Της Ευθυμίας Γκαμπέση,
Η αγάπη περνά από το στομάχι λένε και ίσως να είναι αλήθεια. Στο κάτω-κάτω, για όλους είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής το φαγητό· είναι εμπειρία, είναι διασκέδαση, είναι κουλτούρα. Πέρα από την καθαρή του αξία ως απαραίτητο συστατικό επιβίωσης και καύσιμο για τον άνθρωπο, συχνά αποκτά συναισθηματική αξία. Πάντα υπάρχει ένα σπιτικό φαγητό που η γιαγιά μας κάνει καλύτερα απ’ όλους ή ένα γλυκό που γευτήκαμε στις διακοπές μας στο εξωτερικό και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε.
Έχοντας όλα τα παραπάνω στο νου, πάμε να εξετάσουμε μία άλλη κουλτούρα, τελείως διαφορετική από τη δικιά μας, καθώς και την αξία των ανθρώπινων σχέσεων. Στο μυθιστόρημα Καμογκάουα: Οι ντετέκτιβ των γεύσεων ο Hisashi Kashiwai μας ταξιδεύει στη μακρινή Ιαπωνία και την πλούσια κουζίνα της. Για όποιον το επιθυμεί, μπορεί να βρει διαθέσιμο αντίτυπο από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, από τις οποίες και κυκλοφορεί. Ο συγγραφέας του σημερινού βιβλίου, Hisashi Kashiwai, έχει γεννηθεί το 1952 στο Κιότο της Ιαπωνίας, όπου και μεγάλωσε. Μετέπειτα στη ζωή του, πραγματοποίησε σπουδές στην Οδοντιατρική Σχολή της Οσάκα. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του, επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου και άσκησε το επάγγελμα του οδοντιάτρου. Ως προς τη συγγραφική του σταδιοδρομία, έχει γράψει εκτενώς για την πόλη του κι έχει συνεισφέρει, μάλιστα, τόσο σε τηλεοπτικά προγράμματα όσο και σε περιοδικά.
Ποιο είναι το πιάτο που θα έκανες τα πάντα για να το γευτείς ακόμα μία φορά;
Βρισκόμαστε στην πόλη του Κιότο και συγκεκριμένα, σ’ ένα καλοφημισμένο και ιδιαίτερο εστιατόριο, με πλούσιες γεύσεις και νόστιμα γεύματα. Ωστόσο, η μαγεία του δεν παραμένει εκεί, καθώς δεν πρόκειται για ένα απλό εστιατόριο, αλλά για ένα μέρος όπου οι επισκέπτες του ξεκλειδώνουν παλιές τους αναμνήσεις και… θεραπεύονται. Ναι, καλά διαβάσατε. Θα λέγαμε ότι είναι ενδεχομένως μία μέθοδος θεραπείας των πελατών μέσα από τα μοναδικά και ξεχωριστά πιάτα που σερβίρονται. Πώς, ακριβώς, λειτουργεί αυτή η μέθοδος όμως; Οι ιδιοκτήτες και πρωταγωνιστές παράλληλα της σημερινής ιστορίας είναι η Κοΐσι Καμογκάουα και ο πατέρας της Ναγκάρε, οι οποίοι δεν είναι απλώς εστιάτορες αλλά… ντετέκτιβ γεύσεων!
Καταβάλλοντας κόπο και προσπάθεια, διεξάγοντας έρευνα και με εφόδια τις γνώσεις τους στο φαγητό, καταφέρνουν να δημιουργήσουν με απόλυτη ακρίβεια και δεξιοτεχνία αυτό που ζητάνε οι πελάτες. Τα πιάτα δεν πρόκειται για ιδιοτροπίες και παραξενιές στους γευστικούς κάλυκες, αλλά για μυρωδιές και γεύσεις που συνδέονται άρρηκτα με όμορφες ή άσχημες εμπειρίες των ανθρώπων που τα ζητάνε. Τα παραδείγματα ποικίλουν: μπορεί να είναι ο ταξιδιώτης και παλιός καλός οικογενειακός φίλος που ξανά παντρεύεται στα εξήντα και θέλει να γευτεί για τελευταία φορά ναμπεγιάκι-ουντόν, όπως το έφτιαχνε η γυναίκα του πριν πεθάνει ή η κυρία που θέλει να ξανά ζήσει εκείνο το όμορφο βράδυ, εκείνο το αξέχαστο ραντεβού, τρώγοντας μοσχάρι στιφάδο.
Η ιαπωνική κουλτούρα και κατ΄ επέκταση η κουζίνα εμπεριέχει στοιχεία, όπως φρέσκα λαχανικά και προϊόντα, με τα εποχιακά υλικά να έχουν κεντρικό ρόλο στην προετοιμασία των διάφορων πιάτων. Έτσι, με μία ισορροπία χρωμάτων, εντάσεων και υφών, συντίθεται με εξαιρετική ακρίβεια μία πανδαισία γεύσεων. Σκουμπρί σούσι, τόνκατσου και πολλά άλλα είναι μερικά από τα παραδοσιακά ιαπωνικά φαγητά, τα οποία κρύβουν μία πολύτιμη ιστορία για τον καθένα που τα ζητάει.
Καταληκτικά, πρόκειται για ένα ανάλαφρο και «λαχταριστό» μυθιστόρημα, το οποίο συνδέει με δημιουργικό και ευρηματικό τρόπο την τέχνη του καλού φαγητού με τις συναισθηματικές εμπειρίες και τις πολυδιάστατες ανθρώπινες σχέσεις.
