Της Νικόλ Καστόρα,
Αδιαμφισβήτητα, η πρώτη ταινία Μονομάχος, το 2000, έχει αφήσει μεγάλη και ποιοτική κληρονομιά στην ιστορία του κινηματογράφου. Πέρα από τα χρυσά αγαλματίδια που ομολογουμένως είναι πολλά —Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου, καλύτερη μουσική, καλύτερος σχεδιασμός κουστουμιών— αυτό που κάνει την ταινία αυτή να ξεχωρίζει και να «στέκεται» με κύρος και επιβολή, είναι η «κατάθεση ψυχής», τα συνταρακτικά συναισθήματα και τα ιδανικά που πρεσβεύει! Σε μια εποχή που τα ιδανικά εκλείπουν, η τιμή δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, η καρδιά δεν καθοδηγεί, αλλά εν αντιθέσει, η διαφθορά, η αδικία, το ψέμα, η απληστία και η αλαζονεία κυριαρχούν, αυτό που όλοι αναζητούμε, που κάνει την εκκωφαντική διαφορά αναμεσά σε τόσους άχρωμους ανθρώπους, σε αυτό που όλοι θέλουμε να πιστέψουμε και να μοιάζουμε είναι ένας «μονομάχος»!
Και αυτό μάς χαρίζει ο Paul Mescal! Περίπου είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του ξακουστού μονομάχου Μάξιμου, ο Άννων (Paul Mescal) μπροστά στα μάτια του βλέπει να χάνεται ό,τι πολυτιμότερο έχει! Τη γυναίκα του και το χώμα της γης που αγγίζει με σεβασμό και ευλάβεια! Μέσα σε λίγες μέρες βλέπει τη ζωή του να χάνεται! Από ελεύθερος, ειρηνικός και σπλαχνικός άνθρωπος, μετατρέπεται σε δούλο και ταυτοχρόνως σε ανεξέλεγκτο αγρίμι που διψάει για αίμα και για εκδίκηση για τον Ρωμαίο στρατηγό, που ηγήθηκε της εκστρατείας στην οποία η γυναίκα του έπεσε νεκρή. Μίσος, πόνος και οργή είναι όλα όσα τον τρέφουν και ταυτοχρόνως τον καθιστούν τον καλύτερο μονομάχο στο Κολοσσαίο.
Αυτό είναι που ξεχωρίζει και ο τυχοδιώκτης εκπαιδευτής των μονομάχων (Denzel Washington) σε αυτόν. Και ενώ η ελπίδα για εκδίκηση είναι το μόνο που τον κρατάει στη ζωή, όσο πιο κοντά φτάνει στον σκοπό του, να αφαιρέσει, δηλαδή, τη ζωή του στρατηγού προκειμένου να εξιλεώσει την ψυχή της γυναίκας του, τόσο πιο πολύ κάτι τον αποτρέπει από το να το κάνει. Ένα γνωμικό που κάτι θυμίζει, λίγο χώμα από τη γη που τον γέννησε, η δύναμη της αγάπης και η τιμή που κυλάει στο αίμα του εκ γενετής, είναι η απάντηση στο γιατί η μοίρα τον οδήγησε στη Ρώμη! Και πιστέψτε με! Το σενάριο υπόσχεται πως θα σας συνταράξει!
Όσον αφορά το γνωστό και επαναλαμβανόμενο ερώτημα (είναι αντάξιος συνεχιστής ο τωρινός πρωταγωνιστής σε σύγκριση με τον πρώτο;) που δημιουργείται πάντοτε, όταν ακολουθεί δεύτερη ταινία με διαφορετικό πρωταγωνιστή από την πρώτη, η απάντηση στο ερώτημα, είναι πως ο Paul Mescal είναι εξαιρετικός, αλλά τελείως διαφορετικός από τον κορυφαίο στο ρόλο Rassel Crow. Αυτό δεν είναι και το νόημα άλλωστε; Να γνωρίσει ο θεατής μία ποιοτική, αλλά εξ ολοκλήρου διαφορετική προσωπικότητα από την πρωτότυπη. Με άλλα λόγια, αυτό που ιντριγκάρει τον θεατή, δεν είναι να δει να δίνεται η σκυτάλη σε μια προσεγμένη, αλλά και διαφορετική νέα γενιά; Αυτό λοιπόν είναι ο Άννων, η συνέχεια του Μάξιμου με αρκετά κοινά, αλλά και με πολλές διαφορές, όσον αφορά την εξωτερίκευση των συναισθημάτων του!
Ο Άννων έχει βιώσει το φευγιό, την έλλειψη της οικογενειακής θαλπωρής και, το πιο σημαντικό, έχει απαρνηθεί το ποιος πραγματικά είναι! Αυτό αυτομάτως εξηγεί, το γιατί δεν έχει την συγκίνηση, την τρυφερότητα και την ζεστασιά της ψυχής που είχε ο Μάξιμος! Ο Άννων είναι κλειστός, ψυχρός και δεν εξωτερικεύει τα όσα νιώθει, ή καλυτέρα δεν τα εξωτερικεύει, μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή! Μέχρι να κατανοήσει ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο αξίζει να ζει και ταυτοχρόνως ο λόγος που αξίζει να οδηγηθεί στον θάνατο ή να επιστρέψει από αυτόν! Ο Mescal είναι πολύ ταιριαστός στον ρόλο του σκληρού και αρρενωπού μονομάχου. Αν και λιγομίλητος, τα μάτια του εκφράζουν πολλά.
Η υποκριτική των αυτοκρατόρων, γεμάτη διαστροφή, τρέλα και ανωμαλία είναι κορυφαία! Ο Washington είναι απολαυστικότατος, δίνοντας ευχάριστη νότα στη ταινία, ενώ ταυτοχρόνως υπόσχεται μεγάλες ανατροπές! Οι σκηνές μάχης είτε στο Κολοσσαίο είτε στη ξηρά είναι άκρως εντυπωσιακές και θυμίζουν ευχάριστα τι σημαίνει χολιγουντιανή παραγωγή! Βέβαια, οι επιθέσεις σώμα με σώμα υστερούν ως προς τη ρεαλιστικότητα. Όσο για την εξαιρετική μουσική επένδυση που έντυσε και την πρώτη ταινία, τα λόγια είναι περιττά! Πρόκειται για μία ποιητική ωδή!
Αν παρόλα αυτά αναζητάτε εκείνον τον έναν λόγο που οπωσδήποτε πρέπει να δείτε την ταινία… αυτός είναι η τελευταία σκηνή! Ένα καθηλωτικό θέαμα σμιλευμένο με τρυφερά συναισθήματα, πατρική στοργή, ειλικρίνεια και απλότητα θα σας συνταράξουν, δημιουργώντας σας ένα κόμπο στον λαιμό! Δύο άντρες, δύο χέρια, μια γη, ίδιο χώμα, ίδιο αίμα και ένα ιδανικό!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
