Της Μαρίας Κουλούρη,
Όλους τους ανθρώπους τους ακολουθεί μια —τουλάχιστον— ιστορία. Αυτή η ιστορία που καθορίζει τη ζωή και την ψυχοσύνθεσή τους, στιγματίζοντας για πάντα τις αποφάσεις και τις πράξεις τους. Αναμφισβήτητα, μια ανθρώπινη ιστορία συνήθως είναι δαιδαλώδης και περιλαμβάνει κι άλλες μικρότερες, όμως εξίσου σημαίνουσες. Σε κάποιες το άτομο είναι ο θύτης και σε κάποιες άλλες το θύμα.
Η συλλογή διηγημάτων Είμαι… της Φανής Κεχαγιά, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μετρονόμος, είναι ένα έργο που αποτελείται από πολλές σαν τις προαναφερθείσες ιστορίες. Η συγγραφέας του βιβλίου είναι γεννημένη το 1970 στην Κομοτηνή και εργάζεται ως φιλόλογος και επιμελήτρια κειμένων. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική Γραφή του ΠΔM. Στη συγγραφική της σταδιοδρομία περιλαμβάνονται μυθιστορήματα, διηγήματα, παραμύθια, άρθρα και θεατρικά, υπογράφοντας έργα όπως Ήθελα μόνο να με αγαπήσεις (2018), Τα φυγοπούλια (2021) και Ομηρία (2023).
Ας επιστρέψουμε, όμως, στα σχετικά με το βιβλίο. Το Είμαι…, όπως φανερώνει και ο τίτλος του, αφηγείται στο α’ ενικό πρόσωπο. Αφηγείται ιστορίες ανθρώπων που, αν και αποτελούν προϊόντα μυθοπλασίας, θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας και άνθρωποι που γνωρίζουμε και συναντάμε καθημερινά, δίχως να γνωρίζουμε την πραγματικότητα των βιωμάτων τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ο τρόπος αφήγησης είναι τόσο ρεαλιστικός, σχεδόν νατουραλιστικός, προσδίδοντας στις ιστορίες το στοιχείο της «ωμής» πραγματικότητας. Ο κεντρικός άξονας, λοιπόν, όλων των διηγημάτων είναι η πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Από εκεί και έπειτα, μια ευρεία ποικιλομορφία χαρακτήρων, ιστοριών και συναισθημάτων ξεδιπλώνεται μπροστά μας μέσα από την ανάγνωση αυτού του βαθυστόχαστου, θα μπορούσαμε να πούμε, έργου, με τον χαρακτηρισμό αυτό να εδράζεται, όχι στο γεγονός πως το έργο θέτει με άμεσο τρόπο φιλοσοφικά ερωτήματα, τα οποία πολλές φορές κουράζουν τον αναγνώστη, αλλά έχει τη βάση του στο ρητό «παράθυρο στον κόσμο».
Έτσι, μέσα από αυτό το «παράθυρο» αντικρίζουμε και γνωρίζουμε κάθε λογής προσωπικότητες και ζωές. Αναντίρρητα, στην παρούσα βιβλιοπαρουσίαση δεν θα μπορούσαν να παρουσιαστούν και τα 19 εξαιρετικά διηγήματα του Είμαι… Ενδεικτικά, λόγος θα γίνει για μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες του, που φέρει τον τίτλο «Λαθρακουστής». Ο πρωταγωνιστής του διηγήματος ακούει και «υφαρπάζει» φράσεις των περαστικών, των γειτόνων και των συναδέλφων του, οι οποίες εκ πρώτης όψεως μοιάζουν τετριμμένες, όμως για εκείνον έχουν μεγάλη σημασία, καθώς, όπως ο ίδιος εξομολογείται, «Η σιωπή με τρομοκρατούσε. Έχω ανάγκη ν’ ακούω τα τιτιβίσματα των ανθρώπων…». Τώρα θα αναρωτηθείτε, γιατί να έχουν τόση σημασία για κάποιον φευγαλέες φράσεις; Επειδή, μέσα από αυτές τις λαθραίες πληροφορίες, ο ήρωας έπλαθε στο μυαλό του αναμνήσεις και ακούσματα που, αργότερα, δεν θα μπορούσε να αισθανθεί, λόγω προβλημάτων ακοής που θα αντιμετώπιζε.
Νωρίτερα, δεν αναφέρθηκε τυχαία η φράση «παράθυρο στον κόσμο». Πράγματι, το Είμαι… είναι ένα έργο που «μιλά» κατευθείαν στην ψυχή του αναγνώστη, ο οποίος δύναται ακόμα και να ταυτιστεί με κάποιους πρωταγωνιστές. Ο εξομολογητικός χαρακτήρας και οι σύντομες, αλλά παραστατικές, περιγραφές του, καθιστούν το ανάγνωσμα ιδιαίτερα εύληπτο και ενδιαφέρον ικανό να παρασύρει στις σελίδες του τον κάθε αναγνώστη.
