Της Γουβέτας Βασιλικής,
Οι αυξανόμενοι ρυθμοί ζωής στην καθημερινότητα των κατοίκων του δυτικού κόσμου, έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα «αναγκαίας» παραγωγικότητας. Ως αποτέλεσμα, αναδύουν αισθήματα ανικανότητας και άγχους, τα οποία όλοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με διάφορες τεχνικές. Όμως, πολλές φορές αυτές οι τεχνικές ίσως να λειτουργούν αντίστροφα στην ενίσχυση της παραγωγικότητας, δυσχεραίνοντας την ήδη υπάρχουσα δυσκολία στην εναρμόνιση με τις απαιτήσεις της εποχής μας.
Η πιο ευρέως διαδεδομένη τακτική για την ενίσχυση της παραγωγικότητας είναι η θέσπιση στόχων. Αν και φαινομενικά είναι ο πιο «σωστός» τρόπος να κάνει κανείς ενέργειες ώστε να φτάσει σε ένα επιθυμητό επίπεδο η κατάστασή του, πολλές φορές αυτό λειτουργεί αντίστροφα. Οι επανειλημμένες ματαιώσεις των στόχων μπορούν να οδηγήσουν το άτομο στο να εσωτερικεύσει το συναίσθημα της αποτυχίας και να το γενικεύσει, επιδεινώνοντας το άγχος και την πίεση που ενδέχεται να έχει.
Με παρόμοιο τρόπο λειτουργούν και οι τεχνικές “Pomodoro”. Πρόκειται για μεθόδους παρακολούθησης και οριοθέτησης του χρόνου παραγωγικότητας, συνήθως 45 λεπτών, ενώ έπεται ένα μικρό διάλλειμα, συνήθως 10 λεπτών. Το “Pomodoro” όμως, εκτός από το γεγονός ότι μπορεί να προκαλέσει άγχος σε μερικούς η καταμέτρηση του χρόνου, δυσκολεύει τη συγκέντρωση του ατόμου, αφού το τελευταίο αναμένει την στιγμή που θα μπορέσει να κάνει διάλλειμα χωρίς να καταφέρνει να συγκεντρωθεί στο αντικείμενο απασχόλησής του.
Μια άλλη μέθοδος που χρησιμοποιείται για την αύξηση της παραγωγικότητας είναι οι εφαρμογές, συνήθως στο κινητό τηλέφωνο, μέσα από τις οποίες ο χρήστης μπορεί να «κλειδώσει» άλλες εφαρμογές που του αποσπούν την προσοχή. Αυτός ο τρόπος πολλές φορές επιτυγχάνει το αντίθετο, καθώς η σκέψη της απαγόρευσης δημιουργεί συναισθήματα στέρησης με αποτέλεσμα το άτομο να απασχολείται παραπάνω με τη σκέψη του περιορισμού των εφαρμογών αντί να συγκεντρώνεται.
Η αρνητική πτυχή που παρατηρείται σε όλα τα παραπάνω, είναι η βραχέα χρονική διάρκεια στην οποία βελτιώνεται η παραγωγικότητα. Χρησιμοποιώντας μια από τις παραπάνω μεθόδους, το άτομο βρίσκει την όρεξη να συγκεντρωθεί και να ασχοληθεί με τους στόχους μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα μέσα στην ημέρα ή κατά την διάρκεια της εβδομάδας του χωρίς να απογοητευτεί. Αντίθετα από αυτή την εύκολη λύση, βρίσκεται η πραγματική παραγωγικότητα, σκοπός της οποίας είναι να επιτύχουμε τον διαχρονικό χαρακτήρα της, με ανοδική πορεία προς την βελτίωση.
Παρά την κριτική, όλες οι μέθοδοι που προαναφέρθηκαν έχουν μια «δόση» αλήθειας. Σημαντικό είναι το άτομο να δοκιμάζει, να εφαρμόζει και να απορρίπτει τους τρόπους που μπορεί να ενισχύσουν την παραγωγικότητά του. Μέσα από αυτές τις δοκιμές θα μπορέσει να γνωρίσει τους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και με δημιουργικότητα. Το να γνωρίζει κανείς ποιους παράγοντες πρέπει να ελέγξει ώστε να είναι πιο παραγωγικός, μπορεί πραγματικά να διευκολύνει σημαντικά την καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις που ενδέχεται να αντιμετωπίζει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Fake Productivity and Why You’re Not Getting Anything Done, wesjones.co, διαθέσιμο εδώ
- What’s Wrong With Pomodoro, lesswrong.com, διαθέσιμο εδώ
