12.2 C
Athens
Παρασκευή, 17 Ιανουαρίου, 2025
ΑρχικήΚοινωνίαΠόσες ακόμα απογοητεύσεις θα αντέξουν οι νέοι στον εργασιακό τομέα;

Πόσες ακόμα απογοητεύσεις θα αντέξουν οι νέοι στον εργασιακό τομέα;


Της Άννας – Μαρίας Τσαρτσίδου,

Στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, η εύρεση μιας σταθερής κι αξιοπρεπούς εργασίας, καθίσταται —για τους περισσότερους— νέους σχεδόν αδύνατη, σαν ένα μακρινό άπιαστο όνειρο. Αυτό, φυσικά, είναι μια κατάσταση που πηγάζει από πολλούς παράγοντες, κυρίως οικονομικούς. Η δυσκολία επαγγελματικής αποκατάστασης παίζει καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογική κατάσταση των νέων, οι οποίοι ολοένα και πιο συχνά αισθάνονται αποπροσανατολισμένοι, χάνοντας τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον.

Είναι αρκετά λυπηρό το γεγονός ότι δεν πρόκειται για μια μειοψηφία ανειδίκευτων επαγγελματιών, αλλά για εξιδεικευμένο εργατικό δυναμικό με πτυχία κι επιπρόσθετες γνώσεις πάνω σε συγκεκριμένα αντικείμενα, τα οποία είτε εκλείπουν είτε είναι σε κατάσταση κορεσμού. Και χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι άλλο πέρα από το να συλλέξουν περισσότερες γνώσεις, σχεδόν «αναγκάζονται» να μαζέψουν ολοένα και περισσότερα προσόντα (σεμινάρια, πιστοποιήσεις, ξένες γλώσσες), προκειμένου να μπορούν να συμμετέχουν στην ανταγωνιστική πραγματικότητα που διέπει την αγορά εργασίας.

Πηγή εικόνας: Pexels.com / Δικαιώματα χρήσης: ANTONI SHKRABA production

Κάποια στιγμή, όμως, κουράζονται κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Δεν γίνεται να προσπαθείς αέναα να ανταγωνιστείς κάτι που συνεχώς αλλάζει μορφή κι απαιτήσεις. Γιατί η αγορά εργασίας είναι μια συνεχής μεταβαλλόμενη διαδικασία που εναλλάσσει νέες και παλιές τεχνολογίες αλλά και προσόντα. Οι θέσεις εργασίας πρέπει να συμβαδίζουν με την επικαιρότητα και τις σύγχρονες τάσεις —κάτι που ενίοτε— δυσκολεύει τη ζωή των εργαζομένων, προσθέτοντας τους άγχος κι αβεβαιότητα. Οι ραγδαίοι ρυθμοί με τους οποίους κινούνται οι νέες τεχνολογίες είναι σοκαριστικοί κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα για το εργασιακό μέλλον- αν δεν έχει προβληματίσει ήδη αρκετά.

Ερωτήματα όπως «Είμαι αρκετός/η;», «Κάνω καλά τη δουλειά μου;», «Θα περάσω τη συνέντευξη ή θα θέλουν περισσότερα πράγματα στο βιογραφικό μου;», «Γιατί μου έκαναν τόσο μικρή σύμβαση; Μήπως δεν θέλουν να με κρατήσουν;» «Θα πρέπει να ψάξω καινούργια δουλειά;» ∙ αυτά κι άλλα πολλά παρόμοια ερωτήματα ταλανίζουν το μυαλό των νέων και κάνουν το αίσθημα της ανασφάλειας να κυριαρχεί.

Πού θα βρουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ένα «χέρι» βοηθείας; Αυτοί που δεν έχουν την επιλογή του εξωτερικού; Μα, φυσικά, στη γνωστή σε όλους εστίαση. Δεν είναι καθόλου περίεργο που οι νέοι προσανατολίζονται στην εστίαση τον τελευταίο καιρό. Τι κι αν κουράζονται με τις υπερωρίες και τα ακραία ωράρια; Τι κι αν ταλαιπωρούνται με τις παραξενιές των πελατών; Τι κι αν δουλεύουν τις Κυριακές και τις αργίες; Τι κι αν το σέρβις κι οι κουζίνες καμία σχέση δεν έχουν με το αντικείμενο των σπουδών τους; Τι κι αν κάνουν κάτι που μισούν απλά γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή; Δυστυχώς αναγκάζονται, γιατί ξέρουν ότι η εστίαση μπορεί να τους αποφέρει έσοδα —έσοδα που στο αντικείμενο των σπουδών τους θα έκαναν πολύ καιρό να δουν.

Πηγή εικόνας: pexels.com/ Φωτογράφος και Δικαιώματα χρήσης: Andrea Piacquadio

Οι περισσότεροι νέοι δουλεύουν στην εστίαση ήδη από τα χρόνια των σπουδών τους για να συντηρούν τα φοιτητικά τους έξοδα, ενώ άλλοι την επιλέγουν ως πρώτη εναλλακτική μετά τις σπουδές, για να καλύψουν τα συνακόλουθα έξοδα του δεύτερου κύκλου σπουδών τους — γιατί πλέον ένα πτυχίο δεν φτάνει, χρειάζεσαι κι ένα μεταπτυχιακό τουλάχιστον. Και κάπως έτσι, μπλέκονται με την εστίαση και μετά αν μπλεχτείς εκεί, συχνά είναι δύσκολο να φύγεις, γιατί επαναπαύεσαι με την αμεσότητα του χρήματος που μπορείς να βγάλεις και ξεχνάς τις προσδοκίες σου για επαγγελματική ανέλιξη. Κι οι ίδιες οι προσδοκίες δηλαδή δεν σε εμπνέουν να τις ακολουθήσεις, καθώς αν δεν έχεις χρόνο προϋπηρεσίας πάνω στο αντικείμενο, ο μισθός δεν θα είναι ικανοποιητικός. Και πως να έχεις χρόνο προϋπηρεσίας, αν για χρόνια δούλευες εστίαση για να μαζέψεις τα εφόδια για τη δουλεία των ονείρων σου;

Ας λένε οι παλαιότερες γενιές πως πλέον οι νέοι τα βρίσκουν όλα έτοιμα και δεν ζορίζονται∙ κανένας δεν μπορεί να υποβιβάσει τον καθημερινό αγώνα των νέων στην αρένα της εργασίας. Οι σημερινοί νέοι είναι πολύ κακοπληρωμένοι, πολύ απογοητευμένοι, πολύ αδικημένοι από την ίδια την κοινωνία που δεν τους στηρίζει σε τίποτα, μα είναι και πολύ δυνατοί κι αντέχουν, γιατί ξέρουν πως πρέπει να αποτελέσουν το μέλλον και την εξέλιξη. Κι τέλος, οι νέοι ξέρουν καλύτερα από όλους πως πρέπει να συνεχίσουν —γιατί αν δεν το κάνουν αυτοί, τότε δεν θα το κάνει κανείς— και πιστεύουν ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Γι’ αυτό η δικιά τους ελπίδα δεν έχει πεθάνει ακόμα.


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
  • Gez Z και αγορά εργασίας: Τι λένε οι νέοι σε Ελλάδα και εξωτερικό;, athensvoice.gr, διαθέσιμο εδώ

 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Άννα - Μαρία Τσαρτσίδου, Υπεύθυνη Διόρθωσης
Άννα - Μαρία Τσαρτσίδου, Υπεύθυνη Διόρθωσης
Γεννημένη το 2000 στη Θεσσαλονίκη. Είναι τελειόφοιτη του τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση Μεσαιωνικών και Νέων Ελληνικών σπουδών. Έχει έντονες λογοτεχνικές αναζητήσεις, με κλίση προς την πεζογραφία. Ενδιαφέρεται για τα πολιτιστικά δρώμενα και τρέφει μεγάλη αγάπη για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με τη συγγραφή.