11.5 C
Athens
Δευτέρα, 27 Ιανουαρίου, 2025
ΑρχικήΚοινωνίαΣχολεία «2ης ευκαιρίας»

Σχολεία «2ης ευκαιρίας»


Της Μαρίας Ραβάνη,

Στο γνωστό πλέον σε όλους podcast της Lifo, «Μικροπράγματα», ο Άρης Δημοκίδης προσφέρει ένα από τα «βραβεία» της χρονιάς που μας πέρασε, στον Πέτρο Δαμιανό, διευθυντή του σχολείου στις φυλακές ανηλίκων της Αυλώνας. Ο «πρακτικός ονειροπόλος» κύριος Δαμιανός, είναι ένας μάχιμος υπερασπιστής της εκπαίδευσης. Τα τελευταία χρόνια, ένα από τα εγχειρήματά του, το σχολείο στις φυλακές Αυλώνα, έχει κερδίσει τις εντυπώσεις πολλών, τόσο για την κεντρική του ιδέα —που δεν είναι άλλη από αυτή της επανένταξης κι όχι της τιμωρίας— όσο και για τις επιτυχίες που αυτό καταγράφει. Διότι όπως αναφέρει κι ο ίδιος, κάθε επιτυχία για το συγκεκριμένο σχολείο, λογίζεται ως επιτυχία όλων…

Το συγκεκριμένο εγχείρημα, όπως και το εξίσου γνωστό Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, αποτελούν απτά παραδείγματα της προσπάθειας του ανθρώπου, ενάντια στις αντιξοότητες, να βρει την ελπίδα για το μέλλον μέσω της μάθησης. Στηριζόμενα στις υπεράνθρωπες προσπάθειες εκπαιδευτικών κι εθελοντών, τέτοια εκπαιδευτικά projects μπορούν κι υφίστανται, σχεδόν κατά κανόνα δίχως επαρκή κρατική στήριξη ή αξιόλογη χρηματοδότηση. Τα αποτελέσματα αυτών των προσπαθειών, αποτελέσματα τόσο σημαντικά για τα άτομα μονομερώς αλλά και για την ελληνική κοινωνία ως σύνολο, λαμβάνονται υπόψη μόνο σε διαφόρων ειδών «επιστημονικές» ημερίδες περί παραβατικότητας ανηλίκων και σε δίχως ουσιαστικό αντίκτυπο, αλλά σημαντικές για το θεαθήναι, βραβεύσεις.

Πηγή εικόνας: CNN.gr / Δικαιώματα χρήσης: Facebook/KYRIAKATIKO SXOLEIO METANASTWN

Η υποστελέχωση τώρα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος δεν είναι κάτι νέο. Κι αν η κατάσταση είναι γενικά αποκαρδιωτική στην πλειοψηφία των δημόσιων, ελληνικών σχολείων, τέτοιου είδους δομές, που προσφέρουν υποστήριξη στις διάφορες κοινωνικές ομάδες που λογίζονται ως «του περιθωρίου», βρίσκονται σίγουρα σε δεύτερη μοίρα. Το «όνειρο», λοιπόν, που αναφέρει ο κύριος Δαμιανός στη δήλωση που κάνει στο προαναφερόμενο podcast, δεν είναι απλό ούτε γίνεται ελαφρά την καρδία. «Όλες οι φυλακές να μοιάσουν με τον Αυλώνα», εύχεται. Κάτι που όπως εξηγεί κι ο ίδιος αργότερα σημαίνει, να έχουν όλες οι φυλακές τα μέσα, τις υποδομές και το προσωπικό, ώστε να λειτουργούν σε κάθε σωφρονιστικό παράρτημα, όλες οι εκπαιδευτικές βαθμίδες, προσφέροντας ευκαιρίες σε όλους όσους το επιθυμούν. Κι ένα τέτοιο όνειρο, δεν γίνεται παρά να μοιάζει απίστευτα μακρινό, σε όποιον γνωρίζει έστω και λίγο τι εστί φυλακή στην Ελλάδα…

Η έννοια δυστυχώς της 2ης ευκαιρίας στην προκειμένη περίπτωση είναι το λιγότερο ατυχής. Η λεγόμενη «ευκαιρία» που δίνεται σε αυτούς τους ανθρώπους από την ελληνική πολιτεία, αίρεται αμέσως μόλις βγουν αυτοί έξω στην πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Πριν λίγα χρόνια, ο Βασίλης Δημάκης, κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού, προέβη σε πολύμηνη απεργία πείνας (μετέπειτα και δίψας), ώστε να γίνει δεκτό το αίτημά του να παρακολουθεί δια ζώσης —όπως εξάλλου προβλέπει κι ο νόμος— τα μαθήματά της σχολής στην οποία είχε εισαχθεί. 4 ημέρες πριν (πλέον έτος 2025), ο Πέτρος Δαμιανός, αντιμετωπίζοντας μια παρόμοια κατάσταση (μεταφέρθηκε από την πολιτεία πρόσφατα στις φυλακές Τρικάλων, στερώντας του κατά αυτόν τον τρόπο το δικαίωμα παρακολούθησης των υποχρεωτικών για τη λήψη πτυχίου μαθημάτων του στο Π.Α.Δ.Α.), προχώρησε κι αυτός σε απεργία πείνας και δίψας που μέχρι στιγμής συνεχίζεται. Από την άλλη, οι αποκλεισμοί που αντιμετωπίζουν δεκάδες μετανάστες και πρόσφυγες στη χώρα μας, είναι λίγο-πολύ γνωστοί. Η εκπαίδευση επομένως είναι μια επιλογή, η οποία δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται από περιορισμούς και τιμωρητικές συνέπειες. Τουλάχιστον, όχι όταν αναφερόμαστε σε μια δημοκρατική χώρα.

Πηγή εικόνας: newsbomb.gr / Δικαιώματα χρήσης: Eurokinissi

Τα άτομα που φοιτούν σε τέτοιου είδους δομές όπως είναι το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών και το σχολείο των φυλακών Αυλώνα, δεν είναι απλά μαθητές. Είναι άτομα που πάλεψαν και παλεύουν να προχωρήσουν μπροστά, αφήνοντας γεγονότα κι αποφάσεις του παρελθόντος πίσω τους. Το λεγόμενο «σκληρό» περιβάλλον της φυλακής μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας μεταμορφώνεται και γίνεται πιο υποφερτό. Και το αίσθημα απομόνωσης και φόβου που γεννάται όταν φτάνεις μετανάστης σε μία χώρα, καταπολεμάται μέσα από τη μαθησιακή διαδικασία και τη συνύπαρξη με άτομα, που αντιμετωπίζουν το ίδιο στίγμα και τις ίδιες (ή παρόμοιες) δυσκολίες. Ωστόσο, η ελπίδα που τρέφεται και θεριεύει μέσα από αυτές τις πρωτοβουλίες, δεν πρέπει να περιορίζεται ούτε να καταβαραθρώνεται από την πραγματικότητα της ζωής. Είτε πρόκειται για εντός είτε εκτός κελιών…


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
  • Σχολείο φυλακών Αυλώνα: Μία δεύτερη ευκαιρία για τους νεαρούς κρατούμενους, cityportal.gr, διαθέσιμο εδώ
  • Το OPEN στο σχολείο των Φυλακών Αυλώνας: Συγκλονίζουν παιδιά που θέλουν δεύτερη ευκαιρία – «Η εκπαίδευση είναι πύλη ελευθερίας», ethnos.gr, διαθέσιμο εδώ
  • «Ήμουν διακινητής μεταναστών»: Μέσα στο σχολείο των φυλακών Αυλώνα, newsbomb.gr, διαθέσιμο εδώ
  • Podcast / Tα βραβεία των Μικροπραγμάτων για το 2024, mikropragmata.lifo.gr, διαθέσιμο εδώ

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Μαρία Ραβάνη, Αρχισυντάκτρια Έκδοσης
Μαρία Ραβάνη, Αρχισυντάκτρια Έκδοσης
Μεταπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και απόφοιτη του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ. Από νωρίς την τράβηξε ο σχολιασμός της επικαιρότητας και η ειδησεογραφική διαδικασία. Στόχος της πλέον η ορθότερη και τεκμηριωμένη ενημέρωση του κοινού για ζητήματα πολιτικής φύσεως και κοινωνικών φαινομένων.