέση στον χώρο του θεάματος. Μετά από την προσπάθεια, όμως, του εραστή της να την εγκαταλείψει, η Roxie βρίσκεται στη φυλακή της κομητείας Κουκ, υπεύθυνη για τη δολοφονία του. Εκεί γνωρίζει γυναίκες με το δικό τους σκοτεινό παρελθόν, ανάμεσα σε αυτές και η βαριετέ σταρ Velma Kelly. Με τη βοήθεια του γνωστού, επιδέξιου δικηγόρου Billy Flynn, η Hart καταφέρνει να κερδίσει την εύνοια της κοινής γνώμης και να αποτελέσει την πιο πολυσυζητημένη δολοφόνο της πόλης.
Ο θεατής εισάγεται στην ιστορία με το χαρακτηριστικό τραγούδι All that Jazz και παίρνει τις πρώτες εικόνες του χώρου της σκηνής. Η μπάντα, τοποθετημένη πάνω στη σκηνή κατά τη διάρκεια του έργου, προσφέρει ένα οπτικό ενδιαφέρον, το οποίο συνάδει με το κλίμα της νυχτερινής, μουσικής διασκέδασης. Η επιλογή, αυτή, φαίνεται πως αποτελεί τη μοναδική σκηνογραφική πρωτοτυπία, καθώς το υπόλοιπο σκηνικό δεν παρουσιάζει στον θεατή τον φαντασμαγορικό κόσμο του γνωστού μιούζικαλ.
Αντίθετα, τα μέλη της παράστασης μετέφεραν με επιτυχία τη διάθεση και τη ζωντάνια του μεταμεσονύκτιου Σικάγο. Με την Ελληνίδα ηθοποιό Νάντια Μπουλέ στον ρόλο της Roxie Hart και την Laura Tyrer ως Velma Kelly, το δυναμικό αυτό δίδυμο αποτύπωσε με ακρίβεια τις αδίστακτες αυτές γυναίκες. Ενώ, ο Matt Blaker στον ρόλο του Billy Flynn, μετέφερε τη γοητεία του χαρισματικού δικηγόρου και ξαφνιάζει με τις φωνητικές του δεξιότητες.
Ξεχωριστή αναφορά οφείλει να υπάρξει για το Cell Block Tango, καθώς και το We Both Reached for the Gun, όντας δύο από τα πιο δημοφιλή τραγούδια του γνωστού έργου, που ξεχώρισαν ανάμεσα από τα υπόλοιπα. Φωνητικά, η προσέγγιση των τραγουδιών αυτών υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχής, η λιτότητα παρόλα αυτά στο κομμάτι των props στέρησε από τους θεατές την ολοκληρωμένη εμπειρία, που έχουν προσφέρει άλλες προσπάθειες του ίδιου έργου.
Πρόκειται για ένα σχετικά ολιγομελή θίασο, του οποίου οι ελλείψεις σε ζητήματα συμπερίληψης, δεν έμειναν απαρατήρητες από τους θεατές. Απαρατήρητη, επίσης, δεν έμεινε η περιορισμένη γκαρνταρόμπα του θιάσου, γεγονός που δεν ευνοούσε τη διαρκή εναλλαγή ρόλων ή τη συνέχεια της πλοκής, η οποία διατηρεί έναν ιδιαίτερα γρήγορο ρυθμό, απαιτώντας την προσοχή του κοινού.
Ένα έργο με τόσο μεγάλη ιστορία, όπως υπήρξε το Chicago, έχει επιτευχθεί στο πέρασμα των χρόνων αμέτρητες φορές, από πλήθος θιάσων. Επομένως, αναπόφευκτο θεωρείται για τη συγκεκριμένη παράσταση να συγκριθεί με όμοιες της. Οι ελλείψεις της σε ορισμένους τομείς, δεν επιτρέπουν τον χαρακτηρισμό της, ως μια τέλεια αποτύπωση του θρυλικού αυτού μιούζικαλ, εξακολουθεί, όμως, να θεωρείται μια παράσταση άξια παρακολούθησης. Το ταλέντο και η δυναμική του θιάσου καταφέρνει, εν τέλει να κερδίσει το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό των θεατών.
Το Chicago περιγράφοντας την ανάμιξη της φήμης με τον νόμο και της δόξας με τη δικαιοσύνη, υπενθυμίζει στους θεατές ότι σημασία δεν έχει η αθωότητα ή η ενοχή, αλλά η διασκέδαση του πλήθους και η συγκεκριμένη παράσταση αδιαμφισβήτητα διασκέδασε το κοινό.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- CHICAGO THE MUSICAL, tch.gr, διαθέσιμο εδώ
