Του Κυριάκου Αθανασιάδη,
Ο Ντέιβιντ Φίντσερ αποτελεί έναν από τους πιο αναγνωρισμένους σκηνοθέτες στο Hollywood, με πάνω από τριάντα χρόνια εμπειρίας στο χώρο του κινηματογράφου και έχοντας σκηνοθετήσει μερικά από τα πιο αναγνωρισμένα ψυχολογικά θρίλερ. Γεννημένος το 1962 στο Ντένβερ και μεγαλωμένος στην Καλιφόρνια από νωρίς αγάπησε την τέχνη του κινηματογράφου. Στα 18 του δούλεψε για πρώτη φορά στην τεράστια αυτή βιομηχανία πιάνοντας δουλειά στην Korty Films δίπλα στον σκηνοθέτη και σεναριογράφο Τζον Κόρτυ. Μετά από αυτό εργάστηκε και στην τεράστια εταιρεία παραγωγής του Τζωρτζ Λούκας, την ILM. Εκεί σκηνοθέτησε και ο ίδιος για πρώτη φορά διαφημίσεις, αλλά και μουσικά βίντεο, ενώ βοήθησε και στην παραγωγή της ταινίας Ο Πόλεμος των Άστρων: Η Επιστροφή των Τζεντάι. Μερικά χρόνια αργότερα, ξεκινάει και ο ίδιος να χτίζει όνομα ως σκηνοθέτης κανονικών ταινιών μεγάλου μήκους.
Στη δεκαετία του ’90, υπάρχουν τρεις αξιομνημόνευτες ταινίες του. Η πρώτη είναι το Alien 3, το τελευταίο σίκουελ μέχρι εκείνη την εποχή στο μεγάλο franchize των ταινιών Alien. Η ταινία κατάφερε να τον φέρει στο προσκήνιο της κινηματογραφικής βιομηχανίας και να ανοίξει νέους δρόμους για τον ίδιο. Η επόμενη μεγάλη του επιτυχία ήταν το ψυχολογικό θρίλερ Seven του 1995. Σε αυτή την ταινία που κόβει την ανάσα, ο Μόργκαν Φρίμαν και ο Μπράντ Πιτ προσπαθούν να εξιχνυάσουν μία σειρά από δολοφονίες ενός κατά συρροή δολοφόνου, ο οποίος βασίζει τα θύματά του στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Η απίστευτη ατμόσφαιρα της ταινίας, καθώς και οι ανατροπές της είναι ο λόγος που μέχρι και σήμερα πολλοί λάτρεις του σινεμά την βλέπουν ακόμα. Βέβαια, η πιο γνωστή και αγαπημένη από τις ταινίες του εκείνης της εποχής είναι το Fight Club. Ο αγαπημένος σε πολλούς Μπρατ Πιτ μαζί με τον Έντουαρτ Νόρτον συμμετέχουν σε άλλο ένα κινηματογραφικό αριστούργημα, του οποίου η υπόθεση και οι ανατροπές στο σενάριο το έχουν κάνει αναπόσπαστο κομμάτι της ποπ κουλτούρας.
Η αρχή της νέας χιλιετίας βρήκε τον γνωστό πλέον σκηνοθέτη με πολλές επιτυχίες, αλλά και με χαμένες ευκαιρίες. Το 2002 είχε την ευκαιρία να σκηνοθετήσει το Πιάσε με αν Μπορείς, αλλά αρνήθηκε διότι ταυτόχρονα σκηνοθετούσε το Δωμάτιο Πανικού. Παρά το γεγονός ότι και οι δύο αυτές ταινίες γνώρισαν αρκετή επιτυχία, το Πιάσε με αν Μπορείς σε σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ είχε σχεδόν τις διπλάσιες εισπράξεις. Ωστόσο, η δεκαετία αυτή συνέχισε με τεράστιες επιτυχίες, όπως την ταινία The Curious Case of Benjamin Button. Για άλλη μια φορά, ο Μπραντ Πιτ συνεργάζεται με τον Φίντσερ και δημιουργείται μία ταινία που όχι μόνο κερδίζει τους θεατές και τους κριτικούς, αλλά γεμίζει και τα ταμεία της παραγωγής και φέρνει βραβεία Όσκαρ και Μπάφτα. Ακόμα μία από τις επιτυχίες, εκείνης της δεκαετίας, είναι Social Network, μία ταινία που συνοψίζει και παρουσιάζει την ιστορία της δημιουργίας του Facebook από τον Μαρκ Ζάκενμπερκ. Η ταινία μνημονεύεται για τις απίστευτες ερμηνείες από ηθοποιούς μεγάλου βελινεκούς σαν τον Τζέσι Άιζενμπεργκ, που ενσαρκώνει τον Μαρκ Ζάκερμπερκ και ήταν υποψήφιος για Όσκαρ, καθώς και για την εισπρακτική της επιτυχία.
Μεταξύ του 2011 και του 2020 παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαίτερα δραστήριος σκηνοθέτησε και άλλα αριστουργηματικά θρίλερ. Ένα από αυτά ήταν το Gone Girl. Μία ιστορία εξαφάνισης την οποία καλείται να επιλύσει ο πρωταγωνιστής για να αποδείξει την αθωότητά του. Για ακόμη μια φορά, ο Ντέιβιντ Φίντσερ συνδυάζει την αγωνία και το μυστήριο σε μία ταινία που ο θεατής προσπαθεί να λύσει το έγκλημα μαζί με τον πρωταγωνιστή. Στο ίδιο μοτίβο είναι και η άλλη ταινία που είχε βγει 3 χρόνια νωρίτερα, το 2011, Το Κορίτσι με το Τατουάζ. Ένα θρίλερ μυστηρίου στο οποίο ο πρωταγωνιστής καλείται να εξιχνιάσει μια εξαφάνιση σαράντα ετών. Η πιο πρόσφατη δουλειά του μεγάλου αυτού σκηνοθέτη είναι το The Killer του 2023. Μία ταινία νουάρ που παρακολουθεί ένα μοναχικό επαγγελματία δολοφόνο να χάνει σιγά σιγά τα λογικά του σε έναν κόσμο χωρίς ηθικούς φραγμούς και αξίες.
Εν κατακλείδι, ο Ντέιβιντ Φίντσερ είναι ένας άνθρωπος που από μικρός αγάπησε τον κινηματογράφο και χάρη στις ικανότητές του μπόρεσε να δημιουργήσει ταινίες με μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, οι οποίες καθηλώνουν τον θεατή και τον κάνουν να προσπαθεί βρει απαντήσεις και να προσέχει κάθε καρέ και λεπτομέρεια του σεναρίου. Είναι ο λόγος για τον οποίο οι λάτρεις του κινηματογράφου επιθυμούν να βλέπουν τις ταινίες αυτού του ανθρώπου ξανά και ξανά, αφού κάθε επανάληψη προσφέρει και μια νέα παρατήρηση, την οποία δεν είχε προσέξει ο θεατής στην αρχή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
