Της Ελένης Καραγιάννη,
Πριν από λίγες ημέρες, στις 10 Μαρτίου, η Καίτη Κωνσταντίνου —η γνωστή σε όλους μας «Σωσώ» από τα Εγκλήματα— έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 61 ετών. Η Κωνσταντίνου πάλευε με τον καρκίνο, ήσυχα, μακριά από τη δημοσιότητα και ο θάνατος της σκόρπισε αναπάντεχο θρήνο σ’ όλους. Εκείνη τη μέρα, βλέποντας τις ειδήσεις, μαθαίνοντας τα νέα, θυμάμαι ότι σκέφτηκα «Να δες, πόσο μπορεί να υποφέρει κάποιος, στα κρυφά».
Πολύ συνοπτικά, καθώς η εστίαση οφείλει να γίνει στην ανεξίτηλη καλλιτεχνική πορεία της, να αναφέρουμε πως η Καίτη Κωνσταντίνου γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Αχαΐας το 1963 και μεγάλωσε εκεί με τη μητέρα, την αδελφή και τον πατέρα, τον οποίο έχασε μόλις 8 χρόνια μετά τη γέννησή της. Δε γνωρίζουμε ιδιαίτερες «βαθύτερες» πληροφορίες για τη ζωή και την ανατροφή της, συγκινητικές ιστορίες και δακρύβρεχτα σχόλια για τον απόντα πατέρα. Η Καίτη Κωνσταντίνου αποτελούσε μία γυναίκα κλειστή, απόμακρη αλλά όχι απομονωμένη, απόμακρη από τη δημοσιότητα, από τους δημοσιογράφους και τα ενοχλητικά φώτα. Γνωρίζουμε, ωστόσο, πως το 1986 βρέθηκε να ολοκληρώνει τις σπουδές της στη Σχολή Θεάτρου «Κάρολος Κουν», στην οποία ξεκίνησε και η βαθιά φιλία της με άλλες δύο σπουδαίες ηθοποιούς της χώρας, τη Μαρία Καβογιάννη και την Υρώ Μανέ. Αυτά τα δύο ονόματα μαζί με πολλά άλλα γνωστών ηθοποιών, όπως ο Κώστας Κόκλας, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο Χάρης Ρώμας, η Βίκυ Σταυροπούλου κ.ά., πλαισίωσαν με τις μαυροφορεμένες φιγούρες τους ολόκληρο τον ελληνικό καλλιτεχνικό κόσμο κατά τη διάρκεια της κηδείας της Κ. Κωνσταντίνου, που τελέστηκε στο Αίγιο στις 12 Μαρτίου.
Η Καίτη Κωνσταντίνου καθιερώθηκε ως μία από τις πιο αγαπημένες ελληνίδες ηθοποιούς μέσω της Σωσώς στην τηλεοπτική σειρά «Εγκλήματα» (1998-2000). Η Σωσώ Παπαδήμα αποτέλεσε, ίσως, την πιο εμβληματική «κακιά» ολόκληρης της ελληνικής τηλεόρασης. Ήταν ένα πρόσωπο που χαρακτηριζόταν από μία παγιωμένη κυνικότητα, μία γυναίκα πολύ σκληρή, πολύ απότομη, «ρεαλίστρια» για κάποιους, απαισιόδοξη για κάποιους άλλους, χωρίς ίχνος ελπίδας να καταγράφεται στην ύπαρξη της. Η Σωσώ, ουσιαστικά, ήταν μία απατημένη σύζυγος, η οποία προσπαθούσε μανιωδώς να εκδικηθεί, να «βγάλει από τη μέση» τον άντρα της Αλέκο (Κώστας Κόκλας), ο οποίος διατηρούσε παράλληλη σχέση με την Φλώρα (Υρώ Μανέ).
Ένας φαινομενικά απλός ρόλος σε μία φαινομενικά συνηθισμένη συνθήκη κατάφερε να κερδίσει όλες τις εντυπώσεις, να μιλήσει σε πολλές καρδιές, να προσεγγίσει στα βάθη τις έννοιες, όπως η αγάπη, ο έρωτας, η απιστία και το πλήγωμα, να δώσει την ακριβή υφή της πορείας που μπορεί να διαγραφεί αν εστιάσεις στην εκδίκηση. Ο ρόλος της Σωσώς μίλησε στην καρδιά κάθε γυναίκας που, τότε, ακόμα στην Ελλάδα δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη η σκληρή και κυνική στάση των γυναικών, τουλάχιστον στην τηλεόραση. Η Σωσώ με τα μαύρα της ρούχα, με τα ξανθά κοντά μαλλιά της, με τα πούρα της και το αλκοόλ της, μας δίδαξε πως να είμαστε ανεξάρτητες μέσα στην πολύ πονεμένη ιστορία μας, να είμαστε Γυναίκες, να είμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που μπορεί να αντέξει ο περίγυρος μας ή αυτό που μας υποδηλώνει να γίνουμε. Ταυτόχρονα, όμως, μας πετούσε το μπαλάκι να αναρωτηθούμε για τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής σε σχέση με την αγάπη και την προδοσία, σε σχέση με την εκδίκηση. Η σειρά σε έβαζε στο επίκεντρο της μετατροπής του πόνου σε κυνικότητα, σου έδινε σαφείς οδηγίες για το πώς μπορείς να «παγώσεις» ως άνθρωπος, να σταματήσεις να αγαπάς —ή, καλύτερα, να εύχεσαι να είχες σταματήσει—, να εκδικείσαι, να απομακρύνεσαι, να μην ελπίζεις.
Το πρόσωπο της Σωσώς δεν ήταν, απλώς, μια «γυναίκα», που ήθελε να εκδικηθεί τον άντρα που την απάτησε. Ήταν η επιτομή του ανεξίτηλου σημαδιού που αφήνει η προδοσία κάποιου, όταν αγαπάς. Και γι΄ αυτό, άγγιξε τόσες ψυχές και θα συνεχίσει να αγγίζει, ενδεχομένως, για πάντα. Γιατί ποτέ δεν θα πάψουμε να αγαπάμε και να πληγωνόμαστε, να ευχόμαστε να μην είχαμε ελπίσει και να απομονώμαστε από τον πόνο. Και θα είναι ωραία να έχουμε πλάι μας τη Σωσώ, τότε.
Η επιρροή που άσκησε η Καίτη Κωνσταντίνου στον καλλιτεχνικό κόσμο δε σταμάτησε, φυσικά, στα «Εγκλήματα». Ήταν μία ηθοποιός που συμμετείχε σε ιδιαίτερες θεατρικές παραστάσεις, στον κινηματογράφο και στη τηλεόραση. Σημαντικές της επαγγελματικές επιτυχίες ήταν και η συμμετοχή της στο «Δεληγιάννειον Παρθεναγωγείον», στην «Τούρτα της μαμάς», στην κινηματογραφική επιτυχία «Το κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο» και πολλές άλλες ακόμα.
Η συμβολή της ήταν αξέχαστη σε ό,τι συμμετείχε, θα ήταν άδικο να χειροκροτήσουμε και να ευχαριστήσουμε μόνο την Σωσώ. Αλλά αξίζει να τις ευχαριστήσουμε ξεχωριστά.
Ευχαριστούμε Σωσώ. Ευχαριστούμε Καίτη.
Αντίο Καίτη. Τα ξαναλέμε Σωσώ.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Καίτη Κωνσταντίνου (1963-2025): Η «κακιά» της ελληνικής τηλεόρασης που αγαπήθηκε πολύ, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
- Όταν η Καίτη Κωνσταντίνου μίλησε για τη ζωή, τον θάνατο και τον έρωτα -Η αφοπλιστική ειλικρίνεια της «Σωσώς», bovary.gr, διαθέσιμο εδώ
