Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Ο πολυδιαφημισμένος ανασχηματισμός Μητσοτάκη, εξήντλησε, τελικά, την επικοινωνιακή του δυναμική, μόλις σε 33 ώρες. Αυτό ήταν το χρονικό διάστημα που απαιτήθηκε για να υπάρξει η πρώτη απώλεια μέλους του νέου κυβερνητικού σχήματος, αλλά και να προκύψουν σοβαρά ζητήματα για τουλάχιστον άλλα δύο. Το αυτογκόλ ήρθε από τα αποδυτήρια και τα περιθώρια ανατροπής στενεύουν…
Ο Αρίστος Δοξιάδης παραιτήθηκε από τη θέση του υφυπουργού Έρευνας και Καινοτομίας, επισήμως για λόγους ευθιξίας. Η πραγματικότητα είναι πως, κατόπιν της αποκάλυψης για την εμπλοκή του σ’ εταιρία που τιμωρήθηκε με βαρύ πρόστιμο από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, δε μπορούσε να διατηρήσει το χαρτοφυλάκιό του, καθότι θ’ αποτελούσε τον πιο εύκολο στόχο της αντιπολίτευσης. Στην περίπτωσή του έγιναν όλα λάθος, με την πρωθυπουργική – κυβερνητική αλαζονεία να είναι υπεύθυνη για το Βατερλώ.
Ο Πρωθυπουργός αντιμετώπισε τον ανασχηματισμό με όρους επικοινωνιακούς και παράλληλα, με όρους διαχείρισης εσωκομματικών ισορροπιών. Επέλεξε τον Δοξιάδη διότι, επικοινωνιακά εξυπηρετούσε το αφήγημα σχετικά με την «αριστεία» και σαν αντίβαρο στις δεξιές παρεκκλίσεις που κάνει τους τελευταίους μήνες, μετά την πύρρειο νίκη των τελευταίων ευρωεκλογών. Ακόμη, ο Δοξιάδης καίτοι δεν ανήκει στη Ν.Δ., είναι μέλος του ευρύτερου κύκλου Μητσοτάκη και η υπουργοποίησή του λειτούργησε και ως επιβράβευση για τον «ταλιμπανισμό» στον οποίο επιδίδετο δημοσίως, φτάνοντας ακόμη και σε ακρότητες, ειδικά στο ζήτημα της τραγωδίας των Τεμπών. Υπό αυτό το πρίσμα, προφανώς το επιτελείο του Μαξίμου δε θεώρησε σκόπιμο να διερευνήσει ενδελεχώς το παρελθόν Δοξιάδη, ώστε να εντοπίσει τυχόν πτυχές του που θα μπορούσαν να εκθέσουν τον πρωθυπουργό για την επιλογή της κυβερνητικής του αξιοποίησης.
Ακόμη κι αν κάποιοι γνώριζαν την εμπλοκή του σε μια εταιρία, που αφού παραβίασε το πλαίσιο του ανταγωνισμού, εν συνεχεία πτώχευσε και πλέον εμφανίζεται στους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, τη θεώρησαν ασήμαντη ή δεν πίστεψαν καν ότι θ’ αποκαλυπτόταν. Σε κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται ότι οι επιφορτισμένοι με την αποστολή να προστατεύουν τον αρχηγό τους, προλαμβάνοντας τέτοιου είδους καταστάσεις, είναι ανεπαρκέστατοι είτε εξαιτίας γενικότερης διαχειριστικής ανικανότητας κι έλλειψης ευθυκρισίας είτε διότι έχουν προσβληθεί από τον ιό της αλαζονείας σε βαθμό που πλέον έχει αλλοιωθεί η επαφή τους με την πολιτική πραγματικότητα.
Υπάρχει, όμως, και μια ακόμη ενδιαφέρουσα πτυχή της περίπτωσης Δοξιάδη και αφορά τον τρόπο με τον οποίο ο πρώην πλέον υφυπουργός αντιμετώπισε τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Σύμφωνα, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ουδέποτε ενημέρωσε τους αρμοδίους στο Μέγαρο Μαξίμου, αναφορικά με τη συγκεκριμένη υπόθεση. Δύσκολο να το πιστέψει κάποιος, καθότι ειδικά, οι Γιώργος Γεραπετρίτης και Γιώργος Μυλωνάκης είχαν στενή επαγγελματική εμπλοκή με την Επιτροπή Ανταγωνισμού, τότε ο πρώτος μάλιστα, και με τη συγκεκριμένη υπόθεση ως δικηγόρος της Επιτροπής. Αν, όμως, όντως ισχύει και χωρίς φυσικά ν’ αμνηστεύονται των ευθυνών τους οι επιτελείς του Πρωθυπουργού, έχουμε μια συμπεριφορά η οποία μπορεί να έχει τα εξής δύο ελατήρια: Είτε της υστεροβουλίας είτε της αφέλειας.
Στην πρώτη περίπτωση, ο Δοξιάδης σκοπίμως απέκρυψε την εμπλοκή του στην υπόθεση της εταιρίας «ΑΠΟΛΛΩΝ», επενδύοντας στην εκδοχή ότι δε θα γινόταν αυτή γνωστή, ή έστω, ότι δε θα έπαιρνε διαστάσεις. Στη δεύτερη, δε θεώρησε ότι η συγκεκριμένη πτυχή της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας ήταν άξια αναφοράς, υποτιμώντας τον πολιτικό της αντίκτυπο. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι μετά τη θύελλα που ξέσπασε, φυγομάχησε, επιδιδόμενος εις άτακτον υποχώρησιν, αφήνοντας βεβαίως στο πεδίο της μάχης απομεινάρια αλαζονείας. Πράγματι, το εγχώριο (και όχι μόνο) πολιτικό σύστημα είναι έμπλεο τοξικότητας και σίγουρα τα χτυπήματα δεν ανταλλάσσονται μόνο πάνω από τη ζώνη. Είναι, δε, σαφώς δυσκολότερο για ένα άτομο με μηδενική εμπειρία στην πραγματική αρένα της πολιτικής, ν’ αντέξει, αν μη τι άλλο συναισθηματικά, όταν βρεθεί ξαφνικά εν τω μέσω αυτής. Πλην, όμως, ο Αρίστος Δοξιάδης όφειλε να γνωρίζει τις κρατούσες συνθήκες, όταν αποφάσισε να αποδεχθεί τη θέση του υφυπουργού.
Δε δικαιούταν να περιμένει κάτι διαφορετικό, δεδομένου ότι ναι μεν δεν είχε χρηματίσει στο παρελθόν σε κάποια θέση της εκτελεστικής ή νομοθετικής εξουσίας, υπήρξε όμως, πολύ κοντά τόσο σε αυτές όσο και σε πολλές άλλες εξουσίες, όπως η οικονομική και η ακαδημαϊκή. Υπήρξε εξέχον μέλος του όλου συστήματος εντός του οποίου διαμορφώθηκε και λειτουργεί η πολιτική ζωή της χώρας. Ο ίδιος, δε, συνέβαλε με τον τρόπο του στη διαμόρφωση της ποιότητάς της με τον τρόπο που τοποθετούταν δημοσίως και τις γενικότερες πολιτικές του επιλογές. Η ανακοίνωση της παραίτησής του, προδίδει συμπλέγματα ανωτερότητας έναντι των λοιπών δρώντων στην πολιτική σκηνή. Σαν να λέει «Τολμήσατε να μου επιτεθείτε; Φεύγω κι εσείς θα χάσετε!».
Ένας άνθρωπος που πιστεύει ουσιαστικά στην αξία του και στην αποστολή που αναλαμβάνει, θα πέσει ηρωικά μαχόμενος. Θα εξηγήσει, εν προκειμένω, δυναμικά γιατί θεωρεί ότι ο ίδιος δεν είναι υπόλογος για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Θα απαιτήσει, σε τελική ανάλυση, να τον στηρίξουν οι συνοδοιπόροι και ο αρχηγός του. Κι αν δει ότι όντως, δε μπορεί να επικρατήσει, θα φροντίσει να ηττηθεί αξιοπρεπώς. Όχι σαν κακομαθημένο παιδί που έχει μάθει να λειτουργεί μόνον είτε σε ασφαλή περιβάλλοντα είτε από την απόσταση του διαδικτύου. Ακόμη και η αναφορά του ότι ο Πρωθυπουργός δεν είχε επιλογή να μη δεχτεί την παραίτησή του, στάζει πίκα, σαν αυτόν τον τύπο που σε κάθε τσακωμό θέλει να έχει την τελευταία λέξη. Η, δε, ενημέρωση ότι απενεργοποιεί τον λογαριασμό του στο Facebook, μη και οι διαδικτυακοί του φίλοι θεωρήσουν ότι τους μπλόκαρε, κινείται στη σφαίρα της γραφικότητας. Τα χαρακτηριστικά αυτά, της συμπεριφοράς του Δοξιάδη είναι, άλλωστε, παρόντα σε πλείστους όσους εκπροσώπους της δήθεν πεφωτισμένης, δήθεν προοδευτικής, δήθεν αστικής τάξης της χώρας…
Ο Δοξιάδης έφυγε, αλλά τα προβλήματα μένουν για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς αμφιλεγόμενες (sic) περιπτώσεις του νέου κυβερνητικού σχήματος ξεφυτρώνουν διαρκώς: Ο νέος υφυπουργός Ενέργειας, Νίκος Τσάφος αποκαλούσε τα Κατεχόμενα, «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Ο νέος υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Λοβέρδος, είχε ταχθεί δημοσίως υπέρ της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με την Τουρκία. Μένει να φανεί αν ο Μητσοτάκης έχει εισέλθει στη ζώνη αυτήν που για έναν πρωθυπουργό, κατά το κοινώς λεγόμενον, «δεν βγαίνει τίποτα»…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Παραιτήθηκε ο Αρίστος Δοξιάδης από υφυπουργός Ανάπτυξης- Οι επιθέσεις που δέχθηκε και τον οδήγησαν στην απόφαση αυτή, thetoc.gr, διαθέσιμο εδώ
- Μισόλογα και δικαιολογίες για να πείσουν ότι… δεν ήξεραν τι εστί Δοξιάδης – Έκθετη η κυβέρνηση (Video), documentonews.gr, διαθέσιμο εδώ
