Του Βασίλειου Μορφονιού,
Η μαγευτική φωνή της Michelle Gurevich ήρθε για τρίτη φορά στην Ελλάδα μετά τις επιτυχημένες συναυλίες της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, το 2015 και το 2019, αντίστοιχα. Αυτή τη φορά ήρθε για να διαφημίσει το νέο της άλμπουμ It was the moment, το οποίο ερμήνευσε μεταξύ άλλων στο Fuzz Club στον Ταύρο στην Αττική στις 31/1/25. Ποια είναι, όμως, η αινιγματική Chinawoman και ποιες είναι οι επιρροές, που την οδήγησαν στην πολυπολιτισμική της απήχηση;
Η Michelle Gurevich είναι μια Καναδή τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια γεννημένη στο Τορόντο από Ρώσο-εβραίους μετανάστες. Μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούσε η ρωσική γλώσσα και κουλτούρα, ήρθε από νωρίς σε επαφή με τη μουσική παράδοση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ο πατέρας της ήταν μηχανικός στο Σοβιετικό Λένινγκραντ, ενώ η μητέρα της ήταν μπαλαρίνα στα περίφημα μπαλέτα Kirov, γεγονός που ενέπνευσε το τραγούδι της Russian Ballerina, αφιερωμένο στις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην καριέρα της. Η Gurevich αναφέρει ότι η σοβιετική μουσική, ιδιαίτερα αυτή της δεκαετίας του ’70, είχε μεγάλη επίδραση στη δημιουργικότητά της. Καλλιτέχνες, όπως o Vladimir Vysotsky, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της μουσικής της αισθητικής. Αυτό αντικατοπτρίζεται τόσο στον ιδιαίτερα συναισθηματικό τόνο των τραγουδιών της όσο και στην ποιητική διάθεση των στίχων της.
Προτού αφοσιωθεί στη μουσική, η Gurevich εργάστηκε για μία δεκαετία στον κινηματογράφο, με όνειρο και στόχο να ακολουθήσει καριέρα στη σκηνοθεσία. Έπειτα, κατέληξε πως η σύνθεση τραγουδιών τής ήταν πιο προσιτή και άμεση. Η αγάπη της για τον κινηματογράφο είναι εμφανής στη μουσική της, η οποία συχνά θυμίζει ατμόσφαιρα ταινίας, ενώ πολλές φορές φαίνεται να αφηγείται μια ιστορία με καθορισμένη αρχή μέση και τέλος. Οι κινηματογραφικές της επιρροές περιλαμβάνουν το σκηνοθέτη Federico Fellini και το συνθέτη Nino Rota, ενώ πρόσφατα δήλωσε ως μεγαλύτερη επιρροή τον προσφάτως απελθόντα David Lynch. Συγκεκριμένα για τον τελευταίο είπε: «Το ταλέντο του στις αντιθέσεις. Η μουσική συνήθως κάνει κάτι διαφορετικό από τα λόγια, τα οποία κάνουν κάτι διαφορετικό από την εικόνα. Αυτή η αντίθεση επιβεβαιώνει τη ζωή ως ένα μυστηριώδες όνειρο. Όταν συνθέτω μουσική, κάθε γραμμή πρέπει να προσθέτει μια νέα διάσταση και όχι απλώς να κολλάει με την προηγούμενη».
Φυσικά, είναι αδύνατον να μιλήσουμε για τις επιρροές της και να μην αναφέρουμε τον αείμνηστο Leonard Cohen, ίσως τον καλλιτέχνη με τον οποίο μοιάζει περισσότερο η ιδιαίτερη μουσική της Gurevich ειδικά όσον αφορά τα vocals τους. Παράλληλα, η Gurevich έχει εκφράσει την αγάπη της για τη γαλλική σανσόν, ένα είδος που χαρακτηρίζεται από ποιητικούς στίχους και μελαγχολικές μελωδίες. Καλλιτέχνες, όπως Charles Aznavour, Françoise Hardy και Dalida, έχουν επηρεάσει τη μουσική της. Η γαλλική σανσόν της προσέφερε ένα μοντέλο για το πώς η μουσική μπορεί να είναι ταυτόχρονα προσωπική και καθολική, με στίχους που εξερευνούν βαθιά συναισθήματα και κοινωνικά θέματα. Τέλος, η Gurevich εκτιμάει ιδιαίτερα την εναλλακτική σκηνή, ειδικά αυτή του Βερολίνου, όπου ζει και εργάζεται.
H Michelle έχει δημιουργήσει 7 άλμπουμ και αρκετά singles, το καθένα από τα οποία εξερευνά μια διαφορετική θεματική εμπνευσμένο κυρίως από την εκάστοτε ψυχική της κατάσταση. Το άλμπουμ ντεμπούτο της, το The Nature of Things (2008), εξερευνά κυρίως τη νυχτερινή μοναξιά και την αναζήτηση ταυτότητας. Η σκοτεινή πραγματικότητα των στίχων της αντιπαραβάλλεται από έντονη ειρωνεία και μαύρο χιούμορ, που αποτρέπουν τα τραγούδια της από το να γίνουν ψυχοπλακωτικά. Όπως λέει και η ίδια «Η απόγνωση δεν τελειώνει, αλλά τουλάχιστον μπορείς παράλληλα να τραγουδάς». Άλλα σημαντικά άλμπουμ περιλαμβάνουν το Let’s part in style, όπου άρχισε να χρησιμοποιεί μια πιο ατμοσφαιρική αισθητική και το προσωπικά αγαπημένο μου, το βαθύτατα υπαρξιακό New Decadence, που παίζει έντονα με τον χρόνο.
Σε συνέντευξη της στο In.gr, σχολιάζοντας το τραγούδι Here is the part αναφέρει πως η νοσταλγία της για το παρελθόν είναι μία κινητήριος δύναμη για τη σύνθεση τραγουδιών. Ταυτόχρονα, επισκιάζει την ικανότητά της να ζει στο παρόν, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ο τεράστιος όγκος αναμνήσεων και φωτογραφιών την αναγκάζει σε παραίτηση. «Σε μια καλή μου μέρα, ωστόσο, προσπαθώ να υιοθετήσω τη σοφία που περιγράφεται στο Siddhartha του Herman Hesse. Και αυτό είναι να φαντάζεσαι όλες τις στιγμές —παρελθόν, παρόν και μέλλον— να ρέουν και να υπάρχουν ταυτόχρονα στη μεγάλη σούπα της ζωής».
Όσον αφορά την Ελλάδα, η ίδια εκφράζει έκπληξη για τη δημοτικότητά της εδώ, υποθέτοντας ότι η μουσική της θυμίζει σε μερικούς τις σανσόν που άκουγαν οι παππούδες, αλλά σε μια σύγχρονη εκδοχή. Συγκεκριμένα, αναφέρει «[Η Αθήνα] Είναι μια πόλη που ζει τη στιγμή, ένας τόπος όπου οι καλλιτέχνες θέλουν να βρίσκονται. Θυμάμαι να βρίσκομαι σε ένα από εκείνα τα πάρτι στα σπίτια, με παραδοσιακή ελληνική μουσική, ανθρώπους να παίζουν μπουζούκι στην κουζίνα και όλα τα υπόλοιπα. Ήταν πραγματικά, απολαυστικές στιγμές. Μου αρέσει η ενέργεια και η περιέργεια των ανθρώπων, η απεραντοσύνη της ιστορίας σε συνδυασμό με την άνθηση του παρόντος».
Η εμπειρία της Gurevich, ως κόρη μεταναστών από τη Σοβιετική Ένωση, να μεγαλώνει σε μια νέα χώρα, μακριά από τις ρίζες της, της έδωσε μια μοναδική οπτική για θέματα, όπως η ταυτότητα, η μοναξιά, η αγάπη από απόσταση και η αναζήτηση για νόημα ή ίσως η ανάγκη κατασκευής του. Η ίδια έχει αναφέρει ότι η μουσική της είναι ένας τρόπος να επικοινωνήσει με το παρελθόν της και να εξερευνήσει τις δικές της εμπειρίες ως μετανάστρια, καθώς και να ενσωματώσει στοιχεία από διαφορετικές κουλτούρες.
Η ευαισθησία του Καναδά συγχωνεύεται με τη μελαγχολία της Ρωσικής ψυχής, ενώ εμπλουτίζεται με το ρομαντισμό της δυτικής Ευρώπης. Αν προσθέσουμε σε αυτά τις επιρροές από τον κινηματογράφο και την εναλλακτική σκηνή αρχίζει να γίνεται κατανοητό, γιατί αγγίζει ταυτόχρονα νέους και μεγάλους απ’ όλον τον κόσμο. Η μουσική της είναι μια γέφυρα μεταξύ ανατολικών και δυτικών επιρροών, μεταξύ νοσταλγίας και εκσυγχρονισμού. Προσφέρει μια στιγμή χαλάρωσης σ’ όσους νιώθουν ότι βρίσκονται μακριά από τους εραστές τους, τη χώρα τους ή ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Μια γέφυρα για τους «ταξιδιώτες» της ζωής.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕ
- Αν η ζωή της Michelle Gurevich ήταν ταινία, θα ήταν η La Strada του Fellini, reader.gr, διαθέσιμο εδώ
- Michelle Gurevich: «Η περίοδος χάριτος του εφησυχασμού μας έφτασε στο τέλος της», in.gr, διαθέσιμο εδώ
