Του Ιωάννη Αμπατζίδη,
Ανησυχητικά είναι τα στοιχεία που προέρχονται από την Αυστραλία και αφορούν την παιδεία, με το ποσοστό των νέων που εισέρχονται σε ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα να αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, εγείροντας φόβους για μαζική φυγή από το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης με αυτό το ιδιαίτερα νεοφιλελεύθερο σύστημα να απειλεί την κοινωνική συνοχή καθώς οι ανισότητες υπό αυτό να φαίνεται πως θα μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια με την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης.
Ο αριθμός των μαθητών που είναι εγγεγραμμένοι στις σχολικές βαθμίδες αυξήθηκε κατά 45.008 μαθητές το περασμένο έτος. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι πως μόλις 5.419 παιδιά από αυτά εισήλθαν σε δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα, με τη συντριπτική πλειοψηφία να επιλέγει τον ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας, η Αυστραλία έχει πάνω από τέσσερα εκατομμύρια μαθητές με περίπου το 64% εξ αυτών να φοιτεί σε δημόσια ιδρύματα, με την τάση αυτή όμως να φαίνεται πως σιγά σιγά θα αναστραφεί. Φέτος, τα δημόσια σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης υπέστησαν μείωση κατά 4.312 μαθητές που φοιτούν σε αυτά, ενώ αντίστοιχα τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια είδαν αύξηση που αγγίζει τους 14.000 μαθητές. Παρόμοια είναι και τα στατιστικά για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με τους μαθητές που ακολουθούν τη δημόσια εκπαίδευση να αυξάνονται κατά περίπου εννιά χιλιάδες μαθητές, ο αντίστιχος αριθμός στα ιδιωτικά ιδρύματα αυξήθηκε κατά 25.000.
Η γερουσιαστής των Πρασίνων, υπεύθυνη για τις πολιτικές των σχολείων Penny Allman-Payne, δήλωσε πως «η αναλογική αύξηση του ποσοστού των παιδιών που εγγράφονται στα ιδιωτικά σχολεία αποτελεί μια αποτυχία της δημόσιας πολιτικής», ενώ συμπλήρωσε πως «κινδυνεύουμε με μια μαζική φυγή γονέων και παιδιών από ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο έχει αφεθεί και σαπίζει ενώ ταυτόχρονα οι τσέπες των πλουσίων ιδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων συνεχώς γεμίζουν». Ο υπεύθυνος της πρωτοβουλίας «Save Our Schools», Trevor Cobbold, υποστήριξε πως οι δεκαετίες υποχρηματοδότησης του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος σε συνδυασμό με την υπερχρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα από την εκάστοτε κυβέρνηση έχει πλέον απτά αποτελέσματα, ενώ συμπλήρωσε ότι «αν και οι γονείς προβλέπουν σε μια πιο προνομιούχα εκπαίδευση για τα παιδιά τους θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις επιλογές τους καθώς έρευνες της Pisa αποδεικνύουν πως τα ιδιωτικά ιδρύματα δεν προσφέρουν καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα».
Από την άλλη μεριά, τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια έχουν δει μια μεγάλη αύξηση των εγγραφών σε αυτά, με την Διευθύνων Σύμβουλο του Συλλόγου Ανεξάρτητων Σχολείων της Νέας Νότιας Ουαλίας, Margery Evans, να δηλώνει πως οι αριθμοί αυτοί είναι αξιοθαύμαστοι και να επιδίδει την αύξηση αυτή σε χριστιανικά, ισλαμικά και αγγλικανικά σχολεία με σχετικά χαμηλά δίδακτρα τα οποία εξυπηρετούν οικογένειες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Η ίδια δήλωσε πως «αν και το κόστος ζωής ανεβαίνει συνεχώς, οι οικογένειες προτιμούν να δώσουν στα παιδιά τους μια εκπαίδευση που να αντικατοπτρίζει τα πιστεύω και τις αξίες τους», ενώ συμπλήρωσε πως «η ανάπτυξη του κλάδου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ακόμη υψηλότερη εάν δεν υπήρχαν τα ανώτατα όρια εγγραφών, καθώς η ζήτηση για θέσεις συνεχίζει να υπερβαίνει την προσφορά».
Ο ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης Pasi Sahlberg, τόνισε πως η Αυστραλία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό μαθητών σε ιδιωτικά σχολεία συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες του Ο.Ο.Σ.Α. Επίσης, δήλωσε την ανεπάρκεια των χρηματοδοτήσεων προς το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης κάτι που περιορίζει τις δυνατότητες των δημόσιων σχολείων ενώ συμπλήρωσε πως «αυτή η μετατόπιση μακριά από το δημόσιο σύστημα επιφέρει την μαζική συγκέντρωση μαθητών που προέρχονται από τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας σε σχολεία τα οποία ήδη παρουσιάζουν αυτά τα στατιστικά» ενισχύοντας έτι περαιτέρω τις κοινωνικές ανισότητες.
Η εκπαίδευση και συγκεκριμένα η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποτελούν έναν πυλώνα σταθερότητας και γαλούχησης της νέας γενιάς. Τα ιδρύματα αυτά στην ουσία «θρέφουν νοητικά» τις επόμενες γενιές ενηλίκων και θα πρέπει πάντα να παρέχουν το καλύτερο δυνατό στα παιδιά. Το πρόβλημα της ιδιωτικοποίησης είναι πολύ σοβαρό τόσο στην Αυστραλία όσο και στη χώρα μας και είναι απλούστατο. Άτομα από προνομιούχες κοινωνικές κάστες λαμβάνουν μια πιο ολιστική εκπαίδευση καθώς οι εγκαταστάσεις συνήθως είναι καλύτερες ενώ και οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι μεγαλύτεροι κάτι που ωθεί τους τελευταίους προφανώς να κυνηγούν μια καριέρα στα ιδιωτικά ιδρύματα. Το ερώτημα που εναποθέτω είναι το τι κοινωνία θέλουμε. Μια κοινωνία συμπεριληπτική που παρέχει ίσες ευκαιρίες σε όλα τα μέλη της ή μια κοινωνία που απειλείται από τις συνεχιζόμενες και ραγδαία αυξανόμενες ανισότητες καθώς ένα ισχνό ποσοστό έχει τη δυνατότητα να «βρεθεί μπροστά» από την πλειοψηφία και να εκμεταλλευτεί αυτές τις ευκαιρίες εις βάρος άλλων. Το μόνο σίγουρο είναι πως με το πολιτικοοικονομικό σύστημα που ακολουθούν τα κράτη τη δεδομένη χρονική στιγμή το δεύτερο υπερέχει όχι μόνο στην εκπαίδευση αλλά σε κάθε πτυχή της ζωής μας και κλείνω αυτό το άρθρο με τη φράση του Percy Shelley, «The rich get richer and the poor get poorer».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Education GPS-Australia, OECD, διαθέσιμο εδώ
- Surge in private school enrolments amid fears of ‘full blown flight’ from public system, The Guardian, διαθέσιμο εδώ
