Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Κάπως έτσι, λες και παρακολουθούσαν παλιά ελληνική ταινία, θα αισθάνθηκαν οι Έλληνες πολίτες, ακούγοντας τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Οικονομικών και διάφορα στελέχη του μηχανισμού Μαξίμου να επιχειρούν να δικαιολογήσουν την άρνησή τους να επιβάλλουν έκτακτη φορολόγηση στα υπερκέρδη των τραπεζών. Ωσάν κατατρεγμένες κορασίδες οι τέσσερις τράπεζες τρέχουν να γλιτώσουν από τα νύχια των αδίστακτων διαφθορέων που επιθυμούν σπιλώσουν την τιμή τους αλλά και να κλέψουν την προίκα τους…
Ας προσπαθήσουμε να σοβαρευτούμε κατά το δυνατόν, αν και τo χιούμορ αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο προστασίας της ψυχικής υγείας, στους καιρούς της παράνοια που διαβιούμε. Οι ελληνικές τράπεζες, αυτή τη στιγμή, κερδοσκοπούν άγρια και αθέμιτα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Επιπροσθέτως, χρεώνουν στους καταναλωτές τεράστιες προμήθειες, παρέχουν μηδενικά επιτόκια στους καταθέτες, αρνούνται να δώσουν δάνεια σε πολλούς πολίτες κι επιχειρήσεις που πληρούν τις προϋποθέσεις, κι όταν το κάνουν η σχέση επιτοκίου χορηγήσεως κι επιτοκίου καταθέσεως είναι σκανδαλωδώς μεγάλη υπέρ της πρώτη. Συνάμα, αποφεύγουν να εκποιήσουν τα ακίνητα που διαθέτουν ώστε η αυξημένη προσφορά να ρίξει τις τιμές στην αγορά. Ταυτοχρόνως, το επίπεδο της εξυπηρέτησης συνεχώς πέφτει.
Υποκαταστήματα, δηλαδή, κλείνουν, ΑΤΜ επαρχιακών περιοχών αργούν να επισκευαστούν ή να τροφοδοτηθούν ενώ τα άτομα τρίτης ηλικίας, βιώνουν έναν ιδιότυπο ρατσισμό καθότι το προσωπικό των τραπεζών αρνείται να τους εξυπηρετήσει δια ζώσης, στο ταμείο, για συναλλαγές που έχουν ψηφιοποιηθεί. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, για παράδειγμα, που στερείται τεχνολογικών γνώσεων κι εξοπλισμού είναι καταδικασμένος στον αποκλεισμό από στοιχειώδεις υπηρεσίες. Σε αυτό το πλαίσιο, οι τράπεζες καταγράφουν τεράστια κέρδη, 800 εκατομμύρια με ένα δισεκατομμύριο ευρώ έκαστη, ενώ οι επενδύσεις στις οποίες προβαίνουν, λαμβάνουν χώρα εκτός Ελλάδος. Όλα τα ανωτέρω, έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, αυτών δηλαδή που χαρατσώνουν και ταλαιπωρούν ανηλεώς.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι έχει δημιουργηθεί μια νοσηρή κατάσταση, από κάθε άποψη. Πρακτικά, οι τράπεζες αντί να επιτελέσουν τον ρόλο που κανονικά έχουν εντός ενός οικονομικού συστήματος αγοράς υποσκάπτουν τα ίδια τα θεμέλια του τελευταίου συμβάλλοντας στη μείωση τους εισοδήματος πολιτών κι επιχειρήσεων, στη στέρηση της ρευστότητας, στη διατήρηση της ακρίβειας αποκομίζοντας τεράστιο οικονομικό όφελος. Λειτουργούν με τη λογική του αποικιοκράτη και του τυχοδιώκτη κι όχι με αυτή του πυλώνα της εθνικής οικονομίας. Ηθικά, προκαλούν την οργή της ελληνικής κοινωνίας, καθότι αντιμετωπίζουν τον μέσο πολίτη όχι ως πελάτη, που πρέπει να προσελκυστεί για την επίτευξη μιας αμοιβαία επωφελούς συνδιαλλαγής εντός ενός πλαισίου κανόνων αλλά σαν υποζύγιο που οφείλει να βιώνει αδιαμαρτύρητα την εκμετάλλευσή του. Σαν κορόιδο που, από το υστέρημά του, αφενός, τις έσωσε αφετέρου «οφείλει» να πολλαπλασιάσει τα κέρδη τους.
Τι οφείλει λοιπόν, να πράξει μια δημοκρατική Kυβέρνηση που θέλει να επιτύχει οικονομική ευρωστία και κοινωνική συνοχή για τη χώρα; Καταρχήν, οφείλει να εργαστεί ώστε να μη δημιουργηθεί μια ακραία στρεβλή κατάσταση. Ακόμη, όμως κι αν δεχθούμε ότι η διαμόρφωση ορισμένων συνθηκών την υπερέβη, οφείλει να παρέμβει προκειμένου να επιβάλλει την τάξη τόσο σε πρακτικό όσο και σε ηθικό επίπεδο. Η Kυβέρνηση της ΝΔ απέρριψε κάθετα την τροπολογία του ΠΑΣΟΚ για την επιβολή έκτακτης φορολόγησης 5% στα υπερκέρδη των τραπεζών. Στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τη σκανδαλώδη κάλυψη που παρέχει στο όργιο αθέμιτης τραπεζικής κερδοσκοπίας εις βάρος των πολιτών, επιστράτευσε επιχειρήματα, τα οποία αποκαλύπτουν ένα μείγμα θράσους και πανικού που έχει καταλάβει όσους τα εκφέρουν. Επικαλέστηκαν το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο για να υποστηρίξουν την άποψη ότι τα έσοδα από τη φορολόγηση των υπερκερδών δεν μπορούν να κατευθυνθούν σε κοινωνικές παροχές. Με χαρακτηριστική κουτοπονηριά, απέκρυψαν ότι τα έσοδα από τη μη τακτική φορολόγηση, όπως αυτή που η αξιωματική αντιπολίτευση προτείνει, μπορούν να δοθούν σε έκτακτες κοινωνικές δαπάνες! Υποστήριξαν ότι το εγχώριο τραπεζικό σύστημα δεν έχει πλήρως εξυγιανθεί. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, δηλαδή, οι πολίτες οφείλουν να συνεχίσουν να συνδράμουν, εκ του υστερήματος αυτών, ώστε οι «άρρωστες» τράπεζες να συνεχίσουν να βγάζουν «υγιή» δισεκατομμύρια! Είπαν ότι οι τράπεζες φορολογούνται ήδη πιο βαριά από άλλες επιχειρήσεις και περαιτέρω επιβάρυνση θα διώξει τους ξένους επενδυτές.
Καυτά δάκρυα κύλησαν, τότε, στα μάγουλα των ανθρώπων που το γάλα των παιδιών τους το κάνουν προμήθειες, επιτόκια δανεισμού και πανάκριβα ενοίκια, για τους καημένους δισεκατομμυριούχους που βιώνουν ένα τέτοιο φορολογικό πογκρόμ! Οι δε σερβιτόροι και οι διανομείς αισθάνθηκαν μια αλληλεγγύη έναντι των τραπεζών, καθότι και των τελευταίων το φιλοδώρημα κινδυνεύει να φορολογηθεί. Για να μην έχει, όμως, κάποιους από τους ελαχίστους δύσπιστους προς την Kυβέρνηση της ΝΔ, αμφιβολίες για τη σιδηρά πυγμή που είναι διατεθειμένη να επιδείξει έναντι των τραπεζών, ανακοινώθηκαν αρμοδίως πρωτοβουλίες που σπάνε κόκκαλα. Μερικές εξ αυτών είναι η ενίσχυση ανταγωνισμού, η φροντίδα για τις προμήθειες και η παραίνεση στις τράπεζες για συμβολή στην αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης. Ο δε Μητσοτάκης είπε ότι η ανταπόκριση των τραπεζών δεν τον ικανοποιεί, μέχρι στιγμής! Φήμες ότι τραπεζίτες έχουν χάσει, έκτοτε, τον ύπνο τους δεν επιβεβαιώνονται…
Ας μην κοροϊδευόμαστε! Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ούτε ο Κωστής Χατζηδάκης, ούτε κάποιος άλλος εκ του κυβερνητικού σχήματος και του νεοδημοκρατικού μηχανισμού επιθυμεί να βάλει τάξη στον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών. Διότι, οι τράπεζες εντάσσονται στο πολιτικο-οικονομικό σύμπλεγμα συμφερόντων που στηρίζει το όλο σύστημα Μητσοτάκη. Προσπαθεί, λοιπόν, ο κυβερνητικός μηχανισμός, εν τη ευρεία εννοία του, να πείσει τους πολίτες ότι ο Πρωθυπουργός δεν στερείται βουλήσεως, αλλά εργαλείων για να αποκαταστήσει δυσλειτουργίες και αδικίες από τη συμπεριφορά των τραπεζών και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι παραινέσεις προς τις τελευταίες ώστε να ευαρεστηθούν να φερθούν με λίγη μεγαλύτερη ευαισθησία. Είναι γνωστή η υποτίμηση του μέσου πολίτη από τα golden boys του Μαξίμου. Όταν, όμως, μια Kυβέρνηση φτάνει να υποτιμά τόσο απροκάλυπτα τον ίδιο της τον εαυτό προκειμένου να προστατεύσει συγκεκριμένα μεγάλα συμφέροντα αντιλαμβάνεται κάποιος το μέγεθος της διαπλοκής που υφίσταται.
Ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας μιας εθνικής οικονομίας είναι ζήτημα πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως τεχνικό. Η κατεύθυνση πόρων, η φορολόγηση, οι κοινωνικές παροχές αποτελούν επιλογές με πολιτικό πρόσημο, που γίνεται εντονότερο όταν συντελούνται συγκρούσεις συμφερόντων εντός ενός συστήματος. Εκεί, το κράτος οφείλει να λάβει θέση προκειμένου να επιβληθεί η εύρυθμη λειτουργία του εντός ενός συνεκτικού κοινωνικού πλαισίου. Η Kυβέρνηση Μητσοτάκη, επιλέγει σε μια σύγκρουση μεταξύ τραπεζών και κοινωνίας να λάβει το μέρος των τραπεζών. Και θα το βρει μπροστά της…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Μητσοτάκης: Έρχεται σύντομα κυβερνητική παρέμβαση για τις τράπεζες – Ανακούφιση καταναλωτών, cnn.gr, διαθέσιμο εδώ
- Μητσοτάκης: Δεν θα υπάρξει έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών, antenna.gr, διαθέσιμο εδώ
- Βουλή: Τροπολογίες για έκτακτη φορολόγηση τραπεζών και ενίσχυση του στεγαστικού αποθέματος κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ, ertnews.gr, διαθέσιμο εδώ
