Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Στην Αγία Γραφή, η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ έχει ως κορυφαία αναφορά της αυτή στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον. Εκεί, περιγράφεται το θαύμα που συνετελέσθη, όταν ο Ιησούς Χριστός έστειλε έναν εκ γενετής τυφλό να πλύνει εκεί το πρόσωπό του, με τον τελευταίο να βρίσκει, κατόπιν τούτου, ξανά το φως του. Μεταφορικά, αναφερόμαστε στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ σαν ένα μέρος, η κατάδυση στα χαρακτηριστικά του οποίου προκαλεί τον εξαγνισμό και την αναγέννηση. Κάτι τέτοιο αποπειράται ο Αλέξης Τσίπρας, βουτώντας στα άγρια ύδατα των προβλημάτων του Κράτους Δικαίου και της Δικαιοσύνης, στην τελευταία ημερίδα του ιδρύματος που έχει συστήσει.
Αν ανατρέξει κάποιος στη σχέση του Αλέξη Τσίπρα με τους θεσμικούς αυτούς πυλώνες της Δημοκρατίας, με τους οποίους καταπιάστηκε, θα διαπιστώσει ότι οι όποιες γνώσεις κι εμπειρίες του σε σχέση με αυτούς αντλήθηκαν κυρίως από τις απόπειρες, στις οποίες προέβη προκειμένου να τους αλλοιώσει και κατά ουσίαν να τους καταλύσει. Ως αρχηγός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, στη διάρκεια της πορείας του κόμματος προς την κυβερνητική εξουσία, την περίοδο 2010-2015, αντιμετώπισε με περιφρόνηση το σύνολο του δημοκρατικού θεσμικού οικοδομήματος. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα το Κράτος Δικαίου και τη Δικαιοσύνη, ο Τσίπρας τα θεωρούσε απαξιωμένους αστικούς θεσμούς και στη θέση τους αναγνώριζε ένα υβρίδιο λαϊκής δικαιοσύνης, όπου το ρόλο Ποινικού Κώδικα και Ποινικής Δικαιοσύνης αναλάμβανε ο Νόμος του Λιντς με εκτελεστικό όργανο τον όχλο των δήθεν αγανακτισμένων. Δικαστήριο ήταν η πλατεία και οι ποινές ξεκινούσαν από τη διαπόμπευση δια λεκτικών τε και σωματικών τραμπουκισμων, ενίοτε με πασάλειμμα με μείγμα γιαουρτιών και αβγών. Φεουδαρχική Ευρώπη, αποικίες και Άγρια Δύση ήταν τα πρότυπα του Τσίπρα, τα οποία τώρα φαίνεται πως κόπτεται για τα προβλήματα αυτών των θεσμών στη χώρα.
Ως Πρωθυπουργός δε η αντιμετώπιση της Δικαιοσύνης ήταν αυτή ενός εκ των αρμών της Εξουσίας που, κατά τον Παύλο Πολάκη, όφειλε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α να ελέγξει προκειμένου να εδραιωθεί στην εξουσία. Πρότυπο διακυβέρνησης για την πρώτη φορά Αριστερά αποτελούσαν άλλωστε καθεστώτα τύπου Βενεζουέλας του Μαδούρο. Εκεί, όπου τυπικά οι δημοκρατικοί θεσμοί εξακολουθούν να λειτουργούν κατά τα καταστατικώς προβλεπόμενα, όμως η κυβέρνηση έχει διαστρέψει τόσο βαθιά την ουσιαστική τους λειτουργία, μετατρέποντάς τους σε όργανα εγκαθίδρυσης ενός κεκαλυμμένα αυταρχικού συστήματος εξουσίας του κόμματος — κράτους. Ειδικά η Δικαιοσύνη, επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί σαν μέσο εκτελέσεως συμβολαίων ηθικού και πολιτικού θανάτου των αντιπάλων της κυβέρνησης Τσίπρα, αν όχι και φυλάκισης αυτών.
Το είδαμε στην υπόθεση-σκευωρία novartis. Στις παρεμβάσεις του υπουργού Δικαιοσύνης —πρώην αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών επί Καραμανλή— Παπαγγελόπουλου, ο οποίος είχε λάβει και το παρατσούκλι Ρασπούτιν στους σχετικούς κύκλους. Το είδαμε όχι μόνο στην απόπειρα εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων, αλλά και ιδιωτών, δικαστικών, επιχειρηματιών κ.α., που βρίσκονταν σε αντιπαράθεση με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, είδαμε τον προκλητικό παραμερισμό του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, τη διαπόμπευση του δικαστή του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο οποίος τόλμησε να εισηγηθεί υπέρ της αντισυνταγματικότητας του νόμου Παππά και την εν γένει επίθεση κατά του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όταν ο νόμος κατέπεσε συνέπεια της αντίθεσης αυτού προς το Σύνταγμα. Εν τέλει, ο πρώην υπουργός και κοντινότερος συνεργάτης του Τσίπρα είναι αυτός, που καταδικάστηκε αμετάκλητα από το Ειδικό Δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος.
Κλείνοντας, ειδική μνεία αρμόζει σε ορισμένους εκ των ομιλητών της Ημερίδας Τσίπρα. Πλην όσων είχαν θεσμική υποχρέωση εκ της θέσεώς τους να δώσουν το παρόν είδαμε και άλλους, οι οποίοι παραβρέθηκαν στην εκδήλωση ενός ανθρώπου, ο οποίος προσπάθησε κατά ουσίαν να τους καταλύσει πρόσφατα και ουδέποτε έχει κάνει την αυτοκριτική του γι’ αυτό. Αφέλεια; Επιστημονική —ακτιβιστική τύφλωση; Αταβισμός ένεκα νεανικών ονειρώξεων στο χώρο της Αριστεράς; Υστεροβουλία, με την κράτηση στασιδιού προς αξιοποίηση σε μελλοντικές δήθεν προοδευτικές κυβερνήσεις; Μπιζιμποντισμός; Το μέλλον θα δείξει αν και για ακόμη, μια φορά επιβεβαιώνεται η βαθιά υποκρισία και η χαρακτηριστική ανεπάρκεια κάποιων δήθεν τάγων….
Ο Τσίπρας ουδόλως ενδιαφέρεται για το Κράτος Δικαίου και τη Δικαιοσύνη, παρά μόνον για το αν θα τα εργαλειοποιήσει προς όφελος αυτού. Άλλωστε, η ίδια αυτή εκδήλωση έλαβε χώρα στο πλαίσιο των διεργασιών, που λαμβάνουν χώρα στη λεγομένη Κεντροαριστερά, με τον Τσίπρα, να διαβλέπει κενό ηγεσίας σ’ αυτήν μιας και οι ηγεσίες της αδυνατούν να αμφισβητήσουν αποτελεσματικά και αποφασιστικά την κυριαρχία Μητσοτάκη, ο οποίος κατά τ’ αλλά τρέφει παρόμοιο αν και πιο εκλεπτυσμένο επικοινωνιακά σεβασμό με τον προκάτοχό του για τους δημοκρατικούς θεσμούς. Όσοι πιστεύουν όντως στην ανάγκη προάσπισης κι εμβάθυνσης του Κράτους Δικαίου, της Δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας εν γένει, ας αναρωτηθούν μέχρι πότε θα παρακολουθούν αμέτοχοι τη μετατροπή των θεσμών σε αθύρματα…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- H ομιλία του Αλέξη Τσίπρα με θέμα «Κράτος Δικαίου: Δημοκρατία και Δικαιοσύνη», DNews.gr, διαθέσιμο εδώ
