Της Ελένης Κοκαβέση,
«Μαμά/Μπαμπά θέλω να σας πω πως είμαι ομοφυλόφιλος/η» μία φράση που μέχρι και σήμερα πολλοί γονείς φοβούνται ότι θα ακούσουν από τα παιδιά τους. Άλλοι επειδή ντρέπονται για το παιδί τους και σκέφτονται την κοινωνική κατακραυγή, άλλοι επειδή θεωρούν ότι το παιδί τους δεν θα είναι ευτυχισμένο λόγω του ρατσισμού που θα αντιμετωπίσει ή επειδή δεν θα κάνει οικογένεια. Ενώ όλοι μας είμαστε προοδευτικοί τουλάχιστον αυτό δείχνουμε προς τα έξω —και όταν γνωρίσουμε κάποιον ομοφυλόφιλο τον στηρίζουμε— καταβάθος χαιρόμαστε που εμείς είμαστε «φυσιολογικοί» και απευχόμαστε να το συναντήσουμε στα παιδιά μας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί η κοινωνία εξακολουθεί να αισθάνεται τέτοια ταμπού ως προς τον τρόπο που επιλέγει ο καθένας να τοποθετηθεί σεξουαλικά, ως προς το ποιόν θέλει να αγαπήσει;
Άλλωστε ακόμη δεν γνωρίζουμε καλά καλά τί σημαίνει να είναι κανείς ομοφυλόφιλος. Είναι επιλογή; Ένα αγόρι ή ένα κορίτσι ξύπνησε μία μέρα και αποφάσισε ότι δεν ελκύεται από άτομα του αντίθετου φύλου ή είναι βιολογικοί οι παράγοντες που κάποιος είναι ομοφυλόφιλος, επειδή γεννιέται με αυτό; Δεν είναι αρκετά αρρενωπός εάν είναι αγόρι ή αρκετά θηλυπρεπής εάν είναι κορίτσι.
Επιστήμονες έχουν ασχοληθεί με αυτό το «πρόβλημα» για χρόνια. Βιολόγοι που προσπαθούν να εξηγήσουν από βιολογικής άποψης γιατί κάποιος είναι gay/λεσβία, ψυχίατροι που προσπαθούν να εξετάσουν την ομοφυλοφιλία με βάση τα βιώματα του παιδιού ή τυχόν ψυχικά τραύματα που μπορεί να έχει από την παιδική του ηλικία. Θεολόγοι, ιερείς και κληρικοί που αναθεματίζουν την ομοφυλοφιλία ως «ανωμαλία». Καθηγητές που από την μία προσπαθούν να μιλήσουν στους μαθητές για την ομοφυλοφιλία και από την άλλη αδυνατούν να διαχειριστούν καταστάσεις σχολικού εκφοβισμού κατά ομοφυλόφιλων παιδιών. Όπως φαίνεται όλοι κάτι έχουν να πουν για αυτό χωρίς να καταλήγουν κάπου!
Το μόνο σίγουρο, είναι πως με όλη αυτήν την αβεβαιότητα, το κάθε αγόρι ή το κάθε κορίτσι που αισθάνεται διαφορετικά από τους άλλους, που δεν θέλει τα ίδια πράγματα δεν ξέρει πως να αισθανθεί για τον εαυτό του και δεν έχει το θάρρος να σταθεί στο ύψος του και να υποστηρίξει τα θέλω του. Πώς να το κάνει άλλωστε όταν ακόμη —εν έτη 2024, σε μία κοινωνία που τα επιτεύγματα του ανθρώπου όλο και εξελίσσονται— υπάρχουν συμπολίτες μας που καταδικάζουν τους ομοφυλόφιλους και τους θεωρούν ανώμαλους; Όπως για παράδειγμα, ο καθηγητής θρησκευτικών σε γυμνάσιο του Λαυρίου, που μοίρασε φυλλάδια με ομοφοβικό περιεχόμενο στους μαθητές του. Στα φυλλάδια αναγραφόταν η φράση: «Οι ομοφυλόφιλοι είναι χειρότεροι και από τους δολοφόνους γιατί είναι καλύτερα να πεθάνει κανείς παρά να είναι ομοφυλόφιλος…. Δεν υπάρχει πιο σιχαμερό, ανόητο και ατιμωτικό πράγμα από την ομοφυλοφιλία». Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις με αποκορύφωμα την επέμβαση του Υπουργείου Παιδείας που καταδίκασε τις εκπαιδευτικές μεθόδους του εκπαιδευτικού (ο οποίος χρησιμοποιούσε αποφθέγματα αγίων για να νομιμοποιήσει την ρητορική μίσους!) και τον έθεσε σε αναστολή των καθηκόντων του.
Η περίπτωση αυτή θα μπορούσε κάποιος να πει πώς ήταν τυχαία. Ο συγκεκριμένος είχε στο παρελθόν αρκετά ρατσιστικά ξεσπάσματα κατά Τούρκων και Αλβανών, γιατί όχι και κατά των ομοφυλόφιλων; Μπορεί ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός να ήταν μεμονωμένη περίπτωση ρατσισμού, αλλά με μια γρήγορη ματιά που θα ρίξει κάποιος θα βρει αρκετές μεμονωμένες περιπτώσεις που δεν μπορούμε να πούμε πως δεν είναι και τόσο τυχαίες. Γεγονός είναι πώς υπάρχουν αρκετοί που θεωρούν πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι φυσιολογικό χρησιμοποιώντας ρατσιστικούς και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για όσους έχουν αυτό το «κουσούρι».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πόλωσης που επικρατεί για το ζήτημα ήταν η ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Ο διχασμός που υπήρχε είναι ενδεικτικός του τι συμβαίνει στην κοινωνία. Από τη μία οι υπέρμαχοι του νομοσχεδίου και από την άλλη οι αντίθετοι. Οι πιο ψύχραιμες φωνές ήταν κάπου στη μέση— ναι μεν να παντρεύονται αλλά όχι να υιοθετούν, το σύμφωνο συμβίωσης τους καλύπτει και δεν χρειάζεται και ο γάμος— έγκριτοι επιστήμονες και ακαδημαϊκοί να τάσσονται είτε με τη μία είτε με την άλλη πλευρά τεκμηριώνοντας τη γνώμη τους με βάση επιστημονικές μελέτες.
Υπερανάλυση στην υπερανάλυση και πρόοδος μηδέν. Το θέμα είναι πώς ακόμη οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζονται ρατσιστικά από αρκετούς συμπολίτες μας, πολλά παιδιά δέχονται bulling στο σχολείο και στιγματίζονται για αυτό, πολλοί αναγκάζονται να κρύβουν την ταυτότητα τους και να ακολουθούν τις κοινωνικές νόρμες, να συνάπτουν σχέσεις με άτομα του αντίθετου φύλου ακόμη και γάμους για να ξεφύγουν από τον «σκόπελο» που τους περιμένει εάν αψηφήσουν τα κοινωνικά στερεότυπα και ζήσουν όπως θέλουν.
Η ομοφοβία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει όσο δεν κάνουμε κάτι για αυτό. Όσο μένουμε απραγείς μπροστά σε ομοφοβικά σχόλια και συμπεριφορές, όσο δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να καταλάβουμε πως η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου δεν πρέπει να αποτελεί λόγος απομονωτισμού. Όσο δεν αναρωτιόμαστε γιατί πρέπει να κατακρίνονται συμπολίτες μας επειδή αγαπούν κάποιον άλλον, όπως κάνουμε και εμείς!
Ας σταματήσουν κάποιοι να κουνάνε το δάχτυλο και ας καταλάβουν τα αυτονόητα. Άτομα σε υπεύθυνες θέσεις να προσπαθήσουν να καταπολεμήσουν τον ρατσισμό και την αμάθεια κάποιων και όχι να τη διαιωνίζουν. Να ληφθούν μέτρα για την ενημέρωση των πολιτών, οι καθηγητές να εκπαιδευτούν ως προς τον τρόπο που πρέπει να προσεγγίζουν το θέμα στα σχολεία, η σεξουαλική αγωγή να διδάσκεται πιο εμπεριστατωμένα σε όλες τις σχολικές βαθμίδες, ώστε να εξοικειωθούν οι μαθητές με την ομοφυλοφιλία.
Η εκκλησία και οι ιερείς να μην αποκλείουν από το ποίμνιο πιστούς που δεν είναι ετεροφυλόφιλοι. Να μην χρησιμοποιείται ο λόγος του Θεού για να διχάζει τους ανθρώπους. Οι γονείς να αποδέχονται και να αγαπούν τα παιδιά τους για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα ήθελαν να είναι. Οι πολιτικοί να πάρουν ουσιαστικά μέτρα για να αμβλύνουν τα προβλήματα που ανακύπτουν από τα κενά που παρουσιάζονται κατά την εφαρμογή των νομοσχεδίων και να μην μένουν σε πανηγυρικές εκδηλώσεις απλά για ψηφοθηρικούς σκοπούς.
Ας καταλάβουμε επιτέλους πως η ομοφυλοφιλία είναι κάτι το φυσιολογικό και πως το να απομονώνονται άνθρωποι για τη σεξουαλική τους ταυτότητα, δεν συνάδει σε μία κοινωνία που θέλει να λέγεται προοδευτική!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- «Δεν περίμενα τέτοια τροπή αλλά δεν το μετανιώνω» επιμένει ο καθηγητής για τα ομοφοβικά φυλλάδια, lifo.gr διαθέσιμο εδώ
- Ένας παράλογος φόβος η ομοφοβία, thalpos.org.gr διαθέσιμο εδώ
