Του Βασίλη Μορφονιού,
Σαν παραλιακό κύμα έσκασε στις τηλεοράσεις μας η πολυαναμενόμενη δεύτερη σεζόν του Arcane σαρώνοντας όλους τους δείκτες τηλεθέασης. Η 1η σεζόν, όχι μόνο απέδειξε ότι οι σειρές βασισμένες σε video games δεν είναι καταδικασμένες σε αποτυχία, αλλά έχτισε μια βάση ενθουσιωδών πιστών, προερχόμενων τόσο από το παιχνίδι όσο και νεοφερμένους. Από τους πολύπλοκους και συνεχώς εξελισσόμενους χαρακτήρες, τo πανέμορφο animation, το αξέχαστο soundtrack, τον φανταστικό αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικό κόσμο που έχτισε μέχρι τις πνευματικές και σωματικές συγκρούσεις για εξουσία, είναι πρακτικά αδύνατο να μην βρεις κάτι που να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον στο Arcane.
Το διαχρονικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι σπουδαίες σειρές, όμως, είναι ότι όσο πιο ψηλά φτάσουν με μια σεζόν τόσο πιο μεγάλες προσδοκίες έχουν να καλύψουν με την επόμενη. Η σοκαριστική ανακοίνωση του Netflix ότι η δεύτερη σεζόν του Arcane θα είναι και η τελευταία του, με έκανε να πιστέψω ότι η σειρά μάλλον θα έχει άδοξο τέλος. Πώς να ολοκληρώσει τα δεκάδες character arcs και όλες τις ανοιχτές συγκρούσεις σε μόλις 9 επεισόδια;
Η δεύτερη σεζόν ξεκινάει στο τέλος της πρώτης, στην απόφαση της Jinx να σκοτώσει τον Silco και σε μια κίνηση απελπισίας να ρίξει μια ρουκέτα στο κέντρο αποφάσεων των «επάνω», κηρύσσοντάς τους τον πόλεμο. Αυτή η σκηνή είναι χαρακτηριστική της μαεστρικής σεναριογραφίας του Arcane. Σημασία δεν δίνεται τόσο στην πράξη της Jinx αυτής καθ’ αυτής (παρότι αφήνεται να εννοηθεί ότι θα έχει συνταρακτικές συνέπειες), όσο στην απόφαση της Jinx να πιέσει τη σκανδάλη. Απόφαση που ολοκληρώνει τον θάνατο της Powder και τη γέννηση της Jinx. Αφήγηση όπου ο χαρακτήρας οδηγεί την πλοκή και όχι η πλοκή τον χαρακτήρα.
Η νέα σεζόν τιμάει την απόφαση αυτή ως ένα βαθμό, αλλά δεν έχει τις συνέπειες που θα περίμενε κανείς. Πέρα από τον θάνατο της μητέρας της Caitlyn που σέρνει τον χαρακτήρα της σε σκοτεινά μονοπάτια, το τραγικό γεγονός γρήγορα ξεχνιέται από το πραξικόπημα της Ambessa ενώ η σύγκρουση Piltover με Zaun επισκιάζεται από άλλα γεγονότα. Αυτό με οδηγεί στο μεγαλύτερο πρόβλημα μου με τη δεύτερη σεζόν, τον χρόνο ή μάλλον την έλλειψη αυτού.
Από το σκοτεινό παρελθόν της Ambessa με τις μάγισσες του Black Rose, τη δίψα της Caitlyn για εκδίκηση, το πολυδιάστατο ταξίδι του Ekko και του Jayce, την αναγέννηση της Mel, έως και την κεντρική σύγκρουση των δύο αδερφών, η καινούργια σεζόν καταπιάνεται με περισσότερα σημεία πλοκής από ότι ακόμα και το Game of Thrones. Σαν να μη έφτανε αυτό, φιλοδοξεί επίσης να αλλάξει πλήρως genre καθώς στα μισά εγκαταλείπει το κοινωνικοπολιτικό δράμα για το υπαρξιακό sci-fi. Για να τα χωρέσει όλα αυτά (και ακόμη περισσότερα που δεν ανέφερα), η σειρά αναγκάζεται να θυσιάσει τον πιο αργό μεθοδικό ρυθμό της 1ης σεζόν για έναν ταχύτατο ρυθμό. Υποβόσκει σίγουρα μια σύγκρουση του καλλιτεχνικού με το εμπορικό καθώς το Netflix από τη μια απαιτεί ένα συγκεκριμένο όριο επεισοδίων ενώ η Riot Games απαιτεί όλοι οι χαρακτήρες να αποκτήσουν την εμφάνιση και τις υπερδυνάμεις που έχουν στο παιχνίδι. Δύο συγκρουσιακά αιτήματα που σίγουρα προκάλεσαν πονοκέφαλο στους σεναριογράφους.
Με τόσους χαρακτήρες, όπως είναι λογικό, κάποιοι αδικήθηκαν. Πριν πιάσουμε τους νικητές και τους χαμένους της δεύτερης σεζόν οφείλω να σημειώσω πως, παρόλη τη βιασύνη, το Arcane εξακολουθεί να έχει τους πιο ανεπτυγμένους χαρακτήρες από το 99% των τηλεοπτικών σειρών εκεί έξω.
Με διαφορά η πιο πολύπλοκη και ενδιαφέρουσα χαρακτήρας μετά την ολοκλήρωση της σειράς αναδεικνύεται κατ’ εμέ η Jinx/Powder. Το αρχέτυπο του ηθικά ρευστού εκπρόσωπου της τρέλας, δεν είναι εύκολο να αποδοθεί σωστά, καθώς πρέπει ταυτόχρονα ο χαρακτήρας να είναι και απειλητικός και συμπαθής. Κι όμως, το Arcane το κάνει να φαίνεται πανεύκολο. Στη δεύτερη σεζόν η Jinx δεν είναι παρά μια σκιά του παλιού εαυτού της καθώς δυσκολεύεται να βρει νόημα σε μια ζωή δίχως οικογένεια. Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει η Isha, η οποία της θυμίζει τον παιδικό της εαυτό. Η αλληλεπίδραση της με τη μικρή Isha είναι θεραπευτική για την ίδια καθώς μέσω αυτής καταφέρνει να αποδεχθεί την Powder για αυτό που ήταν και να τη συγχωρέσει. Η επανένωση της με πατέρα και αδερφή αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας για την αναγέννηση της Powder, η οποία όμως γρήγορα σβήνει με το τραγικό θάνατο της Isha (το όνομα της σημαίνει «αυτή που προστατεύει», γιατί οι σεναριογράφοι του Arcane αρέσκονται στο να μας βασανίζουν και αφού λήξει το επεισόδιο). Μην αντέχοντας άλλο τη σκιά του χάρου από πάνω της, η Jinx οδηγείται στην αυτοκτονία.
Εκεί επεμβαίνει ο δεύτερος νικητής της σεζόν, ο Ekko για να την πείσει να χτίσει κάτι νέο στο μέλλον αντί να ζει στο παρελθόν. Ο Ekko, παρότι ήταν άφαντος στο πρώτο μισό, δικαιώνεται στο δεύτερο καθώς παίζει σε ένα από τα καλύτερα επεισόδια όλης της σειράς. Το έβδομο επεισόδιο αναδεικνύεται ως το πιο αξέχαστο, ακριβώς επειδή είναι και το πιο τραβηγμένο. Επιτρέπει στους χαρακτήρες να αναπνεύσουν και προλαβαίνει να χτίσει κάτι όμορφο παρά το σύντομο χρόνο. Σώζει, ακόμα, τον Jayce που είχε καταντήσει έρμαιο της μοίρας αναγκάζοντάς τον να τα αντιμετωπίσει όχι μόνο το δικό του πεπρωμένο αλλά και ολόκληρης της πόλης. Πραγματικά, η σύγκρουση μεταξύ ελεύθερης βούλησης και ντετερμινισμού, μεταξύ του ανθρώπινου και του μηχανικού, του τέλειου και του ατελούς, του Jayce και του Viktor, καταλήγει να είναι το πιο δυναμικό και στοχαστικό κομμάτι της σειράς. Η μετάλλαξη του Viktor από προστάτη των αδυνάμων σε A.I. απαιτούσε περισσότερο χρόνο και δεν συμβαίνει τόσο φυσικά βέβαια. Τέλος στους νικητές θα βάλω και την Ambessa που κλέβει όλες τις σκηνές μάχης.
Παρά την ικανοποίηση του να βλέπεις το υποσχόμενο romance της Vi και της Caitlyn επιτέλους να ανθίζει, θεωρώ ότι και οι δυο πρώην πρωταγωνίστριες αδικήθηκαν στη νέα σεζόν. Η Vi ειδικά, που ήταν η ψυχή της πρώτης σεζόν, αντιμετωπίζεται εδώ ως δευτερεύον χαρακτήρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το montage που ακολουθεί τον χωρισμό της με την Caitlyn. Εδώ έχουμε μια Vi που έχει εγκαταλείψει την ιδέα ότι θα σώσει την Powder από την Jinx ενώ έχει εγκαταλειφθεί από την Cait. Ταυτόχρονα, πρόδωσε την πατρίδα της όταν φόρεσε τις στολές των αντρών που σκότωσαν τους γονείς της (μια απόφαση που προσωπικά με ενόχλησε). Όπως και η Jinx πριν, δεν έχει κίνητρο για να ζήσει.
Ενώ η Jinx, όμως, βρίσκει στήριξη στην Isha και τον Ekko μέσα από πολλαπλά επεισόδια, η Vi παίρνει ένα δίλεπτο montage κατάθλιψης πριν την αρπάξει η Jinx και επανενωθεί όχι μόνο με αυτή αλλά και με τον χαμένο πατέρα τους. Σαν deus ex machina o Vander λύνει αμέσως τις έως τώρα αθεράπευτες πληγές των αδερφών, ενώ ακόμα πιο προκλητικά φέρνει και την Caitlyn πίσω στην ομάδα. Την ίδια Caitlyn που είχε γίνει αδίστακτος δικτάτορας κινούμενη από τη δίψα της για εκδίκηση. Το τί την έκανε να αλλάξει γνώμη δεν είναι σαφές, αφού σίγουρα δεν είναι η αγάπη καθώς η Vi είχε φάει «παντόφλα» δύο σκηνές πριν. Η έλλειψη εμπιστοσύνης να παρακάμπτεται από κάποιον τρίτο είναι ένα μοτίβο που συναντάμε και στο φινάλε καθώς η ταξική σύγκρουση μεταξύ Piltover και Zaun, μια σύγκρουση πολλών γενεών και θυμάτων, προσπερνάται μπροστά στον κοινό εχθρό της Ambesa. Ιδέες σαν αυτές δεν είναι εκ γενετής κακές, απλά χρειάζονταν περισσότερο χρόνο έτσι ώστε να «ξεθωριάσουν» τα πρόσφατα έστω τραύματα.
Στο τεχνικό κομμάτι η σειρά είναι για άλλη μια φορά αψεγάδιαστη. Το budget 250 εκατομμυρίων πιάνει τόπο καθώς το animation είναι πανέμορφο ενώ χρησιμοποιεί το χρώμα πολύ ευρηματικά. Το soundtrack ξεπερνάει ακόμα και το πρώτο, με το γαλλικό “Ma meilleure ennemie” να μένει αξέχαστο.
Συνολικώς, η δεύτερη σεζόν του Arcane μπορεί να στοχεύει για τα αστέρια χωρίς να έχει μαζέψει αρκετά καύσιμα αλλά το ταξίδι παραμένει ασυναγώνιστο. Είναι τόσο συγκινητικό όσο και βαθυστόχαστο. Μπορεί να έχει ατέλειες αλλά όπως εξηγεί και ο Jayce στον Viktor, «οι ατέλειες είναι όμορφες» και το Arcane είναι τέλειο στις ατέλειες του.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- ‘Arcane’ Season 2 review: The best fantasy show of 2024, hands-down, mashable.com, διαθέσιμο εδώ
- Arcane, imdb.com, διαθέσιμο εδώ
