Του Ραφαήλ Παπαδόπουλου,
Έχουμε μπει για τα καλά μέσα στην νέα εποχή του Τραμπ, νέα οικονομική πραγματικότητα, διαφοροποιημένες τακτικές και προσεγγίσεις στην διεθνή αγορά και κυρίως νέα «διεύθυνση» στον Λευκό Οίκο. Η πολιτική Μπάιντεν έχει ξεπεραστεί και οι φιλελεύθερες βλέψεις των Δημοκρατικών, τεμαχίστηκαν ήδη από την απαρχή της εκλογής του Τραμπ στον «θρόνο» της Αμερικής, και όχι μόνο των ΗΠΑ.
Συνήθως κάνουμε λόγο για τις Πολιτείες και αναφερόμαστε στο κράτος αυτό, το άρχων και κορυφαίο της Δύσης, ως Αμερική, λανθασμένα μεν αλλά μετά από αυτά που θα λεχθούν θα κατανοήσουμε πως όχι μόνο οι ΗΠΑ ελέγχουν τον αμερικανικό κόσμο στην άλλη πλευρά της Γης, αλλά με τις πρόσφατες πολιτικές ιμπεριαλισμού και επικράτησης να επιστρέφουν. Ένας υγιής παρόλα αυτά ιμπεριαλιστικός τύπος πολιτικής κατά πολλούς, κυρίως οπαδούς των Ρεπουμπλικάνων, αυτός ούτως θα είναι εκείνος όστις θα καθορίσει τα επόμενα τουλάχιστον δέκα έτη. Αλλαγή παρόλα αυτά στις προϋπάρχουσες ισορροπίες ο Τραμπ επρόκειτο να φέρει, καθώς οι νέες οικονομικές πολιτικές αυτάρκειας και κλειστών αγορών θα συγκλονίσουν τον κόσμο του ελεύθερου εμπορίου που χτίσθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες. Η κυρίαρχη δύναμη του εμπορίου και της βαριάς βιομηχανίας Κίνα ήλθε η ώρα να δεχτεί γερό πλήγμα από τις δασμολογικές προσφυγές των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα η Ευρώπη περιορίζεται και αυτή με μη δασμολογικούς φραγμούς. Το κράτος που ο Ρεπουμπλικάνος ηγέτης θέλει να χτίσει, ή πιο ορθά να επαναφέρει είναι ένας κόσμος όπου η σημαία των ΗΠΑ θα ανεμίζει ανέμελα, επί ξένων πολιτισμών, πολιτικών, οικονομιών και γενικά μία παντοκρατορία επιβαλλόμενη λόγω της θέσης της επί της Δύσης. Το θέμα είναι ότι η Ε.Ε. δεν μπορεί να σταθεί άπραγη απέναντι στην επερχόμενη ασταθής αγορά και τα μη προβλεπόμενα αποτελέσματα αυτής, που αναμφίβολα θα «γονατίσουν» την Γηραιά Ήπειρο.
Οι δασμοί που επιβάλλονται στα εισαγόμενα προϊόντα εκ της Ευρώπης και της Κίνας είναι μόνο η αρχή, αφού το σχέδιο Τραμπ επεκτείνεται και σε άλλες αγορές προκαλώντας τον «όλεθρο». Οι δασμοί των 25% για τα εισαγόμενα από Μεξικό και Καναδά δημιουργεί την εικόνα μίας εντελώς περίκλειστης οικονομίας, απομονωμένη από τις εμπορικές δράσεις του υπόλοιπου κόσμου, μία χώρα που με πολιτικές προστατευτισμού θέλει να εξυγιάνει την τοπική της οικονομία και να αποφύγει τις αχρείαστες μεταβολές και πληθωρισμούς. Όμως, κάτι τέτοιο που θα μπορούσε να αποτελέσει προνόμιο για τις ΗΠΑ, δεν θα μπορούσε να ισχύσει στις μικρές Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ελλάδα. Μία μικρή χώρα μπροστά στο διεθνές εμπόριο δεν μπορεί παρά να αποδεχθεί την θέση της και φυσικά να απολαύσει την ελεύθερη μετακίνηση αγαθώς που συμβάλει στην οικονομική της ανάπτυξη. Άραγε αυτή η «αποξένωση» της Αμερικανικής οικονομίας να αποδειχθεί ορθή στο τέλος της ημέρας; Το κύριο ερώτημα είναι ποιος θα είναι ο κόσμος που θα διαμορφώσει και εν τέλη θα αντικρίσουμε με το πέρας της Τραμπικής Αμερικής. Και αναφέρω ξανά τον όρο «Αμερική» διότι ο Τραμπ προκαλεί να την κατακτήσει, να την κυριεύσει.
Πως λοιπόν ο λαϊκός ήρωας των ΗΠΑ θα επιβληθεί στο δυτικό ημισφαίριο; Η απάντηση είναι απλή, θα κυριεύσει τους πόρους – ορυκτούς πόρους, θα καταλάβει τη Διώρυγα του Παναμά, θα εκτοπίσει ανταγωνιστικές δυνάμεις όπως το Μεξικό και ο Καναδάς και φυσικά θα αγοράσει την Γροιλανδία. Μεγαλεπήβολα σχέδια, αλλά όχι εντελώς παράλογα. Ένας ανερχόμενος εμπορικός πόλεμος θα μπορούσε να πιέσει κυβερνήσεις και να εξαγοράσει ίσως πολλές από αυτές για να επιτευχθεί ο τελικός στόχος Τραμπ. Αναλύοντας τις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου, παρατηρούμε ότι για την επίτευξη των στόχων του καθοριστικό ρόλο θα παίξει η «Συμφωνία του Αιώνα» όπως πολλοί την αποκαλούν, δηλαδή η εξαγορά της Γροιλανδίας. Αν οι άλλοτε αποικίες της Δανίας προστεθούν στην λίστα των Πολιτειών ως η 51η τότε αναμφίβολα η έδρα ελέγχου των ΗΠΑ θα επεκταθεί στην νέα σφαίρα εμπορίου, τον αφανή αυτό κόσμο που οι θαλάσσιες εμπορικές δίοδοι θέλουν να αναπτύξουν. Για σειρά ετών οι παλαιές οδοί του Σουέζ και της Νοτίου Αφρικής αξιοποιήθηκαν για το εμπόριο, αλλά η νέα τάξη που Κίνα και Ρωσία θέλουν αμφότερες να επιφέρουν ίσως να αξιοποιήσει το νέο δίκτυο εμπορίου που δημιουργείται στις βόρειες θάλασσες τις Σιβηρίας. Αν λοιπόν το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου επιμείνει όπως και οι ειδικοί μάλιστα επισημαίνουν, θα είναι αναπόφευκτη η υπερθέρμανση της Γης και η μετέπειτα μετοίκηση σε άλλοτε παγωμένες περιοχές. Έτσι η Γροιλανδία και η Σιβηρία αποκτούν ξάφνου ενδιαφέρον…
Προς το παρόν οι τακτικές Τραμπ και οι δασμοί που επεβλήθησαν δεν επέφεραν αρνητικά αποτελέσματα στις ΗΠΑ, μας απέδειξαν όμως πόσο εύκολα μπορεί η οικονομία να μετατοπιστεί και να μεταβληθεί. Αν όπως φαίνεται αυτές οι τακτικές εντείνουν ένας πληθωρισμός στις αγορές θα είναι αναπόφευκτος, με κύρια ζημιωμένη την Ευρώπη και την Κίνα. Ταυτόχρονα χώρες που άλλοτε αποτελούσαν αδύναμους παίκτες του εμπορίου τώρα μέλλεται να προστεθούν στον εμπορικό χάρτη που οι αποδυναμωμένες και κραταιές δυνάμεις χρειάζεται να εγκαταλείψουν οσάν ερειπωμένο κτίσμα, με τον Τραμπ να κρίνεται ως νικητής και ως Αυτοκράτωρ του νέου αυτού κόσμου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- powergame, UBS: Πώς οι δασμοί Τραμπ επηρεάζουν το παγκόσμιο εμπόριο,
διαθέσιμο εδώ - xanthinea, Πώς επηρεάζεται η αγορά συναλλάγματος από τις τιμολογιακές αποφάσεις του Τραμπ, διαθέσιμο εδώ
- naftemporiki, Το deal του αιώνα και τα οικονομικά του δεδομένα – Να πώς ο Τραμπ μπορεί να αποκτήσει τη Γροιλανδία, διαθέσιμο εδώ
