Της Άννας Μαρίας Τσαρτσίδου,
Σήμερα στα χρόνια της τεχνολογικής εξέλιξης και των social media, είναι πραγματικά, πολύ δύσκολο, να παραμείνεις ο εαυτός σου και να μην επηρεάζεσαι από τις προτιμήσεις των άλλων. Είναι δύσκολο να αποκλίνεις από το μοντέλο της μάζας. Υπάρχει ένα αόρατο «κύμα» που επιβάλλει νοητά, πως πρέπει να διασκεδάζεις και αν —κάποιες φορές— θεωρείς τα κύματα της μόδας βαρετά και ανούσια, στο τέλος καταλήγεις να νιώθεις εσύ ο παράταιρος. Πόσο τραγικό φαντάζει το γεγονός, να μην αισθάνεσαι χαρούμενος σε μια παρέα γεμάτη κόσμο; Τραγικό γιατί αναγκάζεσαι να κάνεις πράγματα που επιλέγει η πλειοψηφία της παρέας σου, επειδή φοβάσαι ή πιστεύεις πως κανένας δεν θα επιθυμεί να ακολουθήσει αυτό που θες να κάνεις εσύ.
Πολύ συχνά φοράμε ρούχα που δεν μας κάνουν να νιώθουμε άνετα, γιατί είναι στην μόδα. Πηγαίνουμε σε χώρους διασκέδασης που η μουσική τους, δεν μας αντιπροσωπεύει, απλά γιατί είναι ‘‘in’’, βλέπουμε τις πιο πολύ αναμενόμενες ταινίες, γιατί παίζουν πιο γνωστοί ηθοποιοί… Όλα αυτά γιατί η μόδα και οι τάσεις μας κάνουν να νιώθουμε πιο φυσιολογικοί, πιο κοντά στο κοινό, στο ομαδικό. Και πράγματι, είναι πολύ ωραία η ομαδικότητα, η αίσθηση ότι ανήκεις σε κάτι μεγάλο∙ αλλά, αν δεν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου πρώτα, δεν θα μπορέσεις να ταιριάξεις ολοκληρωτικά με καμία ομάδα. Ίσα ίσα που κινδυνεύεις και να χαθείς εντελώς, μέσα στα θέλω των άλλων ανθρώπων.
Θέλει πολύ θάρρος για να πας να πιείς αυτόν τον καφέ μόνος σου, που τόσο πολύ τον έχεις ανάγκη. Να πας να δειπνήσεις, μόνος σου, σε εκείνο το συνοικιακό μαγαζί που γλυκοκοιτάς εδώ και καιρό, μα ποτέ δεν μπαίνεις μέσα. Να πας στο θέατρο μόνος σου. Να πας σε εκείνη τη ταινία που κανένας άλλος δεν ήθελε να δει, γιατί δεν ήταν ιδιαίτερα «γνωστή», αλλά εσένα σε συνεπήρε η πλοκή της. Και όχι, δεν είναι καθόλου ντροπή, να τρως μόνος, να πίνεις καφέ μόνος, να βλέπεις μια ταινία μόνος. Είναι φυσιολογική ανάγκη το να σχεδιάζεις να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου καμία φορά.
Δεν υπάρχει λόγος να νιώσεις άβολα. Ούτε χρειάζεται τα ύποπτα βλέμματα να σε επηρεάζουν και τα ψιθυρίσματα να σε γειώνουν. Εσύ θα κάνεις αυτό που θες και δεν χρειάζεται να σε ενδιαφέρει ο κόσμος γύρω σου. Γίνε κυρίαρχος του εαυτού σου και χτίσε το μυστήριο σου. Γιατί οι άνθρωποι που περνάνε χρόνο μόνοι τους, πάντα δημιουργούν ένα σαγηνευτικό μυστήριο, στο κόσμο γύρο τους.
Όσο πιο συχνά απολαμβάνεις στιγμές με τον εαυτό σου, τόσο πιο γρήγορα θα νιώθεις ουσιαστικά ευτυχισμένος. Θα είσαι ανεξάρτητος από όλους και από όλα, γιατί θα γνωρίζεις από πρώτο χέρι, ότι δεν έχεις ανάγκη κάποιον για να είσαι καλά. Έτσι και οι σχέσεις σου με τους ανθρώπους θα είναι ακόμα πιο λειτουργικές, γιατί θα τους διαλέγεις από επιλογή και όχι από ανάγκη! Θα μπορείς να περάσει καλά μαζί τους, αλλά εξίσου και άμα λείπουν. Και αν κάποια στιγμή κάνεις κάτι που θέλουν οι άλλοι, θα το κάνεις γιατί θα ξέρεις πως θα αισθανθούν καλύτερα αυτοί και όχι γιατί υποχρεώνεσαι να διασκεδάσεις με αυτό.
Αν έχεις το θάρρος να βγαίνεις μόνος σου και μάλιστα να περνάς και καλά, πρέπει να νιώθεις περήφανος και ολοκληρωμένος. Είσαι ένας δυνατός και ανεξάρτητος άνθρωπος, γιατί ο κόσμος είναι δικός σου και δεν φοβάσαι να τον ζήσεις, να τον ακούσεις, να τον γευτείς, να τον ταξιδέψεις. Και τότε ο κόσμος αυτός θα σε ανταμείψει είτε με εμπειρίες είτε με γνωριμίες νέων ανθρώπων είτε με αυτοπεποίθηση. Μη φοβάσαι να βγεις από το καβούκι σου, γιατί πραγματικά, έχει τόσα πολλά να δεις εκεί έξω. Η ζωή πάντα ευνοεί τους τολμηρούς. Μη φοβηθείς να γίνεις ένας από αυτούς!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Η διακριτική γοητεία του να βγαίνεις μόνος, oneman.gr, διαθέσιμο εδώ
