Της Χριστίνας Σεφθελή,
Η σκληρή καθημερινότητα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ξεκινούσε από την πρώτη μέρα παραμονής των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αρχικά, τους κούρευαν τελείως, τους ξύριζαν και τους έβαζαν για ντους. Κατά τη διάρκεια του ντους, οι SS άνοιγαν πρώτα το παγωμένο και έπειτα ξαφνικά, το ζεστό νερό, ώστε οι κρατούμενοι να πάθουν σοβαρά εγκαύματα. Όσοι ήταν βρώμικοι σκοτώνονταν αμέσως.
Οι στρατιώτες των SS έκαναν σαφές στους κρατούμενους, ότι η ζωή και η ελευθερία τους υπάγονταν στο νομικό πλαίσιο του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Ο κάθε κρατούμενος έφερε στο χέρι του έναν αριθμό, που έδειχνε σε ποια «κατηγορία» άνηκε. Αφού μοιράζονταν σε μπλοκ, έμπαιναν σε κουκέτες. Στο κάθε κρεβάτι κοιμόντουσαν ανά δύο άτομα. Επιπλέον, πρέπει να αναφερθεί το γεγονός πως οι κρατούμενοι σε κάθε μπλοκ ήταν από διαφορετικές εθνικότητες.
Κάθε πρωί με το που σημαίνει το εγερτήριο, οι κρατούμενοι αρχίζουν να ετοιμάζουν γρήγορα το δωμάτιο και τρέχουν εσπευσμένα στα λουτρά, ώστε να προλάβουν το μοίρασμα του ψωμιού. Το ψωμί αποτελούσε ουσιαστικά και το «νόμισμα» των κρατουμένων μέσα στο στρατόπεδο και όπως καταλαβαίνει κανείς, ήταν πολύ σημαντικό για όλους τους κρατούμενους.
Σε καθημερινή βάση, οι κρατούμενοι δούλευαν σκληρά ανελλιπώς, κατασκευάζοντας δρόμους και εργοστάσια. Η ανταμοιβή τους αποτελούσε ένα πιάτο σούπα με κομμάτια ψωμί μέσα το οποίο ήταν και το μεσημεριανό τους. Συνήθως, η δουλειά στο στρατόπεδο ήταν η κατασκευή δρόμων, απ’ όπου θα περνούσαν από πάνω βαριοί σιδερένιοι κύλινδροι. Για να αποφύγει κάποιος κρατούμενος τη δουλειά και πόσο μάλλον να ξεφύγει απ’ αυτήν, πήγαινε στα αποχωρητήρια.
Επίσης, καθημερινά επιβάλλονταν στους κρατούμενους ποινές, όπως: Η ποινή της ορθοστασίας. Ο κρατούμενος έπρεπε να στέκεται όρθιος για πάρα πολλές ώρες. Μία άλλη ποινή αποτελούσε η λεγόμενη «ποινή της εργασίας», όπου ο κρατούμενος ήταν υποχρεωμένος να μεταφέρει και να κουβαλά πολύ βαριά αντικείμενα, σε σημείο που τα καθιστούσε ασήκωτα. Η τρίτη και ίσως πιο βάρβαρη ποινή αποτελούσε το ξυλοκόπημα. Ο κρατούμενος έμπαινε μέσα σ’ ένα κασόνι και έπειτα, τον χτυπούσαν με βούρδουλα. Τέλος, το χειμώνα οι κρατούμενοι κρύωναν λόγω έλλειψης ρούχων, ενώ το καλοκαίρι υπέφεραν από τη ζέστη, καθώς δούλευαν ασταμάτητα κάτω από τον ήλιο και σε υψηλές θερμοκρασίες.
Οι Εβραίοι «έπρεπε» να υπομένουν εξευτελισμό από τους Ναζί. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης χρησίμευαν ως βάση εκμετάλλευσης κυρίως για τους Εβραίους. Η ικανότητα και η διάθεση για εργασία μπορούσε να σώσει προσωρινά τη ζωή κάποιου. Οι Εβραίοι, που θεωρούνταν μη παραγωγικοί από τους Ναζί, ήταν αυτοί που τελικά εκτελούνταν. Έτσι, η εξολόθρευση των Εβραίων έγινε το κύριο μέλημα των Ναζί.
Μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ, υπήρχε έλλειψη σε εργατικό δυναμικό στη Γερμανία. Γι’ αυτό το λόγο, οι Ναζί χρησιμοποιούσαν Εβραίους σε καταναγκαστικά έργα σε γερμανικές βιομηχανίες. Κατά αυτόν τον τρόπο, πολλά στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργήθηκαν κοντά σε βιομηχανικούς χώρους. Πολλές επιχειρήσεις που ανήκαν στα SS, για παράδειγμα η Deutsche Ausrustungswerke / DAW, η Γερμανική Βιομηχανία Όπλων, οι ιδιωτικές γερμανικές εταιρίες, όπως η Messerschmidt, η Junkers, η Siemens και η I. G. Farben βασίζονταν αποκλειστικά στην καταναγκαστική εργασία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Levi Primo (2009), Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος, Εκδόσεις Άγρα
- Εκτοπισμοί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, encyclopedia.ushmm.org, διαθέσιμο εδώ
- Καταναγκαστική εργασία, encyclopedia.ushmm.org, διαθέσιμο εδώ
- Νταχάου: Φυλάκιση, καθημερινότητα, πειράματα, θάνατος, tvxs.gr, διαθέσιμο εδώ
