Της Γεωργίας Σαχινίδου,
Οι συζητήσεις για την καλύτερη ανατροφή του παιδιού έχουνε ξεκινήσει από παλιά, καθώς το συχνότερο φαινόμενο υπήρξε ο θάνατος, αναγκάζοντας το παιδί να ζει μόνο με τον έναν γονέα, τις περισσότερες φορές με τη μητέρα. Όμως, έχει καθιερωθεί ότι για την σωστή ανάπτυξη του παιδιού χρειάζονται δύο γονείς και όχι ένας, διότι θεωρείται πως ο μονογονεϊκός τύπος της οικογένειας δεν είναι υγιής για το παιδί. Το γεγονός αυτό, αν και δεν έχει επιλεχθεί από το παιδί, το επηρεάζει άμεσα, δείχνοντας στις πράξεις και γενικότερα στη συμπεριφορά του τον θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο που επιβάλλει.
Αρχικά, πρέπει να ξεκαθαριστεί, γιατί επικρατεί η μονογονεϊκή οικογένεια, για να γίνει η σωστότερη σύγκριση μεταξύ της πυρηνικής. Πιο αναλυτικά, η μονογονεϊκή οικογένεια προκύπτει αρκετές φορές από τον θάνατο του ενός γονέα, το γεγονός του διαζυγίου και, το πιο γνωστό παράδειγμα, όπου οι γονείς τυχαίνει να μην είναι παντρεμένοι. Η πρώτη επίδραση που έχει αυτό για το παιδί είναι το κοινωνικό στίγμα που θα αντιμετωπίσει. Τα άλλα παιδιά αντιλαμβάνονται την διαφορά που υπάρχει σε σχέση με αυτά και θα ξεκινήσουν τα επικριτικά σχόλια, τα προσβλητικά αστεία και τους διαχωρισμούς. Το παιδί αισθάνεται ότι διαφέρει φανερά από τους συνομηλίκους, ενώ και αυτοί δεν το αποκρύπτουν, δημιουργώντας ένα κλίμα που δυσχεραίνει την ένταξή του στον χώρο του σχολείο ή στις εξωσχολικές δραστηριότητές του.
Στις μονογονεϊκές οικογένειες, επειδή ο γονιός πρέπει να φροντίζει ολοκληρωτικά το παιδί αλλά και όλο το βάρος πέφτει πάνω του για να το εξασφαλίσει οικονομικά, αναπόφευκτα, δεν έχει χρόνο για το παιδί και δεν του δίνει την κατάλληλη ανατροφή σε σχέση με ένα παιδί με δύο γονείς, που λαμβάνει στοργή, αφού υπάρχει περισσότερος χρόνος. Ειδικότερα, η άποψη αυτή είναι εν μέρη σωστή, καθώς είναι πολύ δύσκολο ένας γονιός να έχει τόσες ευθύνες, αλλά και έρευνες φανερώνουν ότι τα περισσότερα παιδιά που εκτίθενται στην εφηβική εγκυμοσύνη και σε καταχρηστικές ουσίες και γενικότερα εθισμούς, κατάγονται από μονογονεϊκές οικογένειες. Τα προβλήματα αυτά θεωρούνται πως έχουν άμεση συσχέτιση με το γεγονός αυτό, γιατί δεν τίθενται περιορισμοί και όρια στη ανάπτυξη των παιδιών.
Ακόμη, μια άλλη επίπτωση θεωρείται η εμφάνιση επιθετικής συμπεριφοράς και η εγκατάλειψη του σχολείου. Αναλυτικότερα, η επιθετική συμπεριφορά που εκδηλώνεται στο σχολείο, τις περισσότερες φορές, οδηγεί στην εγκληματική συμπεριφορά, αποτελεί δείγμα είτε για ανάγκη προσοχής είτε έχει αφεθεί και ο γονέας δεν του παρέχει την κατάλληλη στήριξη και ανατροφή. Το να εγκαταλείπει κάνεις το σχολείο, που από μόνο του είναι θλιβερό, καταδεικνύει παράγοντες οι οποίοι είναι κρυμμένοι, όπως η αστάθεια που επικρατεί στην οικογένεια και ειδικά στις πιο επιρρεπείς καταστάσεις, δηλαδή ένα μεγάλο ποσοστό το οποίο αφορά τις μονογονεϊκές.
Τα προβλήματα αυτά, τα οποία φαινομενικά δείχνουν ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες έχουν τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο στη ζωή του παιδιού, δεν είναι ακριβώς σωστά. Στις πυρηνικές οικογένειες, τα φαινόμενα αυτά δεν είναι ανύπαρκτα, απλά υπάρχουν σε μικρότερο βαθμό. Με άλλα λόγια, ο τύπος της οικογένειας δεν είναι τόσο βασικός παράγοντας, όσο το περιβάλλον στο οποίο το παιδί κατοικεί και αναπτύσσεται. Εφόσον το παιδί έχει και τους δύο γονείς του δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα· κι όμως, έχουν σημειωθεί περιστατικά που τα παιδιά με δύο ή έναν γονιό αντιδρούν το ίδιο. Γιατί γίνεται αυτό; Οι πιο σημαντικοί λόγοι είναι οι εξής: Το να ζει κάποιος σε μια οικογένεια δεν εγγυάται ότι το παιδί θα εκδηλώσει καλή συμπεριφορά ή όχι, καθώς εάν το περιβάλλον θεωρείται ασταθές, είναι αναπότρεπτο το παιδί να μπορέσει να αγνοήσει τις επιρροές που λαμβάνει. Ο δεύτερος παράγοντας αφορά τα γονίδια. Γνωρίζουμε πως ορισμένα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς μας εδραιώνονται από τα γονίδια και όχι από του εξωτερικούς παράγοντες, άρα δεν μπορούμε να τα ανατρέψουμε.
Επομένως, παρόλο που παρατηρούνται περισσότερα προβλήματα στα παιδιά από μονογονεϊκές οικογένειες προφανώς το γεγονός αυτό δεν ευθύνεται 100% για τις προαναφερθείσες επιρροές. Εκεί που πρέπει να εστιάζουμε είναι το περιβάλλον που μεγαλώνει και η φροντίδα που δέχεται το παιδί, αντίθετα με το πόσοι την παρέχουν. Αν και τα παιδιά από πυρηνικές οικογένειες φαίνεται πως έχουν ένα προβάδισμα στην κοινωνία, δεν είναι λίγες οι φορές που παιδιά από μονογονεϊκές οικογένειες εξαίρουν σε πολλαπλούς τομείς.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Μονογονεϊκή Οικογένεια, paidiatros.com, διαθέσιμο εδώ
