Του Στάθη Καραλέκα,
Στο δημόσιο διάλογο επανήλθε τις τελευταίες μέρες η Αλεξανδρούπολη, μετά από δημοσιεύματα που διακινήθηκαν από ρωσικά και τουρκικά ΜΜΕ σχετικά με το κλείσιμο της βάσης που εξυπηρετεί τα αμερικανικά στρατεύματα. Η απάντηση του Αμερικανού προέδρου, D. Trump, μέσω του Υπουργού Άμυνας, Pete Hegseth, ήταν κατηγορηματική: «Δεν είναι σωστή ιστορία».
Το σημαντικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι να δούμε τι ισχύει και τι όχι. Και αυτό γιατί, όταν η Αλεξανδρούπολη δόθηκε προς χρήση στους Αμερικανούς, είχε ακουστεί το αφήγημα για ασφάλεια έναντι των Τούρκων, αλλά και για «ανάπτυξη» της πόλης και της περιοχής από το προσωπικό της βάσης. Το πρώτο δεν το είδαμε ποτέ! Το δεύτερο, ενώ στην αρχή υπήρχε πεποίθηση ότι θα το δούμε, πλέον στην Αλεξανδρούπολη έχουν καταλάβει ότι αυτά που τους έλεγαν ήταν, μάλλον, παραμύθια.
Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πως η Αλεξανδρούπολη δεν έχει Αμερικανική βάση. Έχει εγκαταστάσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και το λιμάνι της πόλης, στο οποίο η ελληνική πλευρά έχει παραχωρήσει διευκολύνσεις, κατόπιν συμφωνίας, για να βοηθηθεί η μετακίνηση αμερικανικών, κατά κύριο λόγο, δυνάμεων και οπλικών συστημάτων. Μέσω σιδηροδρομικής μεταφοράς —η σιδηροδρομική γραμμή φθάνει στο λιμάνι της πόλης— χιλιάδες οχήματα, ελικόπτερα, τεθωρακισμένα και Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης (ΤΟΜΑ) των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, φθάνουν προς την Ανατολική Πτέρυγα του ΝΑΤΟ —κυρίως προς τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν—, ενώ αργότερα, ο λιμένας έχει χρησιμοποιηθεί και για τη μεταφορά στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία.
Καθότι οι Αμερικανοί δεν έχουν πλήρη συμφωνία με τους Ρώσους αναφορικά με το μέλλον της Ουκρανίας, είναι αδύνατο να υπάρξει σενάριο αποχώρησής τους από μια περιοχή στρατηγικής σημασίας. Μάλιστα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, εφόσον οι ΗΠΑ αυξάνουν τη στρατιωτική παρουσία στην ευρύτερη περιοχή, διότι οι λόγοι αστάθειας δεν έχουν εκλείψει, κυρίως λόγω της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας. Ακόμη και όταν τερματίσει ο πόλεμος, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για τους Αμερικανούς αναμένεται να έχει σπουδαία σημασία στην προσπάθεια ανοικοδόμησης της Ουκρανίας και τη συναλλαγή των «σπανίων γαιών» και άλλων πολυτίμων μετάλλων της. Επιπλέον, υπάρχουν δημοσιεύσεις για την αποχώρηση των Αμερικανών από την Ανατολική Ευρώπη. Ωστόσο, η Ελλάδα ως παλαιό μέρος του ΝΑΤΟ δεν εμπίπτει στις ανατολικές χώρες.
Η κρίσιμη για την επιχειρησιακή συνοχή του ΝΑΤΟ συμβολή της Αλεξανδρούπολης επεκτείνεται, αφού αποτελεί μια αξιόπιστη εναλλακτική όδευση προς την Ανατολική Ευρώπη, ιδιαίτερα λόγω του ελέγχου που έχει η Άγκυρα πάνω στα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, τα οποία λόγω της Συνθήκης του Μοντρέ είναι δυνατόν να κλείσουν από την Τουρκία σε περίπτωση πολεμικής κρίσης, όπως αυτή της Ουκρανίας. Αυτή η εναλλακτική λύση, που συνιστά για το ΝΑΤΟ η Αλεξανδρούπολη, είναι ο βασικός λόγος, για τον οποίο η Τουρκία ενοχλείται τόσο πολύ από τη διαμετακομιστική λειτουργία του λιμανιού, το οποίο, επιπλέον, αποτελεί λόγω του Σταθμού Επαναεριοποίησης Φυσικού Αερίου (FSRU), μια στρατηγική υποδομή που λειτουργεί και ως περαιτέρω δεσμός ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, ενώ στην Αλεξανδρούπολη καταλήγουν ή εκκινούν διεθνείς αγωγοί Ενεργείας από το Αζερμπαϊτζάν, τη Βουλγαρία και την Αδριατική. Η ενεργειακή αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης, όπως αυτό αποτυπώνεται με το FSRU Αλεξανδρούπολης, αποτελεί ένα μεγάλο ενεργειακό έργο στην περιοχή της Θράκης. Με το έργο, η Αλεξανδρούπολη μετατρέπεται σε ενεργειακό κόμβο. Στο έργο, που υλοποιεί η Gastrade, έχει ολοκληρωθεί ήδη η σύνδεση του FSRU με το εθνικό σύστημα μεταφοράς αερίου.
Η συμβολή του Λιμένα Αλεξανδρούπολης έγκειται σε ό,τι ορίζεται ως «host nation support» και αφορά την παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στρατιωτικού εφοδιασμού. Για την ακρίβεια, αυτό που προσφέρεται στους Συμμάχους, είναι υποδοχή, διαχείριση φορτίου και προώθηση. Προωθείται, δηλαδή, είτε προς την ευρωπαϊκή ενδοχώρα είτε προς τις ΗΠΑ στρατιωτικό υλικό, οχήματα, πτητικά μέσα, τεθωρακισμένα, σε μια τακτική βάση, εξυπηρετώντας τις ταξιαρχίες που εδρεύουν εκ περιτροπής, οι οποίες έρχονται μαζί με τον εξοπλισμό τους για εννέα μήνες στην Ευρώπη και μετά επιστρέφουν στην πατρίδα τους.
Από το σημείο αυτό και μετά, η περιοχή του Έβρου αποτέλεσε πεδίο συζητήσεων για πως η περιοχή μπορεί να εξελιχθεί σ’ ένα κόμβο για τη σύνδεση της Μαύρης Θάλασσας με το Αιγαίο, ενώ άρχισαν να σχεδιάζονται ή να υλοποιούνται στην περιοχή του Έβρου, αλλά και της Ροδόπης και της Ξάνθης. Χαρακτηριστικά έργα ανάπτυξης είναι το Εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής στην Κομοτηνή, η ολοκλήρωση του Περιφερειακού Αλεξανδρούπολης, το FSRU στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το νέο Γενικό Νοσοκομείο Κομοτηνής, τα έργα σύνδεσης φυσικού αερίου σε Αλεξανδρούπολη-Κομοτηνή και τρία έργα που θα δει στο μέλλον η περιοχή και αφορά τις σιδηροδρομικές γραμμές Αλεξανδρούπολη-Ορμένιο και Καβάλα-Ξάνθη και μία σειρά αναπτυξιακών υποέργων που η αξιοποίησή τους εξαρτάται από τους σχεδιασμούς και της τοπικής κοινωνίας.
Άλλο ένα «πακέτο» παρεμβάσεων συνολικού προϋπολογισμού 91,7 εκ ευρώ σκοπεύει να κατευθύνει το ΤΑΙΠΕΔ προς το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης μέσα στην επόμενη πενταετία, που περιλαμβάνει την υλοποίηση επενδύσεων για την προμήθεια εξοπλισμού για φορτοεκφορτώσεις, σιτηρά και καλλιέργειες, αλλά και επενδύσεις για τη συνολική αναβάθμιση της λιμενικής υποδομής. Έτσι, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα μπορεί να προσελκύσει ναυτιλιακή κίνηση που τώρα διέρχεται από τον Βόσπορο και να ανταγωνιστεί γειτονικά λιμάνια στη Μαύρη Θάλασσα. Ακόμη, θα ανοίξει ο δρόμος στον τομέα της διακίνησης σιτηρών, διεκδικώντας το 7-10% των συνολικών φορτίων που διακινούνται στην περιοχή απ’ άλλες διαδρομές.
Σε αντίθεση με την ανάπτυξη, η τοπική κοινωνία της Αλεξανδρούπολης, όπως τόνισε και ο δήμαρχός της, εγκαταλείπεται από την ελληνική πολιτεία και εξαγοράζεται από τουρκικά κεφάλαια. Επίκειται ένας αθόρυβος εποικισμός με την αγορά μόλις με 10.000, 15.000 ευρώ παρατημένων κατοικιών στα χωριά του Έβρου από Βουλγάρους, Ευρωπαίους πλέον πολίτες, αλλά ακόμα πιο επικίνδυνο σημείο είναι η αγορά αυτών των κατοικιών από εταιρείες τουρκικών κεφαλαίων και συμφερόντων. Αυτές, με τη σύστασή τους, κατά το εμπορικό δίκαιο στη χώρα μας, την εγγραφή τους στο τοπικό Επιμελητήριο και την έκδοση απλώς ενός ΑΦΜ, αγοράζουν ό,τι θέλουν, όπου θέλουν, κατά μήκος του ποταμού Έβρου. «Μην σας προκαλέσει έκπληξη αν σε κάποιο από τα επόμενα φόρουμ, συζητήσουμε για το δικαίωμα όλων αυτών που ξαφνικά θα μας εποικήσουν, εν ονόματι της θρησκευτικής τους ελευθερίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να χτίσουν τζαμιά δίπλα στις ερειπωμένες εκκλησιές μας, ως νέες κοινότητες χωρίς ελληνικά χαρακτηριστικά» ανέφερε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Γιάννης Ζαμπούκης.
Σε μία κρίσιμη συγκυρία για τα εθνικά μας συμφέροντα, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επιδιώξει τα μέγιστα για την εξυπηρέτηση των ελληνικών θέσεων, χωρίς να παραμένει στο περιθώριο των εξελίξεων απομονωμένη από παντού. Οφείλει να δράσει, επιχειρώντας να «τιθασεύσει» τον τουρκικό επιθετικό τυχοδιωκτισμό που στρέφεται εναντίον της Χώρας μας, εντός κι εκτός συνόρων.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η Θράκη, η Αλεξανδρούπολη και το Εθνικό Συμφέρον, newsfire.gr, διαθέσιμο εδώ
- Τι πέρασε από την Αλεξανδρούπολη πριν από τον Τραμπ, Kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η στρατηγική σημασία της Αλεξανδρούπολης, slpress.gr, διαθέσιμο εδώ
- Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης : “Γίνεται αθόρυβος εποικισμός. Βούλγαροι και Τούρκοι αγοράζουν σπίτια στην περιοχή. Θα ζητήσουν και τζαμιά”, makeleio.gr, διαθέσιμο εδώ
