Της Ευαγγελίας Τσόχα,
«Είναι μια παλιομοδίτικη ιστορία που ξετυλίγεται σαν μαγευτικό παραμύθι… Γιατί υπήρχε μια εποχή που η αγάπη αργούσε να έρθει…» (Λιλή Ζωγράφου)
Ξεκίνησε ως ένα σπουδαίο λογοτεχνικό έργο της αντισυμβατικής συγγραφέως Λιλής Ζωγράφου και μεταφέρθηκε στη σκηνή με τέτοια μαεστρία, που έγινε αμέσως επιτυχία. Πρεμιέρα έκανε το μήνα Δεκέμβριο στη Θεσσαλονίκη, στο Μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών, η παράσταση «Η αγάπη άργησε μία μέρα» βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι.
Με πέντε συνεχόμενες παραστάσεις την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου ολοκληρώνεται η επιτυχημένη πορεία της παράστασης στη Θεσσαλονίκη, η οποία αποτελεί μία συμπαραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κοζάνης. Με την Ηρώ Λούπη στο ρόλο της Ερατώς και τη Μαρία Χατζηιωαννίδου στο ρόλο της Ασπασίας θα αποδοθεί μια ξεκάθαρη ματιά στην ανθρώπινη ψυχή, η οποία κυνηγημένη από τη σκληρότητα της πατριαρχικής οικογένειας και την καταπάτηση της ελευθερίας της μάχεται να βρει την προσωπική της φωνή και δικαίωση. Οι έντονες ερμηνείες των ηθοποιών ζωντανεύουν μία ιστορία γεμάτη πάθος, συγκρούσεις και πόνο, θυμίζοντάς μας πως ακόμα και στα πιο ασφυκτικά πλαίσια, ο άνθρωπος επιζητά την αγάπη και την ελευθερία.
Η υπόθεση του έργου
Η θεατρική παράσταση μας μεταφέρει σ’ ένα χωριό της Κρήτης, το Νεοχώρι, την εποχή της ιταλικής κατοχής κατά τον Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στο σπιτικό της οικογένειας Φτενούδου θα φτάσει ένας Ιταλός στρατιώτης, καταρρακωμένος και φθαρμένος από τη δίνη του πολέμου, ζητώντας καταφύγιο. Η μικρότερη από τις πέντε κόρες της οικογένειας, η Ερατώ, έρμαιο του παρορμητικού της ενστίκτου θα τον βοηθήσει και θα τον κρύψει στο υπόγειο του σπιτιού χωρίς να το γνωρίζει κανείς. Αυτή είναι και η στιγμή όπου μία έλξη πάθους θα δημιουργηθεί μεταξύ τους, η οποία θα οδηγήσει σε μία εγκυμοσύνη. Η μητέρα της Ερατούς, θέλοντας να την προστατέψει, θα υποστηρίξει πως το παιδί είναι δικό της. Με το θάνατο, όμως, του πατέρα και την ανάληψη των αποφάσεων από την αυταρχική, δεσποτική και μεγαλύτερη αδερφή της, η Ερατώ θα καταπιεστεί αρκετά και θα φυλακιστεί μ’ ένα άπιαστο όνειρο σε μία ζωή, που διόλου δεν είχε επιλέξει να ζήσει.
Η εμμονή για τη διατήρηση και παρουσίαση στο κοινωνικό σύνολο μίας ψεύτικης εικόνας ανωτερότητας της οικογένειας Φτενούδου θα οδηγήσει τη μεγάλη κόρη της οικογένειας, Ασπασία, σε πράξεις μεγαλομανίας. Εξαλείφοντας οτιδήποτε θα απειλούσε την οικογενειακή φήμη, δημιουργεί ένα περιβάλλον, όπου κάθε έκφραση αγάπης και έρωτα καταπνίγεται και απαγορεύεται, με αποτέλεσμα η μιζέρια και η απομόνωση να κυριαρχούν πλέον στο σπίτι. Απαγορεύεται στην Ερατώ να μεγαλώσει το ίδιο της το παιδί, πράξη που αναλαμβάνει η ίδια Ασπασία, η οποία ούσα ζηλόφθων υιοθετεί αυστηρούς ηθικούς κανόνες και ένα αναχρονιστικό σύστημα αξιών, που αντικατοπτρίζουν περισσότερο τις προσωπικές της ανασφάλειες και φιλοδοξίες παρά μία αληθινή φροντίδα για ένα παιδί. Δύο γράμματα που ποτέ δεν έφτασαν στην ώρα τους και πολλές απώλειες θα οδηγήσουν σ’ ένα θλιβερό τέλος, το οποίο θα θέσει πολλά ερωτηματικά σχετικά με την έμφαση που δίνεται στις παλιές αρχές και παραδόσεις και με το κατά πόσο αυτές είναι σωστό και μπορούν να επιβάλλονται σε άτομα, τα οποία αναζητούν την αγάπη και την ευτυχία στη ζωή.
Σύγχρονη σημασία
Το «Η αγάπη άργησε μία μέρα» είναι μία θεατρική εμπειρία, η οποία μέχρι σήμερα παραμένει αρκετά επίκαιρη. Θίγει διαχρονικά ζητήματα, όπως αυτό της ανισότητας των φύλων και των κοινωνικών πιέσεων. Η πατριαρχία και η γυναικεία χειραφέτηση, η αντίσταση και το δικαίωμα στην αγάπη κυριαρχούν και υπενθυμίζουν στους θεατές πως αξίζει να επιδιώξουν την αληθινή αγάπη, ακόμη και αν αυτή πρόκειται να «αργήσει μία μέρα».
Γιατί να το δείτε;
Σ’ έναν κόσμο που τα συναισθήματα των ανθρώπων είναι επιφανειακά και παραμερίζονται εύκολα από τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας, το θεατρικό αυτό έργο έρχεται να μας υπενθυμίσει πως η αγάπη και η ανθρώπινη επαφή δεν μπορούν να περιμένουν. Μας καλεί να αναλογιστούμε και να αναρωτηθούμε: πώς θα ήταν η ζωή μας αν ακολουθούσαμε περισσότερο την καρδιά μας και λιγότερο τις προσδοκίες που έχουν οριστεί είτε από άλλους είτε από ένα κοινωνικό σύνολο και κυρίως, πότε ήταν η τελευταία φορά που επιτρέψαμε στον εαυτό μας να νιώσει αγάπη, προτού να είναι πολύ αργά; Μήπως, τελικά, πλέον ο έρωτας έχει χάσει τη γοητεία της ανεμελιάς και την αγάπη που του αρμόζει;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η αγάπη άργησε μία μέρα, ΚΘΒΕ, ntng.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η αγάπη άργησε μία μέρα, more.com, διαθέσιμο εδώ
- Η αγάπη άργησε μία μέρα, Politeia.net, διαθέσιμο εδώ
- ΕΡΤ αρχείο: Η αγάπη άργησε μία μέρα, ertnews.gr, διαθέσιμο εδώ
