Της Μαριάνθης Κοκοράκη,
Στις 11 Μαρτίου 2011, οι δείκτες του ρολογιού «πάγωσαν» στην Ιαπωνία. Η χώρα έζησε έναν από τους μεγαλύτερους σεισμούς, που έχει δει ποτέ η ανθρωπότητα. Ο σεισμός των 9 ρίχτερ, είχε ως επίκεντρο, την περιοχή που βρίσκεται 70 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των ακτών της Ιαπωνίας. Η ένταση του σεισμού αυτού, δημιούργησε ένα τσουνάμι, με κύματα τεραστίων διαστάσεων, ύψους 40,5 μέτρων, «σαρώνοντας» τα πάντα στο πέρασμά τους. Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 16.000, οι άνθρωποι που τραυματίστηκαν τους 6.000 και αυτοί που συνεχίζουν έως και σήμερα να αγνοούνται, τους 3.500. Άπειρες ήταν οι υλικές ζημιές που προκλήθηκαν τόσο στο οδικό δίκτυο, όσο και στα λιμάνια, τους σιδηροδρόμους και στο δίκτυο ύδρευσης, λόγω της κατάρρευσης πολλών φραγμάτων. Περίπου 5 εκατομμύρια σπίτια έμειναν χωρίς ρεύμα και σχεδόν 2 εκατομμύρια χωρίς νερό.
Μακάρι, οι καταστροφές που προκάλεσε ο σεισμός, να έμεναν ως έχει. Παρόλα αυτά, το πραγματικό μέγεθος της καταστροφής, δεν είχε γίνει ακόμη αισθητό. Εξαιτίας του σεισμού των 9 ρίχτερ, προκλήθηκε η διακοπή της ηλεκτροδότησης και έτσι σταμάτησε να λειτουργεί το σύστημα ψύξης των αντιδραστήρων, όπως και του νερού στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα. Ακόμη, πρέπει να προστεθεί το γεγονός, ότι στη συνέχεια, το εργοστάσιο επλήγησε «θανάσιμα» και από το τσουνάμι. Οι συνέπειες του σεισμού αυτού, προκάλεσαν πανικό και προβλήματα μεγάλων διαστάσεων σε παγκόσμια κλίμακα. Η Ιαπωνία ακόμα και σήμερα, 14 χρόνια αργότερα, ζει υπό το βάρος των επιπτώσεων κάθε είδους, όπως είναι οι επιπτώσεις οικονομικής φύσεως, εξαιτίας αυτού του σεισμού.
Το εργοστάσιο της Φουκουσίμα, πράγματι «πάλευε» με το χρόνο, την τραγική εκείνη ημέρα του σεισμού. Πρώτα τα προβλήματα που προέκυψαν από τον σεισμό και έπειτα το τσουνάμι που «ήρθε και έδεσε». Τα κύματα πλημμύρισαν το εργοστάσιο, που είχε ως αποτέλεσμα να προκαλέσει ζημιές σε μεγάλη κλίμακα. Σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε η εταιρεία Tepco, δηλαδή η εταιρεία που διοικούσε το πυρηνικό εργοστάσιο, η πλημμύρα, η οποία προκλήθηκε από το τσουνάμι, προκάλεσε τήξη στους τρεις από τους έξι πυρηνικούς αντιδραστήρες. Με άλλα λόγια, το εσωτερικό των αντιδραστήρων έφτασε στην θερμοκρασία των 2.800 βαθμών Κελσίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να λιώσει το καύσιμο και να συγκεντρωθεί στο δοχείο πίεσης, κάτι το οποίο προκάλεσε ανεπανόρθωτες ρωγμές. Η συνέπεια αυτού, ήταν να απελευθερωθεί μια σημαντική ποσότητα ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα και έπειτα στο νερό. Μετά την έκρηξη του αντιδραστήρα 1, το καλά εκπαιδευμένο προσωπικό του πυρηνικού εργοστασίου, προσπάθησε να σώσει τουλάχιστον τους υπόλοιπους δύο αντιδραστήρες, που λειτουργούσαν εκείνο το διάστημα. Οι υπόλοιποι τρεις αντιδραστήρες είχαν τεθεί σε κατάσταση συντήρησης και ήταν εκτός λειτουργίας. Προσπάθησαν να προσθέσουν θαλασσινό νερό, ώστε να επιβραδύνουν τουλάχιστον την καταστροφή. Αλλά η προσπάθεια ήταν μάταιη.
Έκρηξη προκλήθηκε και στους άλλους δύο αντιδραστήρες, στον αντιδραστήρα 2 και 3. Η περιοχή γύρω από το εργοστάσιο εγκαταλείφθηκε εσπευσμένα. Σε μία ακτίνα πάνω από 1.650 τετραγωνικά χιλιομέτρα, που άνηκε στο νομό της Φουκουσίμα, απαγορεύτηκε αυστηρώς η πρόσβαση, για αρκετό καιρό μετά από το πυρηνικό ατύχημα. Πρόκειται για ένα ποσό που ανέρχεται περίπου στο 12% της έκτασης του νομού! Βέβαια, πρέπει να αναφερθεί το γεγονός πως έκτοτε, έχουν πραγματοποιηθεί εργασίες μεγάλου βεληνεκούς, προσπαθώντας να μειώσουν το ποσοστό των μη κατοικήσιμων εκτάσεων. Μέχρι στιγμής το νούμερο 12% έχει μειωθεί κατά πολύ και πλέον ξεπερνάει μόλις, το ποσοστό του 2%.
Μέχρι τις μέρες μας, πολλές δίκες έχουν πραγματοποιηθεί προκειμένου να αποδωθούν ευθύνες για το τραγικό αυτό συμβάν. Έκτοτε, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας, προχώρησε στην αθώωση τριών ατόμων που ήταν εξέχοντα μέλη της Tepco. Παρόλα αυτά, η εταιρεία έως και το έτος 2024, είχε ως κύριο μέλημα να ελαχιστοποιήσει, αλλά και να απομονώσει τη ραδιενέργεια που είναι ακόμα φανερά υπαρκτή στο περιβάλλον της περιοχής αυτής. Με αυτόν τον τρόπο, «αποσυναρμολογεί» το εργοστάσιο, απομακρύνοντας τα ραδιενεργά υλικά και προχωρώντας σε επεξεργασία των μολυσμένων υδάτων, τα οποία είχαν συσσωρευτεί στο χώρο του πυρηνικού σταθμού και προέρχονταν από την βροχή, τα υπόγεια ύδατα, καθώς και από τη ψύξη των αντιδραστήρων.
Οι εργασίες, που διενεργούνται για την απολύμανση και την «αποσυναρμολόγηση» του εργοστασίου της Φουκουσίμα, θα χρειαστούν αν όχι χρόνια, σίγουρα δεκαετίες ολόκληρες. Πρόκειται για μια περιβαλλοντική καταστροφή, «γραμμένη με ανεξίτηλο μελάνι», στις σελίδες της ιστορίας. Μια καταστροφή, που δικαίως, μπορεί να λάβει το όνομα της χειρότερης πυρηνικής καταστροφής, εν καιρώ ειρήνης, μετά φυσικά από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, στην Ουκρανία, το 1986.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Ιαπωνία: Δώδεκα χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίκα, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
- Ιαπωνία: Η τριπλή καταστροφή της Φουκουσίμα, δώδεκα χρόνια μετά, διαθέσιμο εδώ
- Οι φονικότεροι σεισμοί του 21ου αιώνα: Χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια άστεγοι, τσουνάμι και καταστροφή, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
- Τι ακριβώς συνέβη στην Φουκουσίμα;, pemtousia.gr, διαθέσιμο εδώ
