Του Ανδρέα Βλάχου,
Ο Κορεάτης δημιουργός, Bong Joon-ho, παρέδωσε την πρώτη του ταινία μετά το βραβευμένο με Όσκαρ Parasite πριν από έξι χρόνια, και πρόκειται για μια σπουδαία, μεγάλη, ελαφρώς «μαλακή» φαντασία επιστημονικής φαντασίας. Διασκευασμένη από τον Bong από το μυθιστόρημα Mickey7 του Edward Ashton, πρωταγωνιστεί ο Robert Pattinson ως ένας βιοκλώνος κατώτερος εργάτης του μέλλοντος που καταδικάζεται σε αιώνια ζωή ή αιώνιο θάνατο, καθώς σκοτώνεται επανειλημμένα στην υπηρεσία μιας εταιρείας εξερεύνησης του διαστήματος κάνοντας θανάσιμα επικίνδυνες δουλειές και στη συνέχεια μετενσαρκώνεται.
Πρόκειται για μια ευρεία φουτουριστική σάτιρα πάνω στο θέμα των τεχνολογικών αδελφών τύπου Elon Musk που λένε ότι η γκρίνια για το περιβάλλον είναι για τους λιβανέζους, επειδή όλοι μας θα εκτοξευτούμε για το διάστημα πολύ σύντομα, όπου κάπου πρέπει να υπάρχουν βιώσιμοι πλανήτες και οι όποιοι σημερινοί εξωγήινοι κάτοικοι είναι αναλώσιμοι — όπως άλλωστε και οι εργαζόμενοι άνθρωποι που μας πηγαίνουν στους νέους κόσμους.
Το Mickey 17 είναι κάτι στο στυλ του Snowpiercer (2013) ή του Okja (2017), και τα αντανακλαστικά του Bong στο “creature feature” είναι ένα εξωφρενικό στυλ που έχει γίνει αντικείμενο απόλαυσης στο παρελθόν. Το Mickey 17 είναι οπτικά εντυπωσιακό, με μερικές πολύ αιχμηρές, αγωνιώδεις στιγμές παθήματος και τρόμου — ίσως αναπόφευκτα, αυτές έρχονται στην πρώτη πράξη, όταν εγκαθιδρύεται η παράξενα σοκαριστική υπόθεση και πριν η ιστορία αλέσει πιο συμπαθητικά σε ταχύτητα. Όμως, με διάρκεια δύο ωρών και 17 λεπτών, πρόκειται για μια «σακουλιάρικη» και ενίοτε… χαλαρή ταινία, της οποίας οι αφηγηματικοί τένοντες είναι μερικές φορές λίγο χαλαροί, οι παντοειδείς κακοποιοί ρόλοι του Mark Ruffalo και της Toni Collette την κάνουν μερικές φορές να μοιάζει —όχι δυσάρεστα μάλιστα— με παιδικό τηλεοπτικό αφιέρωμα.
Ο Pattinson υποδύεται τον Mickey Barnes, έναν άτυχο αποτυχημένο που χρωστάει χρήματα σε τρομακτικούς τοκογλύφους, μαζί με τον εξίσου ρακένδυτο συνέταιρό του Timo (Steven Yeun). Για να γλιτώσουν από αυτούς τους μπράβους, ο Mickey και ο Timo υπογράφουν για μια επικίνδυνη διαπλανητική αποστολή, την οποία διευθύνει ένας ανατριχιαστικός λαϊκιστής-πλουτοκράτης με γυαλιστερά δόντια και ατημέλητα μαλλιά: Ο Kenneth Marshall (Ruffalo) και η σύζυγός του Ylfa (Collette)· η παρουσία των οποίων μας θυμίζει το προφανές ενδιαφέρον του Bong για τον Roald Dahl.
Εκτοξεύονται στο διάστημα, όπου ο φτωχός, αφελής Mickey συμφωνεί να γίνει «αναλώσιμος»: πρέπει να κάνει όλες τις αυτοκτονικά επικίνδυνες δουλειές, επειδή όταν πεθάνει, το σώμα του απλά απορρίπτεται και έναν νέο βίο, εκτυπώνεται με όλες τις αναμνήσεις και την προσωπικότητά του, κάτι που ο Mickey αποδέχεται με στωική ταπεινότητα. Η κρίση έρχεται όταν το σκάφος πλησιάζει έναν πλανήτη που μοιάζει με πιθανότατο πλανήτη, του οποίου οι κάτοικοι «creeper», που μοιάζουν με γιγαντιαία δονκιχωτά έντομα, πρέπει να εξολοθρευτούν, ο ίδιος ο Mickey, στη 17η ενσάρκωσή του, ερωτεύεται τη συνάδελφο του πληρώματος Nasha (Naomi Ackie), αλλά τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο Mickey αποτυγχάνει να πεθάνει όπως αναμενόταν και πρέπει να ζήσει μαζί με μια νέα εκδοχή, τον Mickey 18, ένα «αντίγραφο» που είναι τόσο αδίστακτος και βίαιος όσο ο Mickey 17 είναι ευγενικός και ευγενικός.
Είναι μια παράξενη ιστορία με τον τρόπο της, σαν ένα sci-fi τρόμου στο οποίο έχει αφαιρεθεί όλος ο τρόμος, καθώς και όλος ο κυνισμός και η απαισιοδοξία. Παρ’ όλη την παράξενη βία και την αηδιαστική επίδειξη, το Mickey 17 έχει ένα είδος αισιοδοξίας που λειτουργεί ενάντια στο φόβο, και μπορούμε να νιώσουμε την τελική άφιξη του ευτυχισμένου τέλους —αν και με αυτή τη διάρκεια, είναι πολύ μακριά. Υπάρχει, πάντως, μια περίεργη στιγμή όταν ένα από τα ανατριχιαστικά πλάσματα εμφανίζεται να ρουφάει το πρόσωπο ενός μέλους του πληρώματος —ο οπτικός απόηχος του Alien του Ridley Scott θυμίζει κάτι πιο λιτό, κακό και σκοτεινό.
Ίσως το πιο ενδιαφέρον μέρος της ταινίας είναι κάτι στο οποίο ο Bong αφιερώνει το λιγότερο χρόνο: το γεγονός ότι ο Mickey γνωρίζει κάτι που η υπόλοιπη ανθρωπότητα αγνοεί. Το πλήρωμα τον ρωτάει συνεχώς: Πώς είναι να πεθαίνεις; Είναι ένα συναίσθημα, μια εμπειρία; Το θυμάσαι μετά; Του έχει συμβεί 16 φορές. Σίγουρα ξέρει την απάντηση σε αυτό μέχρι τώρα; Ή μήπως ο αιώνια ζωντανός, αιώνια ετοιμοθάνατος Mickey είναι τόσο άσχετος με το θέμα όσο όλοι οι άλλοι;
Το κοκκαλιάρικο βλέμμα του Pattinson δίνει κάτι το μυστηριώδες στον ρόλο, αλλά τα προηγούμενα χρόνια ο Bong θα μπορούσε κάλλιστα να έχει επιλέξει τον Tom Hanks και να τον ενθαρρύνει να μπει σε κατάσταση Forrest Gump. Είναι απόκοσμο, τρομακτικό και ταυτόχρονα απροσδόκητα καλοκάγαθο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Mickey 17, imdb.com, διαθέσιμο εδώ
