Του Κυριάκου Αθανασιάδη,
Η πολιτεία του Τέξας αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη πολιτεία της Αμερικής και είναι κομμάτι της από το 1846. Η ανεξαρτησία και εν συνεχεία η ένωση του Τέξας με την υπόλοιπη Αμερική δεν ήρθε αναίμακτα. Μεταξύ της Αμερικής και του Μεξικού υπήρξαν σκληρές μάχες και ένας αιματηρός πόλεμος από το 1844 έως το 1846. Η αρχή αυτής της αντιπαράθεσης βρίσκεται στο Άλαμο.
Το Μεξικό είχε αποκτήσει από το 1821 την ανεξαρτησία του από την Ισπανία και το Τέξας αποτελούσε κομμάτι του. Αμέσως η νέα κυβέρνηση έδωσε προνόμια σε εποίκους, οι οποίοι ήθελαν να μεταναστεύσουν στην περιοχή, όπως για παράδειγμα φορολογικές ελαφρύνσεις. Πολλοί Αμερικανοί αποφάσισαν να μεταφερθούν στην νέα αυτή γη και σύντομα υπερτερούσαν των ντόπιων 4 προς 1. Σύντομα αυτό δημιούργησε πρόβλημα για τις μεξικανικές αρχές που άρχισαν να παίρνουν πίσω τα προνόμια που αρχικά είχαν παραχωρήσει, ενώ ταυτόχρονα απαγόρευσαν την περαιτέρω μετανάστευση. Το πιο δύσκολο βέβαια ήταν για τους «Τεξανούς», όπως ονομάστηκαν οι νέοι άποικοι, να ορκιστούν πίστη και να πληρώνουν επιπλέον φόρο στην Καθολική Εκκλησία. Η δυσαρέσκεια αυτή εκδηλώθηκε πρώτα με αιτήματα στην μεξικανική κυβέρνηση, αργότερα με ίδρυση επιτροπών και πολιτοφυλακών από τους Τεξανούς και το 1835, έγιναν οι πρώτες μάχες μεταξύ των δύο στρατών. Οι σημαντικές νίκες του τεξανού στρατού, με σημαντικότερη την νίκη στο Σαν Αντόνιο ντε Μπεχάρ, ανάγκασαν τους Μεξικανούς να αποχωρήσουν και να εγκαταλείψουν την περιοχή άνευ όρων.
Το οχυρό Άλαμο που βρισκόταν στην περιοχή πέρασε στα χέρια των Τεξανών και βιαστικά άρχισε το σχέδιο επάνδρωσής του. Οι επαναστάτες είχαν πάρει μια πρώτη νίκη, αλλά σύντομα τα πράγματα θα άλλαζαν για αυτούς. Ο Αντόνιο Λόπεζ ντε Σάντα Άννα, πρόεδρος του Μεξικού, παραιτείται από τα καθήκοντά του και αναλαμβάνει ένα τμήμα του στρατού με σκοπό να πνίξει την επανάσταση. Έπειτα από μια σειρά μάχες φτάνει έξω από το Άλαμο με 1500 περίπου άνδρες, ενώ οι Τεξανοί δεν είναι ούτε 100. Σύντομα, έρχονται περιορισμένες ενισχύσεις με τον πιονέρο Τζιμ Μπόουι και τον αντισυνταγματάρχη Γουίλιαμ Τράβις. Οι ενισχύσεις μαζί με τους εθελοντές φέρνουν τον στρατό του Τέξας κοντά στα 200 άτομα.
Στις 23 Φεβρουαρίου του 1836, ο μεξικανικός στρατός καταλαμβάνει το Σαν Αντόνιο ντε Μπεχάρ και αιφνιδιάζει τους Τεξανούς. Για τις επόμενες σχεδόν 2 εβδομάδες, οι Μεξικανοί σφυροκοπούν αλύπητα το Άλαμο, το οποίο κρατείται από μόλις 200 σχεδόν άνδρες με ελάχιστες προμήθειες και πυρομαχικά. Χαρακτηριστικό γεγονός της ανεπάρκειας των πολεμοφοδίων τους είναι ότι οι Τεξανοί χρησιμοποιούσαν τις μπάλες που έριχναν τα κανόνια των εχθρών τους, αλλά και αυτά δεν μπορούσαν πάντα να τα εκτοξεύσουν, καθώς δεν υπήρχε αρκετή πυρίτιδα. Σαν να μην έφταναν αυτά, ο στρατός του Αντόνιο Λόπεζ ενισχύθηκε περαιτέρω με περίπου άλλους 1500 άνδρες, κάνοντας την μάχη ακόμη πιο άνιση. Για 13 μέρες άντεξαν οι Τεξανοί μέχρι την έκτη Μαρτίου. Νωρίς το χάραμα, οι Μεξικανοί άρχισαν να επιτίθονται με τους αμυνόμενους να καταφέρνουν να τους απωθούν, μέχρι που ένα άνοιγμα στο εξωτερικό κομμάτι του τείχους έδωσε την ευκαιρία για να ξεκινήσει η άλωση του οχυρού. Στην μεγάλη μάχη που ξέσπασε εντός των τειχών, όλοι οι Τεξανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν, με εξαίρεση επτά που πιάστηκαν αιχμάλωτοι και εκτελέστηκαν μετά. Οι άνδρες του Αντόνιο Λόπεζ δεν πείραξαν ωστόσο τους άμαχους και τα γυναικόπαιδα που είχαν βρει καταφύγιο στο παρεκκλήσι, με εξαίρεση ένα παιδί που εκτελέστηκε από σφάλμα, καθώς τον πέρασαν για ενήλικο.
Η ήττα αυτή πίστευε ο Λόπεζ ότι θα αποθάρρυνε τους υπόλοιπους επαναστάτες και σύντομα θα αναγκάζονταν να συνθηκολογήσουν. Δυστυχώς για αυτόν, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Οι εθελοντές εξοργισμένοι από όσα έγιναν στο Άλαμο, άρχισαν να συρρέουν κατά χιλιάδες στην στρατολόγηση και δημιούργησαν έναν πολύ ισχυρό στρατό υπό τις διαταγές του Σαμ Χιούστον. Στις 21 Απριλίου στον ποταμό Σαν Χασίτο, στην σημερινή επαρχία Χάρις του Τέξας, οι δύο στρατοί βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο και στην διάρκεια της εφόδου τους, οι Τεξανοί γεμάτοι μίσος και δίψα για εκδίκηση φώναζαν «Δεν ξεχνάμε το Άλαμο». Σε μόλις τριάντα λεπτά, ολόκληρος ο στρατός των Μεξικανών είχε σκοτωθεί ή αιχμαλωτιστεί, όπως και ο Αντόνιο Λόπεζ που αναγκάστηκε να υπογράψει τα δύο έγγραφα που έμειναν γνωστά ως «Οι Συνθήκες του Βελάσκο».
Η ήττα του Άλαμο, παρά το αποτέλεσμά της έδειξε τον δρόμο για την συσπείρωση των Τεξανών ενάντια στους Μεξικανούς και τελικά αποτέλεσε το πρώτο σκαλί για την ανεξαρτησία του Τέξας και την ένταξη του αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Edmondson J. R. (2000), Alamo story: Early History to Current Conflicts, εκδ. Taylor trade publishing
- Η πολιορκία που έγινε θρύλος, σαν σήμερα ξεκίνησε η μάχη του Άλαμο, flash.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η σφαγή των Αμερικανών αποίκων στο οχυρό του Άλαμο, η οργή κατά του μεξικανικού στρατού όπλισε τους Τεξανούς και οδήγησε στην ανεξαρτησία του Τέξας, mixanitouxronou.gr, διαθέσιμο εδώ
- 23 Φεβρουαρίου 1836 μάχη του Άλαμο κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Τέξας, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
