Της Μαρίας Ραβάνη,
Η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών κατακλύζεται από ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη συζήτηση που έχει αναθερμανθεί σχετικά με το έγκλημα που συνέβη στα Τέμπη 2 χρόνια πριν με αφορμή και την πρόσφατη επέτειο του δυστυχήματος. Και μπορεί αρκετοί να θεωρούν – ή να θέλουν να αντιμετωπιστεί – το ζήτημα αυτό ως δευτερευούσης σημασίας, ωστόσο η μαζική κινητοποίηση της κοινωνίας και τα ηχηρά μηνύματα που έχει στείλει η ελληνική κοινότητα από άκρη σ’ άκρη της υφηλίου, έχουν πλέον κάνει ξεκάθαρο ότι το ζήτημα αυτό δεν πρόκειται να κοπάσει.
Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος, μετά από πάρα πολλά χρόνια ξαναβγήκε στους δρόμους για να ζητήσουν την άμεση κινητοποίηση της δικαιοσύνης και την απόδοση ευθυνών σε όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, πολιτικά και μη. Το μεγαλειώδες ποτάμι ανθρώπων που σχηματίστηκε, δημιούργησε έντονα συναισθήματα σε όλους όσους παρακολουθούσαν τις εξελίξεις των συλλαλητηρίων. Ωστόσο, οι λεγόμενοι «γνωστοί-άγνωστοι» πάλι επιτέλεσαν τον σκοπό τους, δημιουργώντας μια ρήξη στο σύνολο των διαδηλωτών που είχε σχηματιστεί. Κάτι που προφανώς τράβηξε την προσοχή των μέσων και χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα για το ποιόν των ατόμων που συγκεντρώθηκαν να διαμαρτυρηθούν την προηγούμενη Παρασκευή. Πρακτική αρκετά συνήθης και άκρως επιζήμια για το αίσθημα συλλογικής ταυτότητας που αρχίζει να υφαίνεται μεταξύ των ατόμων που από κοινού ζητούν την απόδοση δικαιοσύνης στη μνήμη των θυμάτων. Διότι -δυστυχώς- πλέον δημιουργείται ένα δίπολο. Αυτοί που θέλουν την αλήθεια και ζητούν δικαίωση και εκείνοι που θέλουν απλά η ζωή να συνεχιστεί…
Και κάπως έτσι, η συζήτηση παραπαίει από τον αριθμό των συγκεντρωμένων και τα αιτήματα του συλαλλητήριου που αυτοί εξέφρασαν, στους δέκα αγνώστους που έκαψαν ένα κάδο, πέταξαν μία πέτρα ή ήρθαν σε σύγκρουση με τα σώματα ασφαλείας. Πλέον, δεν μας ενδιαφέρουν οι εικόνες από την πνιγμένη -κυριολεκτικά- σε κόσμο Αθήνα, αλλά μας ενδιαφέρουν βίντεο που κάποιος φαίνεται να ρίχνει μια μολότοφ προς τους αστυνομικούς ή να πετά μία πέτρα προς αυτούς. Και πλέον, οι συγκεντρωμένοι δεν είναι πολίτες που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για ένα έγκλημα που διαπράχθηκε εναντίον τους, αλλά μια άβουλη μάζα ατόμων που έχουν κομματικές φιλοδοξίες και θέλουν να δημιουργήσουν κοινωνική αστάθεια.
Η συλλογική οργή, ωστόσο, δεν είναι ένα φαινόμενο μονοδιάστατο. Ούτε μπορεί να εξηγηθεί απλοϊκά, με αναφορές σε κομματικούς στρατούς και πολιτικές σκοπιμότητες, μπαχαλάκηδες και τα λοιπά. Το αίσθημα θυμού που εκφράζεται μαζικά με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και στάσεις εργασίας είναι ένα αίσθημα που ιστορικά έχει μελετηθεί πάρα πολλές φορές. Από τα κοινωνικά κινήματα του ’68 έως τις πλατείες του 2015, η εκάστοτε κοινωνία – και δη η ελληνική – έχει αποδείξει αρκετές φορές πως όταν θίγονται θεμελιώδεις αξίες του συνόλου των πολιτών – βλέπετε ποιότητα ζωής, ασφάλεια κ.α. –, το κοινωνικό σύνολο οργανώνεται και βρίσκει τρόπους έκφρασης της δυσαρέσκειάς του. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει και τώρα. Όση προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και να γίνει από διάφορους πομπούς – κυβερνητικούς και μη – η αλήθεια των ημερών είναι μία και είναι ιδιαίτερα ηχηρή: Η ελληνική κοινωνία απαιτεί απαντήσεις. Και κυρίως, απαιτεί άφθονο φως…
Οι συγκρούσεις, τα λεγόμενα επεισόδια και οι τηλεοπτικές εντάσεις μπορεί πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθούν εργαλειακά από διαφορετικές πλευρές του κοινωνικού και πολιτικού τόξου, ως ένας πολύ λειτουργικός τρόπος να ρίξουν «στάχτη» στα μάτια του εκάστοτε κοινού. Τίποτα ωστόσο δεν μπορεί να επικαλύψει το γεγονός ότι αυτή η πολιτεία οφείλει να μετρηθεί με τα κακώς κείμενά της. Και εμείς είμαστε αυτοί που θα ορίσουμε το πως και το πότε.
Το ένα και μοναδικό μήνυμα που πρέπει να κρατήσει κανείς από μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις όπως αυτές που συνέβησαν λίγες μέρες πριν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στη χώρα μας και στο εξωτερικό σχετικά με το έγκλημα των Τεμπών είναι το εξής και ευθυγραμμίζεται απόλυτα με όλα όσα έχουν δηλώσει οι συγγενείς των θυμάτων: Καμία συγκάλυψη και απόδοση δικαιοσύνης τώρα. Πολιτικές και ποινικές ευθύνες να αποδοθούν σε όλους όσους σκοπίμως ή ασκόπως συνέβαλαν στη διάπραξη ενός τέτοιου εγκλήματος κατά των πολιτών αυτής της χώρας. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ώστε να μπορέσει την επόμενη ημέρα, να υπάρχει αρκετό οξυγόνο για όλους μας….
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Τέμπη: Σπάσανε τα κοντέρ οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, Οικονομικός Ταχυδρόμος, διαθέσιμο εδώ
- Τέμπη: «Αστυνομία, είναι κανείς εδώ;», Η Καθημερινή, διαθέσιμο εδώ
- Πώς έχασε τον έλεγχο η ΕΛ.ΑΣ. στο συλλαλητήριο για τα Τέμπη, Το Βήμα, διαθέσιμο εδώ
- Βουλή: Ένταση για τον ρόλο της αστυνομίας στα Τέμπη – Βολές από Κωνσταντοπούλου σε Λαμπρούλη-Χαρακόπουλο, Voria.gr, διαθέσιμο εδώ
